Lang en Klein: de SoHo-flat van modeontwerper Phillip Lim zit vol verrassingen

De Amerikaanse modeontwerper Phillip Lim – wiens collectie te vinden is bij onder andere Icon en Smets in Brussel – gunt ons een blik in zijn New Yorkse loft. De blikvangers: een collectie sculpturen van Helmut Lang en een felblauwe salontafel van Yves Klein. “De kleur voert mij meteen terug naar huis.”

Phillip Lim legt een plaat op van Nina Simone. Haar lied I Want a Little Sugar in My Bowl komt tot leven in rijke, warme tonen. “Het is die mix van contrasten waar ik zo van hou”, zegt hij, terwijl hij naar de muziekinstallatie op de lage buffetkast wijst. Op het eerste gezicht ziet de platenspeler eruit als de een of andere industrieel ogende trouvaille, in messing en leer. Wanneer hij de schakelaar aanknipt, verandert het ding in de mooiste platenspeler die je ooit hebt gezien. En dat is typisch voor Lims stijl. Want de Amerikaanse modeontwerper van Chinese afkomst – een sleutelfiguur in de New Yorkse modescene – componeerde zelf het interieur van zijn ruime SoHo-flat. Overal waar je kijkt wacht je een verrassing.

Als Lim zou overstappen van mode naar interieurontwerp zou hij even succesvol zijn als hij nu is, als het creatieve brein achter 3.1 Phillip Lim. Samen met zijn zakenpartner Wen Zhou startte hij het label op in 2005. Verschillende awards later behoort het tot een van slechts een handvol snelgroeiende Amerikaanse labels die wereldwijd vrouwen én mannen weten te bekoren. “Maar ik zou wellicht te obsessief zijn”, zegt hij. Aan de andere kant van de kamer, tegenover de stereo, staat een originele Eileen Gray-stoel, met een denim patchwork eroverheen. In een minder creatief interieur en zonder Lims styling zou het meubel – met z’n glanzend chroom en ‘ prachtig tachtig’ decostijl – overkomen als een designcliché. “Het gaat erom hoe je de dingen samenzet”, legt Lim uit. “Het blijft een prachtig stuk.”

De contrasten waar hij zo van houdt, vind je ook terug in zijn eigen ontwerpen. Zijn werk is uiterst precies, maar hij verwerkt er vaak heel onverwachte details in. Zoals een mannenhemd met korte mouwen zonder afwerkingsnaad, wat zorgt voor een ongewoon effect. Of zijn camisoles uit de lente-zomer 22-collectie, die je zowel van voren naar achteren als van achteren naar voren kunt dragen. Of de zomen van breigoed die bewust werden losgemaakt. In zijn woning zie je tal van gelijkaardige, subtiele, rebelse details. Zo gaf hij de houten kraanlamp, die hij kocht van een architectuurstudent, een eigen toets door er een kap van zacht rijstpapier aan toe te voegen, op z’n Japans. De schappen van de boekenkast aan de voorkant van de loft vulde hij niet met boeken, maar met een dozijn vazen. Het is niet alleen een fantastische manier om de ruimte te gebruiken en zijn verzamelwoede een plaats te geven, het getuigt ook van de flair waarmee hij een interieur benadert.

Half ingepakt

“Het gaat er niet om of iets duur is of niet”, zegt Lim. Zijn ouders, een naaister en een professionele pokerspeler, emigreerden vanuit Thailand naar Californië ten tijde van de Cambodjaanse genocide. Hij wandelt intussen langs keramieken en houten objecten, van zeldzame Aziatische antiquiteiten tot een doos die een vriend maakte uit wrakhout, gevonden op Coney Island na de passage van de verwoestende tornado Sandy. “Dit is een heel bijzonder object. Een vriend maakte het speciaal voor mij. Omdat hij vond dat het goed paste bij de wabi-sabistijl waar ik van hou”, vertelt hij. Het Japanse credo van ‘de schoonheid van imperfectie’ en het samenbrengen van ruw en zacht.

