In haar modernistische jarenzestigvilla ontdekte juwelendesigner Julie de Cartier dat er niet zo veel verschil is tussen het ontwerp van een sieraad en dat van een interieur.
In Sint-Genesius-Rode, op een steenworp van het Zoniënwoud, staat de modernistische jarenzestigvilla van Julie de Cartier te blinken. Nadat ze vijftien jaar als expats in Hongkong hadden gewoond, werd die de perfecte thuishonk voor haar gezin en de ideale shootlocatie voor haar juwelenmerk. Wanneer ik aankom, is ze volop in de weer. Ze verhuist die dag haar kantoor, de school is weer begonnen en bovendien zit de indeling van de eetkamer haar dwars. De statige tafel is opzij geschoven, de stoelen staan in een losse kring te wachten op hun lot. Ze bekijkt de ruimte met de focus van een schilder die haar volgende penseelstreek plant. ‘Ik moet dit doen als mijn man er niet is’, lacht ze. ‘Hij wordt hier nerveus van. Maar ik ben een perfectionist, ik blijf puzzelen tot het juist voelt.’
Van compacte huurappartementen in een metropool naar een riante jarenzestigvilla in de Zennevallei: het was even schakelen voor het gezin. ‘In ons gebouw in Hongkong heerste een enorm communitygevoel’, vertelt ze. ‘Hier leeft iedereen meer op zichzelf. Soms mis ik de energie van de stad, maar het huis heeft ons helpen landen. Het is onze cocon in het groen. Het is een echte speeltuin voor de kinderen, en voor mij: eindelijk kan ik mijn liefde voor alles wat modernistisch is kwijt.’
Welkom in L.A.
Binnenkomen in de villa is een ervaring op zich, van de sculpturale wenteltrap in de inkomhal tot de plafondhoge en gevelbrede schuiframen in de living die uitkijken op het originele, hoekige zwembad en de weelderige tuin. De villa belichaamt de vormentaal van het modernisme: open en luchtig, met kenmerkende materialen zoals massief hout, baksteen en beton en een constante connectie met buiten.
Doordat alles uitzonderlijk goed bewaard was gebleven, had het gezin weinig renovatiewerk. De ingrepen die wel gebeurden, dienden vooral om hun cocon net iets meer af te stemmen op hun levensstijl. Zo zorgen de garage-uitbreiding van houten latjes en een betonnen blikvanger van een carport voor extra opslagruimte voor het sportieve gezin. ‘Ik vond het belangrijk dat de toevoegingen onderdeel lijken van het huis’, zegt Julie. ‘Architect Frederic Hossey heeft dat prachtig gedaan. De ronde uitsparing in het beton doet me denken aan de iconische ontwerpen van Richard Neutra. Als vrienden langskomen, zeggen we dan ook vaak: “Welkom in Los Angeles!”’
Ook binnen is de visie duidelijk. ‘Dit huis heeft zo veel karakter,’ aldus Julie, ‘maar toen we erin trokken, was het een en al baksteen en rechte lijnen. Ik liet me inspireren door Alvar Aalto en probeerde het geheel zachter te maken met kleur en organische vormen.’ De nieuwe keuken van teakhout en groen marmer, inclusief afgerond keukeneiland, doet precies dat. Voor de tachtig vierkante meter grote living lag het moeilijker. ‘Het was een uitdaging om gezelligheid te creëren en tegelijk trouw te blijven aan de ziel’, vertelt ze. De oplossing lag in het juiste vintage meubilair. ‘Wat dat betreft zijn we enorm verwend in België. We zijn omringd door interieurtalent, antiquairs en vakmensen. Dankzij dit project ken ik ze allemaal’, lacht ze. De eigentijdse living lijkt zo uit een stijlvol seventiesmagazine te komen.
Design dubbelspel
Het is duidelijk dat ze ervaring heeft met het ontwerpproces. In 2023 richtte ze juwelenmerk daŭre mee op, daarvoor was ze freelance grafisch ontwerper en creatief consulent. ‘Oorspronkelijk kwam Alix (RTL-gezicht Alix Battard, medeoprichter en goede vriendin, red.) bij me aankloppen voor de visuele identiteit. Ik vond het idee zo fenomenaal dat ik al snel vroeg om haar zakenpartner te mogen zijn.’ Daŭre betekent ‘duurzaamheid’ in Esperanto, en die filosofie is kenmerkend voor de ontwerpen: het zijn elegante, ethisch verantwoorde sieraden op basis van synthetische diamanten en gerecycleerd goud.
Bewust of onbewust: er zijn duidelijke visuele overeenkomsten tussen het merk en de woning. Zo roept het kleurpalet associaties op met weelderige juwelen, contrasteert het mooi met de koele blauwstenen vloer en schuilen er afgeronde vormen om elke hoek. ‘Het ontwerp van het interieur verschilde niet zo veel van dat van een juweel’, licht ze toe. ‘Het draait bij beide om het vinden van de juiste spanning. Schoonheid zit voor mij in tegenstellingen: ronde vormen gecombineerd met hoekige lijnen, vintage met nieuw, of contrasterende kleuren die je niet meteen samen zou verwachten. Het interieur is net zoals onze ontwerpen: klassiek en tijdloos, maar met details die het pit geven en net iets unieker maken.’ Geen toeval dus dat de villa de perfecte setting bleek voor hun eerste campagneshoot.
Terwijl we door het huis wandelen, wijst ze geregeld ‘projecten’ aan. ‘Alix is gelukkig net hetzelfde’, glimlacht ze. ‘Als iets niet perfect is, blijven we proberen. We zeggen vaak tegen elkaar: “We kunnen meer doen.”’ Die toewijding loont, want na succesvolle pop-ups in Parijs en Knokke openen ze deze maand hun kantoor in de Brusselse pied-à-terre van interieurstylist Bea Mombaers, een plek die ook als showroom op afspraak zal fungeren. ‘Ik ben grote fan van Bea. Ze is als een mentor voor ons. Toen we vertelden dat er steeds meer mensen bij ons wilden langskomen, stelde ze zelf voor om haar appartement te gebruiken. Bovendien ligt het aan het Brugmannplein in Elsene, zo krijg ik ineens het stadsleven terug.’ (glundert)
