Een ufo met engelenvleugels: hoe designer Francesco Binfaré zijn droom omzette in een zetel

Achter een knap ontwerp schuilt vaak een boeiend verhaal. Chef Design Amélie Rombauts duikt in de ontstaansgeschiedenis van de zetel Flap, van de hand van Francesco Binfaré.

Na achter de schermen te hebben gewerkt bij Cassina, zijn eigen onderzoeksstudio te hebben geleid en deel te hebben uitgemaakt van de radicale designbeweging in Italië, was Francesco Binfaré al ruim voorbij de vijftig toen meubelmaker Edra zijn eerste ontwerp realiseerde. Behalve een laatbloeier is Binfaré ook een bijzonder figuur. Als men naar zijn inspiratie polst, passeren gegarandeerd engelen, demonen, ijsberen en zwarte regenbuien de revue. De Italiaanse pers noemt hem niet voor niets ‘de man die sofa’s droomt’.

‘Het was eind september 1999’, vertelt hij over Flap. ‘Ik droomde dat ik neerkeek op een golvende rode vlakte, een prachtige woestijn. Plots was er een stortbui van zwarte regen. Eerst liepen de dalen vol, het waterpeil bleef stijgen tot het hele gebied onder water stond. Slechts een stukje land stak boven de teerachtige, zwarte massa uit. Ik voelde me als een machteloze god, ondraaglijk angstig, toen de regen abrupt stopte en ik wakker werd. Ik stond op in een wazige roes, maakte een kop thee, nam schaar en papier, en knipte de vorm uit die ik in mijn droom had gezien. Die vorm symboliseerde de laatste vrijheid.’

De acht panelen van Flap kunnen elk afzonderlijk omhoog of omlaag, zodat gebruikers hun zithouding in alle vrijheid kunnen aanpassen. Die veelzijdigheid was revolutionair toen de sofa in 2000 op de markt kwam. Ze veranderde de archetypische sofa van een statisch stuk in een dynamisch object. ‘Het was een hoopvol jaar.

De val van de Berlijnse Muur had tien jaar eerder een collectieve vrijheidsdrang ingezet. Met de eeuwwisseling zouden we de toekomst ingaan. Flap had iets van een ufo, een futuristisch tuig dat als een engel kon wegvliegen door met z’n vleugels te flapperen’, aldus Binfaré.

Over dat innoveren zegt de 85-jarige ontwerper in een film: ‘Het moment waarop je iets creëert dat nog niet bestond, heeft een zekere erotische geladenheid. Wanneer het hele ontwerpproces achter de rug is, voelt het aan als sterven. Want je laat een stukje van je ziel achter in iets wat je definitief moet loslaten.’

Lees ook: Fauteuil & flora: het verhaal achter ‘De Lotus’ van Giò Ponti