Op zijn beurt verzachtte Lim het meticuleuze van zijn loft met onafgewerkte toetsen. Sommige stukken lijken zelfs in een tijdelijk, voorbijgaand stadium te verkeren. Zoals het olieverfportret dat een vriend, Anh Dong, van hem schilderde en dat nog deels is verpakt in het zware roomkleurige linnen doek waarin het werd geleverd. “Heel geleidelijk aan laat ik meer en meer van het schilderij zien. Een beetje zoals Het portret van Dorian Gray van Oscar Wilde. Ook al ben ik het gewend gefotografeerd te worden, het is een heel andere ervaring om door iemand je portret te laten schilderen. Het geeft vooral weer hoe die ander mij ziet. Dat gaf mij een wat ongemakkelijk gevoel.” In de hal staan ook een Ellsworth Kelly-schets en een plantenpot die op dezelfde manier nog half ingepakt zijn. “Ik hou ervan als het lijkt alsof ik nog aan het verhuizen ben. Het proces van tot stand komen is vaak interessanter dan het eindpunt.”

Schommelen met Hermès

Veel mensen zien een plek als deze voor zich wanneer ze zich een loft in SoHo proberen voor te stellen. “De grote open ruimten, de hoge plafonds, de metalen kolommen, de industriële elementen… Ik heb altijd al willen wonen in zo’n ruimte. Het is de ultieme New York-ervaring die wij allemaal kennen uit films. En ook al wordt beweerd dat SoHo veranderd is in een shoppingmall, in mijn ogen klopt dat niet. ’s Nachts is het hier heel rustig. De sfeer is geweldig, zeker als de kasseien glinsteren van de regen. Ik hou ervan om te wandelen langs Donald Judds oude huis en studio in 101 Spring Street, en om achter de ramen de sculpturen van Dan Flavin te zien.”

De spirit van de overleden minimalistische architect Judd is in SoHo nog heel goed voelbaar. Hij behoorde tot de eerste golf van artiesten die hier de lofts inpalmden en was bekend om zijn simpele bed in houtplaat dat midden in de kamer stond, zonder hoofdbord. Zoals Judd beschikt Lim over enorme ruimten waarmee hij kan spelen. Hij hoeft zich nooit af te vragen of een sofa er wel of niet in zal passen. En net als Judd gebruikt hij zijn loft als een enorm wit canvas voor een reek creatieve statements. Zoals een set Judd-stoelen die hij voor een fractie van hun waarde kocht in een kringloopwinkel of de koffietafel van Yves Klein gevuld met tintelend International Klein Blue-poeder. “Die doet mij wat denken aan de zee aan de westkust, waar ik vandaan kom”, vertelt hij. Een gigantische marmeren scheidingswand in oosterse stijl, met een enorm vierkant gat waar een Boeddha en een wierookbrander een plaats kregen, deelt de kamer in. Je ontdekt er ook diverse sculpturen van Helmut Lang. De opvallendste zijn een koppel roze keramieken kolommen die rusten tegen de muur van de woonkamer. “Ik hou van de industriële stijl. Het is ook dat aspect dat me aantrok in zijn modeontwerpen.”

De kolommen zien eruit als bamboe. Bekijk je ze van dichtbij, dan merk je dat het materiaal veel interessanter is. “Lang vernietigde zijn kledingarchieven en recycleerde ze in deze vormen”, zegt Lim, wijzend naar een oud Helmut Lang-label dat nog te zien is. “De roze keramiek komt van Louise Bourgeois, met wie hij goed bevriend was.”

Lims woonst is sereen, chic en comfortabel. Ze doet dienst als een galerie voor zijn persoonlijke collectie, maar het interieur is ook speels. Het bedframe is bekleed met luipaardprint – “omdat dat wat kinky is”, aldus Lim – en voor de boekenwand in de achterkamer hangt een met leer beklede schommel, een creatie van Hermès. Het is een heerlijke plek om rustig te bladeren in een van de duizenden kunstboeken die Lim bezit. “Het leek mij een leuk idee om de schommel in huis te halen. Wat wil je nog meer in een SoHo-loft?”