Design na de uren: wanneer je hobbyproject serious business wordt

Deze creatievelingen combineren hun job met een tweede passie voor design en zoeken naar een balans in hun drukke agenda.

“Wist je dat er in de rug van een Maralunga, de klassieker van Cassina, een fietsketting zit? Die zorgt ervoor dat je de rug kunt omplooien. Bovendien bestaat de sofa uit vier onderdelen die met een soort kliksysteem in elkaar passen; slechts één schroef onderaan houdt alles op z’n plaats. Heel fascinerend vind ik dat. Door meubelen te strippen, ben ik telkens weer getuige van het geniale denkwerk dat er achter een klassieker zit.

Zeven jaar geleden kocht ik mijn huis. Voor de inrichting zocht ik naar unieke stukken en spendeerde ik dus vele avonden op tweedehandssites. Met wat geduld ontdek je topstukken: de stof vaak tot op de draad versleten, maar de structuur en dus het design intact. Zulke meubelen verdienen een tweede leven, daarom besliste ik een opleiding te volgen om daarna mijn meubelen naar smaak te stofferen. Designstukken had ik toen nog niet, maar ik erfde wel een bijzonder familiestuk: een set sofa’s die zowel bij mijn mama als bij mijn oma in de woonkamer had gestaan. Bijna vijfenzeventig jaar oud dus, vandaag als nieuw in een prachtige blauwgroene stof. Ook een sierlijke bank, met een houten zwaan in verwerkt, liet ik al na een paar maanden opleiding heropleven.

Maar omdat het veel ervaring vraagt om echt kwaliteit af te leveren, volg ik na al die jaren nog steeds les. Elke zetel is anders, bovendien is stofferen een uitdagend werk waar veel bij komt kijken, en dus blijf ik permanent bijleren. Sinds drie jaar ben ik een versnelling hoger geschakeld. Behalve maatwerk voor enkele commerciële projecten mocht ik ondertussen prachtige erf- en designstukken nieuw leven inblazen. Een ontwerp van Annie Hieronimus voor Ligne Roset bijvoorbeeld, maar mijn favoriet blijft Cassina’s Maralunga. Niet alleen een ingenieus ontwerp, ook oprecht de comfortabelste zetel waar ik ooit in zat. Ik bekleedde enkele exemplaren in een knuffelzacht off-white bouclé en opvallend tomaatrood velours, waardoor het een unieke blikvanger wordt.

In de pr-wereld ligt het tempo erg hoog, daartegenover staan mijn dagen in het atelier. Een heerlijk contrast: hier kom ik helemaal tot rust. Zo’n meubel moet je laag per laag ontleden en weer opbouwen, waardoor je vanzelf vertraagt. Dat proces geeft mij ontzettend veel voldoening, bovendien combineert dit werk mijn liefde voor design en duurzaamheid.

Ik ben niet gestart met een groots plan. I ride the wave. Zo zag ik het eerder, en dat leverde uiteindelijk non-stop interessante opdrachten op. Maar er komen steeds meer vragen en dus wordt het tijd om naar een nieuwe balans te zoeken. Ik zou het fantastisch vinden om méér mensen te overtuigen. Er wordt vaak over fast fashion gepraat, maar ook op interieurvlak is er werk. Investeren in een designstuk heeft niets met snobisme te maken, er is een reden waarom zo’n stuk generaties overleeft. Ik wil meehelpen om die levensduur nog meer te verlengen.”

@charlottedebruijn via Instagram

“Naaldvilten heeft geen cool imago. Trollen en elfjes, daar wordt het meestal aan gelinkt. Ook hyperrealistische dieren blijven populair. Mijn ontwerpen zijn anders. Eenvoudig, soms zelfs kinderlijk, en ik val voor humor.

Toen ik zeven jaar geleden zwanger was van mijn eerste dochter, zocht ik naar decoratie voor de kinderkamer. Via Etsy vond ik niet wat ik zocht, maar het wakkerde mijn interesse aan om het zelf te proberen. Ik bestelde een pakket schapenwol en viltnaalden. Eigenlijk is de techniek eenvoudig: prikken, prikken, prikken. Heel repetitief tot de wol vaster wordt en de juiste vorm aanneemt. Vergelijk het met boetseren, waarbij niet je vingers maar de naalden je ontwerp in de juiste richting duwen.

Ik startte met kleine speeltjes zoals een beertje en een augurk. Toen mijn zoontje begon te kruipen, maakte ik mijn eerste grote werk: een schildpadpakje, inclusief mutsje. Pas toen ik mijn eerste dierenkop maakte, een speelse variant van een jachttrofee, kwamen de vragen. Eerst van familie en vrienden, vervolgens van vrienden van vrienden. Dat was het moment om het professioneler aan te pakken. Mijn man bedacht de naam Eddie Wollie, ik startte een Instagramaccount, en vanaf dan ging het als vanzelf.

