Frank Pays vakantiehuis wordt een esthetisch pareltje: ‘Ik wou iets met mijn handen doen’

Je kent ze wel, de typische vakantieadressen aan de kust: praktisch, maar klein en zo onpersoonlijk. ‘Huisbaas’ Frank Pay gooit het over een andere boeg. Hij deelt een esthetisch stukje van zijn thuis.

Als kind spendeerde decorateur en lichtontwerper Frank Pay zo goed als iedere vakantie bij zijn grootmoeder, in een van Knokkes eerste hoogbouwen. Recht tegenover het eerste modelappartement dat hij nu heeft afgewerkt.

‘De schoenen hoef je niet uit te trekken, in dit appartement mag echt geleefd worden’, begint Frank. Lang maakte hij muziek voor hedendaagse performances, dans- en theatervoorstellingen en reisde hij in die functie de wereld af. Toen hij tien jaar geleden vader werd, koos hij een ander pad. ‘Ik wou iets met mijn handen doen. Door een samenloop van omstandigheden kwam ik in een opleiding meubelrestauratie terecht, wat me naar mijn huidige job leidde. Het laatste wat ik wou, was een winkel starten, maar nu heb ik samen met Kathleen Werckx toch een zaak van vintagemeubelen in Brussel. Totaalinrichtingen als deze zijn welkom als afwisseling.’

Franks moeder – Jenny Meirens, medeoprichtster van Maison Margiela – kocht het appartement zo’n tien jaar geleden. Het werd altijd verhuurd, tot ze het plan opvatte om het, met de hulp van het designduo PJ Mares, te verbouwen naar haar goesting. Ze veranderden de oorspronkelijke indeling volledig. De muren werden uitgebroken en alles zou monochroom wit worden. Tot ze onverwachts overleed. Frank nam het pand over en zette de rest van de verbouwing naar zijn hand. ‘Ik wilde een interieur creëren geïnspireerd op het vroege werk van Le Corbusier en Charlotte Perriand. Toen ik PJ Mares een foto toonde van een specifieke tafel die Perriand voor Le Corbusier had ontworpen, wisten ze meteen het juiste marmer te vinden. Zo ging de bal aan het rollen. Dit appartement is echt een perfecte symbiose van ons drieën geworden.’

Japanse whiskybar

Het gevlekte uitzicht van de keuken is een onverwachte meevaller. ‘De keukenkasten waren oorspronkelijk betongrijs, specifiek uitgezocht om bij de grijs gekalkte muren te passen, geïnspireerd op het uit steen gehouwen stadje Matera in Italië. Maar door ze te oliën, verschenen grillige vlekken en een groene schijn. De kasten leken wel gefermenteerd. Eerst twijfelde ik, maar uiteindelijk vond ik het fantastisch en werden alle ingebouwde kasten op dezelfde manier bewerkt.’

De keuken was de eerste afgewerkte ruimte. ‘Op de een of andere manier is dat de plaats waar iedereen altijd belandt. De keuken heeft iets van een Japanse whiskybar, ik koester die ontspannen sfeer. Vandaar dat ze ook de basis vormt voor de rest van de inrichting.’ De oranjebruine tinten van de keukenwand in teak komen terug in het meubilair. Het messing van de kranen vind je ook in de deurklinken en in de verlichting. Stuk voor stuk vondsten uit eigen land, Scandinavië, Italië, Duitsland en Nederland, zoals de mondgeblazen lampen boven het marmeren aanrecht. Eén ding hebben ze gemeen: het zijn persoonlijke favorieten van Frank.

Alles is te koop

Het volledige interieur – met uitzondering van de gordijnen van HoHM, de keuken en het aanrecht – is tweedehands of gerecycleerd. Zijn vooropgestelde budget heeft hij strak gerespecteerd. ‘Een mooi stuk hoeft niet per definitie duur of nieuw te zijn. Het ene is gewoon makkelijker vervangbaar dan het andere. Ik heb ook alles zelf geverfd. Door hier uren en dagen met borstels in de weer te zijn, heb ik me de plek eigen gemaakt. En met het geld dat ik zo uitspaarde, kon ik me een gashaard permitteren.’

Het appartement ligt er nu helemaal bij zoals Frank het voor ogen had. Toch komt hij dagelijks nieuwe stukken tegen die er evengoed zouden passen. ‘Het is de bedoeling om wat te spelen met de meubelen. Bijna alles wat hier staat kun je kopen, van de borden tot de meubelen of de kunstwerkjes van Erik Haemers die je hier en daar in het appartement terugvindt. Dit appartement is een soort verlengstuk van wie ik ben, waar ik voor sta en hoe ik me op dit moment voel. Wie dat kan appreciëren is welkom.’