Interieurinspiratie: lichte jungle vibes in een Antwerpse belle-époquewoning

Anouk Taeymans vond haar droomjob in Noorwegen te saai, bedacht een plank en gooide haar anker uit op de gelijkvloerse verdieping van een Antwerpse belle-époquewoning: drie kamers vol licht, goede smaak en een vleugje jungle vibe.

Ze praat zo graag over decoratie, versiering en gezelligheid en is zo gecharmeerd door het oude pand dat ze bewoont, dat je zou vergeten dat ze van opleiding ingenieur-architect is. Van een ingenieur verwacht je immers dat er meer over functionaliteit wordt gesproken. Maar Anouk Taeymans vormt een uitzondering op de regel.

Ik hou van al die oude details, van het stucwerk tot het schrijnwerk. Wat een fantasie hadden ze vroeger.

Ze trok in 2010 naar Oslo om er als project- architect te werken. “Wat velen als een droomjob zouden beschouwen,” legt ze uit, “want je vertoeft in een mooie stad, je verdient goed, je klopt amper zes uur per dag en de overuren worden dubbel betaald. En de lunchpauzes duren erg lang.”

“Daar begon het net te wringen: er zat geen schot in de job. Ik stelde al snel vast dat de mensen er houden van eindeloos vergaderen zonder beslissingen te nemen. Je werkt een jaar aan een opdracht die je hier in een paar weken afrondt. Alles ging er zo langzaam dat ik gefrustreerd raakte. Ik telde er de uren af, stel je voor!” Het werkritme lag haar duidelijk niet, Anouk houdt te veel van uitdagingen.

“Maar na mijn uren ging ik naar de makerspace, een fantastische plek waar je met een kleine groep allerlei dingen kunt maken. Je hebt er alles ter beschikking: van een laserprinter tot een freesmachine. Ik begon er onder meer juwelen te maken en ging nadenken over allerlei design.”

“Ik woonde krap en droomde bijvoorbeeld van een boekenplank over een hele wand. Ik vond niets in de designhandel en begon zelf een idee uit te werken, dat uiteindelijk heeft geleid tot de ontwikkeling van My- shelf. Dat is een boekenplank met houten lamellen over een volledige wand, die aanpasbaar is, zonder dat je een beroep hoeft te doen op een schrijnwerker. De plank kun je voor elke plek in huis gebruiken, als nachttafel of boekenrekje in de keuken.”

stoute truien

In 2015 keerde Anouk terug naar Antwerpen met het uitgewerkte idee van haar boekenplank Myshelf op zak. Zo stopte de Noorse ervaring en zegde ze ook de architectuur even vaarwel om zich te concentreren op design. Het Myshelf-project gaf een nieuwe wending aan haar carrière, want zo kwam ze in de interieurbranche terecht. Het resultaat daarvan zie je in haar eigen interieur, dat met zijn witte en lichte basis toch ontegensprekelijk een Noorse invloed laat zien.

Ik ben fan van versieringen en details, zolang ze één coherent geheel vormen en niet te chaotisch worden.

Anouk nam intussen ook heel andere initiatieven. Zo bedacht ze samen met een vriendin de sweaterlijn Bitch Please (herdoopt in Please Behave, omdat Facebook noch Instagram van het woord bitch houdt) en ontwikkelde ze de juwelenlijn Asymmetric Accessories, die sinds deze maand Kyss Jewelry heet. Tussendoor kon je haar ook zien in enkele interieurprogramma’s op tv.

“Ik maak dus wel wat omwegen. Dat scherpt de creativiteit, doet je netwerk groeien en laat je alles op andere manieren bekijken. Ik denk trouwens dat ik via deze omwegen een betere architect geworden ben. Nu krijg ik ook weer architectuuropdrachten. Daar kijk ik echt opnieuw naar uit. Zonder het design uit het oog te verliezen: nu werken we bijvoorbeeld aan een schragentafel, waarvan het prototype hier staat.”

Een zwak voor licht

Ondertussen vond ze een leuke plek om te wonen, in een belle-époquewoning in Berchem. “Het huis is van voor de Eerste Wereldoorlog,” legt ze uit, “het heeft nog leuke art-nouveau-elementen, zoals de glasramen en tussendeuren. Alles was goed en authentiek bewaard. Ik hou van al die oude details, van het stucwerk tot het schrijnwerk. Wat een fantasie hadden ze toen, wat een metier ook.”

“Je voelt meteen gezelligheid in zo’n decor, zonder dat je er iets aan toevoegt. Misschien moeten we dat heruitvinden, want ik hou van versieringen en details, zolang ze één coherent geheel vormen en niet te chaotisch worden. Ik merk dat wel meer mensen dit mooi vinden.”

Ik zorg ervoor dat er overal kleuraccenten zijn, daarvoor laat ik mij inspireren door de subtiele en zachte tinten van de glasramen.

Ze was meteen weg van de stijl van de flat op de gelijkvloerse verdieping van het oude burgerhuis. Ze bewoont drie achter elkaar liggende kamers. In de voorkamer staat het bed, daarna is er de zit- en eethoek. Met helemaal achterin, aan de tuinkant, een ouderwetse veranda. De lichte kleuren zorgen voor een harmonieuze eenheid.

“Elke ruimte kreeg een iets ander accent, zoals de slaapruimte met de vintage rotanmeubelen, gevonden bij Paulette in ’t stad, die passen bij de jungle vibe. De zithoek is iets rechtlijniger, met strakke, zwartgelakte meubelen en een kleurrijke eetkamer. Ik zorg er ook voor dat er overal kleuraccenten zijn, daarvoor laat ik me inspireren door de subtiele en zachte tinten van de glasramen.”

Ze houdt ook van de kunstwerken van haar schoonvader Peter Morrens, die je overal ziet. “Aan mijn jarenlange verblijf in Noorwegen heb ik een band met allerlei Scandinavische accessoires over- gehouden, onder meer van de Deense producenten Housedoctor, Bloomingville en AYTM. Die objecten zorgen voor een opwekkende sfeer”, zegt ze.

En ze heeft ook een zwak voor verlichting. “Mooie lampen zijn het einde. Ze zorgen voor sfeer als het wat donker is, maar hebben ook overdag een sculpturale aanwezigheid. Ik moet toegeven dat ik de lampen van de Antwerpse architect Hans Verstuyft bijzonder knap vind. Aan lampen geef ik graag wat geld uit, dat zijn de juwelen van je interieur.”