De eerste jaren combineerde ik mijn job als grafisch vormgever met Eddie Wollie, drie jaar geleden besliste ik om als zelfstandige te starten. Ik werk nu ongeveer fifty-fifty als grafisch vormgever en naaldvilter. Twee jobs, drie kinderen, een verbouwing: het is een uitdagende combinatie, maar als freelancer heb ik wel de vrijheid om zelf mijn werkuren te bepalen. Bovendien kan ik om het even waar naaldvilten. Voor tv, in de wachtzaal, op de trein: het verveelt mij nooit. Het ontspant mij zelfs. Er is maar één nadeel: er kruipt veel werk in. Regelmatig krijg ik aanvragen van winkels, maar het prijskaartje zou te hoog worden en dus werk ik enkel op maat. Vaak voor geboortes en kinderkamers, soms komen er ook heel aparte vragen. Zo kreeg ik tijdens de eerste lockdown van VTM de vraag om een miniatuur-Marc Van Ranst te maken en bestelde Flair een vagina…

Soms krijg ik aparte vragen, van een miniatuur-Marc Van Ranst tot een vagina.

Lore Laporte

Het blijft ook straf hoe je via Instagram de wereld kunt bereiken. Een Thaise familie is al een tijdje grote fan. Intussen heb ik al hun hele gezin, inclusief de hond, gevilt. Een New Yorks kinderkledingmerk bestelde twee poezen om als mascotte in de winkel te zetten, en even kwam ook Beyoncé wat dichterbij: een ontwerpster reageerde enthousiast op de kostuums die ik voor de verjaardagsfeestjes van mijn kinderen ontwerp. Omdat Beyoncé blijkbaar originele halloweenkostuums voor haar kinderen zocht, vroeg ze me samen deel te nemen aan de pitch. Helaas konden we Queen B niet overtuigen, misschien een volgende keer?”

lorelaporte.com of @eddiewollie via Instagram

Pieter-Jan: “Parfums, roomsprays, essential oils, geurkaarsen: mijn fascinatie én mijn budget voor bijzondere geuren zijn eindeloos. Toen de pandemie me in 2020 technisch werkloos maakte, begon ik me nog meer te verdiepen in die wereld. Ik hou enorm van de gezelligheid die een kaars brengt, nog beter wordt het wanneer die ook nog eens een heerlijke geur verspreidt. De lockdown schonk Vincent en mij de tijd om het zelf uit te proberen en dus werd het een winter met wax.”

Vincent: “Het chemische proces achter een geurkaars kent natuurlijk strikte regels en dus maakten we zowat alle fouten die je kunt maken. Tegen het voorjaar hadden we het proces echter perfect onder de knie, en toen er tegen de herfst van 2021 weer een lockdown aan zat te komen, haalden we onze samples opnieuw uit de kast. Wat even een winters tijdverdrijf had geleken, werd nu duidelijk een volwaardig project.”

Pieter-Jan: “Uit alle probeersels selecteerden we drie warme, winterse geuren: een kruidige geur met kaneel en mandarijn, eentje met eucalyptus en een smoky ondertoon en een zoetere variant met honing en tabak. De naam Boogie Bougie, inclusief webshop werd gelanceerd, en ik zette vanuit mijn marketingachtergrond ons product in de markt.”

Vincent: “We hadden de timing mee, want heel wat familieleden en vrienden vonden het een fijn cadeau voor de feesten. Daar bleef het niet bij, want al snel kregen we bestellingen van mensen die we niet kenden. Dat was telkens weer heel leuk om te ontdekken en het bevestigde dat we een sterk product hadden.

Intussen gaat het goed met Boogie Bougie. Ons gamma bestaat momenteel uit tien geuren en de interesse groeit. De prijs zit goed, de geur blijft tot het allerlaatste restje vrijkomen, de kaarsen worden in ons Antwerps atelier gemaakt, we gebruiken honderd procent sojawax, de verpakking valt op: allemaal zaken die heel wat mensen aanspreken. Daarnaast worden we ondertussen in toffe boetieks en conceptstores verkocht, zoals Agnes & Maurice, Piet Moodshop, Hotel Pilar, Frau en The Plant Corner. En we hadden enkele leuke collabs, onder andere met Sony Music, WECANDANCE en café ’t Kanon in Gent. Maar er zit nog zoveel meer in, dat besef ik heel goed.”

Een winters tijdverdrijf werd een volwaardig project.

Pieter-Jan Boucquaert en Vincent Dardenne

Pieter-Jan: “Dat is meteen het dubbele aan het verhaal: doordat we allebei voltijds werkten, kon Boogie Bougie zonder al te veel druk groeien, wat heel mooi is. Aan de andere kant frustreert het ons dat we er meer tijd in willen stoppen maar dat die tijd er simpelweg niet is. Deze zomer heb ik na lang piekeren beslist mijn job op te zeggen. Ik bevond me net op een kantelpunt: mijn job verhuisde naar het hoofdkantoor in Genève. Een grote stap met een grote impact, toch koos ik voor ons verhaal. Dat is heel spannend, maar de timing zit goed. Vanaf januari kan ik me fulltime bezighouden met Boogie Bougie en ons label doen groeien. De baseline Fragrant objects for everyday living verklapt al dat er meer dan alleen geurkaarsen in mijn hoofd zitten…”

boogiebougie.com en @boogie_bougie via Instagram