Constance Guisset (44) opende haar Parijse studio in 2009 en is gespecialiseerd in product- en interieurdesign en scenografie voor klanten als Molteni&C, Louis Vuitton, Galeries Lafayette en hotelgroep Accor. Ze ontwierp onlangs haar eerste parfumflacon voor Ginza, de nieuwe geur van Shiseido.
Ontwerper ben je de hele tijd. Of je nu een boek leest of naar een film kijkt, op creatief vlak ben je jezelf altijd aan het voeden. Zelfs wanneer we ons laten meeslepen door onze emoties, zijn we in ons hoofd aan het creëren. Het is alsof je als ontwerper nooit helemaal uit je creatieve leven kunt stappen, waardoor anderen weleens de indruk hebben dat je nooit voor de volle honderd procent beschikbaar bent. Een van mijn zonen is goed met zijn handen en weet hoe gelukkig ik ben als ontwerper, maar toen ik hem vroeg wat hij later wilde worden, zei hij meteen: “Alles, behalve kunstenaar” en hij voegde eraan toe dat het voor hem een plezier moet blijven om dingen te maken. “Probeer je me iets te vertellen?”, reageerde ik geschrokken. ( lacht)
‘Permanente ontevredenheid is een motor. Staan glunderen bij je eigen werk? Dat lijkt me gevaarlijk’
Ik ben op mijn hoede voor voldoening. Uiteraard mag je enthousiast zijn over wat je doet – als ik een ontwerp na twee jaar ontwikkeling eindelijk in mijn handen mag houden, maakt dat me enorm gelukkig. Maar ik zie ook meteen de gebreken en alles wat ik anders had moeten doen. Die permanente ontevredenheid is een motor. Staan glunderen bij je eigen werk? Dat lijkt me gevaarlijk. Het laatste wat ik wil is op het verleden leunen: ik wil de bladzijde omslaan en vooruitgaan.
Vormen mogen voor mij aan alles en niets doen denken. We herkennen er zo graag bestaande voorwerpen en figuren in, maar voor mij hoeft dat absoluut niet. Zo zou ik ooit graag een robot ontwerpen en nadenken over de fysieke kenmerken ervan: mens- of dierachtig en geruststellend of meer functioneel zonder herkenbare eigenschappen? Ik denk ook aan de monsters in de filmwereld: waarom moeten aliens, predators en andere wezens altijd armen en tanden hebben? Geef mij dan maar een blob, een volledig vormeloos schepsel met eindeloos veel mogelijkheden – daar zou ik me met plezier op uitleven.
Ik werk graag rond tegenstellingen. De gelijktijdige aanwezigheid van precisie en fantasie bijvoorbeeld, of van spanning en zachtheid. Zo speel ik ook met uitersten in mijn Vertigo-hanglamp voor Petite Friture, een ontwerp dat tegelijk geometrisch en soepel is. De opdracht voor de parfumflacon voor Shiseido draaide rond begrippen als vrouwelijkheid, kracht en evenwicht, dus besefte ik al snel dat ik daarmee aan de slag kon. De uiteindelijke flacon combineert een primaire vorm en een dop die aan koning Arthurs zwaard doet denken met een zekere verfijning en sensualiteit – het doet me plezier dat mensen er blijkbaar moeilijk kunnen afblijven. ( lacht)
Objecten laten me zelden onverschillig. Het besluit om ontwerper te worden veranderde mijn kijk op de dingen. Sindsdien roept alles voortdurend vragen op: waar komt een object vandaan, hoe werd het gemaakt, waarom heeft het die bepaalde vorm en geen andere? Achteraf bekeken denk ik soms dat ik een deur naar een andere wereld heb geopend en zo een enorme bron van rijkdom gevonden heb. Alles voortdurend bevragen en er een mening over hebben is soms vermoeiend, maar ik kan moeilijk anders: mijn blik als ontwerper dwingt me om alles wat ons omringt te ontleden en er een diepere kijk op te ontwikkelen.
De uitdaging in deze tijden is om kracht in onszelf te vinden. We zijn gefrustreerd omdat we elkaar niet kunnen zien en aanraken zoals we willen, maar tegelijk schuilt in ieder van ons ook licht. Dat moeten we nu cultiveren om door deze moeilijke momenten te komen: laat ons de kracht niet elders zoeken, maar uit onze eigen hulpbronnen putten. Mijn wenskaart voor 2021 stond bewust in het teken van ” l’expansion de notre soleil intérieur”: we kunnen ons niet warmen aan anderen, maar we kunnen wel proberen om onze innerlijke zon te versterken.
