Dag en nacht verschil: wonen in een grootstad met een kleine ecovoetafdruk

Wonen in de stad is een uitdaging geworden. Zeker voor jonge mensen. Het is duur, de ruimte is beperkt en het gras minder groen dan in de buitenwijken. In plaats van ervan weg te lopen omarmde Studio HAAN net alle nadelen op bijzonder creatieve wijze. In een huis met een voetafdruk van amper 21 m2.

“Goh, twee jaar zeker?” polst Natalie bij haar vriend Hannes Oppeel naar de duur van hun zoektocht naar een betaalbare woning. Samen vormen ze Studio HAAN, waarin zij de rol van interieurarchitecte en hij die van ingenieur-architect opneemt. “Tot we dit hoekhuis vonden. Het lag slecht in de markt. Een opeenstapeling van kleine kamers. Geen koer of balkon.” Aan de voordeur ziet het huis er met z’n brede gevel nochtans bijzonder statig uit. Het is pas om de hoek dat je merkt hoe die indruk bedriegt. De zijgevel aan de straatkant telt drie meter, maar versmalt naar een luttele twee meter richting de buren. “Gasten zijn altijd verrast”, gaat Hannes verder. “Zodra ze binnenkomen is de achtergevel al in zicht. De grootsheid stopt aan de voordeur. Behalve als je de hoogte ingaat.”

Instapklaar. Enkel op te frissen. Het zijn immobegrippen waar iedereen zich weleens aan laat vangen. Uiteindelijk bleven enkel de buitenmuren van het hoekhuis gespaard. “Als alles er toch uit moest, konden we het huis net zo goed helemaal herdenken. Het werd een onderzoek naar wat we maximaal uit zo’n huis konden krijgen.”

Bad in de living

Een eerste beslissing was om het klassieke leefplan volledig om te gooien. Hannes: “Boven heb je het meeste licht en het mooiste zicht over de stad. Je hebt er ook het minst last van straatlawaai. Daarom installeerden we onze actieve ruimtes – de keuken en leefkamer – op de hoogste verdiepingen.” Het bureau ligt lager, aan de drukke straatkant, waar ze interactie hebben met de stad, en heeft de badkamer als tegenhanger. De slaapkamer bevindt zich ondergronds, waar het stil is en altijd op de juiste temperatuur. Het geheel haakt aaneen via open trappen die de verschillende split levels verbinden. “Op de badkamer hebben we het langst gezocht”, bekent Natalie. “Onze klanten moesten naar het toilet kunnen zonder het gevoel te hebben dat ze ergens binnendringen waar ze niet horen. Uiteindelijk kwamen we uit op een dag- en een nachtscenario voor ons interieur. En dat bepalen we aan de hand van één deur.” Het koppel pakte het euvel heel logisch aan: een douche gebruik je dagelijks maar heel beperkt in tijd, overdag hoef je ze niet te zien. Sluiten ze de douche, dan creëren ze een open ruimte met gastentoilet en -wastafel. Andersom ontstaat een afgesloten badkamer met een ruime open douche. En net omwille van die functionaliteit haalden ze ook het bad uit de badkamer. Dat zit nu verscholen onder een luik in de leeshoek van de woonkamer. Natalie: “Een bad nemen, da’s languit genieten. Maar niet noodzakelijk in je eentje. De een kijkt een film, terwijl de ander in bad leest of meeluistert. Een luxegevoel dat we nooit uit extra opbergruimte onder de leeshoek hadden kunnen halen.”

De glazen stolp

Voor een huis zonder koer of balkon wist het koppel een uitzonderlijke buitenruimte uit hun hoed te toveren. Het dakterras en de nog hoger gelegen serre zijn niet alleen bijzonder jaloersmakend, beide hebben ook onzichtbare technische functies. Hannes: “De luchtkwaliteit in onze buurt is erbarmelijk, weten we dankzij CurieuzeNeuzen. Met een klassiek ventilatiesysteem zouden we schadelijke lucht binnenhalen en extra vervuilen vooraleer we het opnieuw lossen. Dat is absurd. Ik had daarom het idee om van de serre een soort stolp te maken. Vandaag bestaat onze ventilatie uit een gesloten circuit, waarbij we onze eigen lucht zuiveren door de planten in de kas.” Het terras dat aan de keuken grenst verbergt op zijn beurt een bassin dat 3000 liter regenwater kan opslaan, nadat het door de kiezels sijpelt. Een zeldzaamheid in de stad. “We werden voor gek verklaard. Maar drinkwater door je wc spoelen, daar moet je dus gek voor zijn.”

Het dak kon hun helaas niet alles bieden wat ze hadden gehoopt. Het is te klein om voldoende zonne-energie te kunnen opwekken voor de hele woning. “Het liefst zouden we het dak van onze buren willen bijkopen, of huren desnoods. Het is ideaal voor een extra installatie. Dakdelen, daar geloven we keihard in.” In ruil voor een paar uur in de idyllische rooftop barn van Hannes en Natalie? Buurman, ik zou niet twijfelen.