Coup de foudre: wonen met een waanzinnig zicht over Elsene

Beneden de warmte, boven het licht en het zotte zicht, daartussen de gezellige chaos: in de woning van Henry en Roxane zit de levendigheid van de Brusselse wijk Elsene op elke verdieping verweven.

“Kom maar naar boven, hier is het circus.” Het is woensdagnamiddag. Henry staat bovenaan de trap met zijn twee maanden oude zoontje Robin in de armen, zijn vrouw Roxane helpt de driejarige Mathys met een laatste restje pasta. Een waterige winterzon valt binnen, er klinkt zachte muziek. Een zorgvuldige selectie vintage meubelen en maatwerk in warme notelaar gemixt met het leven van jonge, drukbezette ouders: hier stopt de gezellige chaos van de omringende straten in Elsene niet aan de voordeur, maar loopt – zo zal ik ontdekken – verdieping per verdieping door tot in de nok van het dak. “Ik hoop dat je geen high-end woning verwacht”, klinkt het verontschuldigend. Onterecht. Dit is het soort huis waar je spontaan je schoenen uittrekt en opgekruld in de zetel uren met elkaar babbelt.

Troep met toekomst

Na zijn studie bleef Henry in Brussel hangen en kocht er zijn eigen huis. Of toch het uitzicht, want de woning uit begin jaren dertig bleek vooral een bouwvallig onderkomen voor krakers. Aanvankelijk was het plan om hier met zijn broer Clement samen te wonen. Elk z’n verdieping, een gedeelde leefruimte: klonk prima voor de toen jonge twintigers. Maar toen Henry Roxane leerde kennen, namen de verbouwingsplannen een bocht. Henry: “Dat maakt mijn band met het huis ietsje anders: ik was het die tien jaar geleden door de troep een toekomst zag. Hoewel Roxane interieurarchitect is, wilde ik dus wel mee nadenken over de renovatie.”

De leefruimte bleef op de eerste verdieping, de binnenkant werd echter leeg geschraapt zodat keuken, zit- en eetruimte nu één geheel vormen. Het maatwerk in notelaar, zowel voor de zitbanken, de wandkasten als de keuken, vormt visueel de lijm en zorgt voor warmte, net als de fluwelen kussens in diepblauw en muntgroen, de elegante lichtarmaturen en de vele kaders aan de wanden. Je merkt dat Roxane ervaring heeft in het inrichten van bistro’s, bars en hotels. Roxane: “We hebben erg op gezelligheid gewerkt. De zon valt hier mooi naar binnen, maar niet royaal. Precies daarom heb ik de warmte extra geaccentueerd, maar tegelijk de muren wit geverfd.” De meubelen en accessoires zijn een mix van maatwerk met doorleefde objecten. Buikgevoel en een dosis geluk, ook die twee factoren spelen bij de keuze. Roxane: “We jagen niet op grote namen, eerder op stukken die ons simpelweg raken. We trekken zowat elke editie naar de Vintage Market in Tour & Taxis, en ook bij Rotor DC vonden we al pareltjes.” Een voormalige expositietafel uit de Nationale Bibliotheek bijvoorbeeld, maar ook de gefumeerde lampjes in de keuken, de sfeerlamp in de leeshoek en de zwarte, leren eenzitten.

De gerookte eikenhouten vloer loopt door in de bordeauxbruine stenen van het stadstuintje. Tijdens de zomer staan de harmonicadeuren volledig open, waardoor de leefruimte nog een paar meter aan oppervlakte wint. Henry: “We hebben vermoedelijk de kleinste tuin van Brussel, maar we kunnen tenminste naar buiten. Dit is een dichtbevolkt stuk van de stad. Het geroezemoes van de buren, de geuren van eten: er sijpelen flarden naar binnen. Ik hou ervan om contact te houden met de stad.”

Houten doos

Bureauruimte, yogakamer, muziekstudio, verschoningsruimte, logeerkamer en plek voor een middagdutje: op de tweede en derde verdieping is de invulling voorlopig nog onderhevig aan de grillen van de levensloop. Stond wel vast: een buitendouche. Of toch min of meer buiten. Aan de achterzijde van het huis kwam een metershoge serre. Henry: “Ik wilde de hemel kunnen zien tijdens het douchen. Door de glazen cocon, de boom op ons terras die intussen tot deze verdieping groeit en de kamerplanten lijkt het alsof ik midden in de natuur sta.”

Het tekort aan licht in de leefruimte wordt op de bovenste verdiepingen ruimschoots goedgemaakt. Het hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, is een nieuw volume dat op de voormalige zolder werd geplaatst. De houten doos, zo noemt Henry hun slaapkamer: “Dit was mijn coup de foudre. Het waanzinnige uitzicht over Elsene, de zon kunnen zien opkomen boven de stad, de avondgloed en de geweldige kleurinstallaties op het Flagey-gebouw: dat is elke dag een spektakel.” De ruimte loopt langs de voor- en achterzijde over in een terras. Staan de harmonicadeuren helemaal open, dan lijkt het alsof je buiten boven de stad slaapt. Vanaf het terras heb je trouwens nog een spectaculair zicht: de buurman is de intussen gepensioneerde architect Philémon Wachtelaer, die naast het koppel zijn meesterwerk liet bouwen: een moderne, met koper beklede woning op hoge stelten. Het contrast kan niet groter zijn met de overkant, waar een supermarkt een groot stuk van de straat inpalmt. Roxane: “Ik werkte een voorstel uit en stapte ermee naar de CEO. Want met zo’n gigantisch zwart dak valt toch meer te doen? Een groendak voor het nodige groen in onze straat, bovendien zou een moestuin voor verbinding met de buren kunnen zorgen. Voorlopig wacht ik het antwoord nog af.”

Hoewel licht en zicht hier het thema zijn, koos het koppel ook in deze kamer voor warmte door voor schaarse, dimbare lichtpunten te kiezen en zowel wanden als plafond met bamboe houtpanelen te bekleden. Het oranjebruine hout creëert een gezellige cocon met een aangename akoestiek. Ondertussen verhuisde het bed al drie keer van plaats. Henry: “Het klonk goed: wakker worden samen met de zon die langzaam boven de stad komt piepen. Maar om vijf uur ’s ochtends bleek dat toch een pak minder romantisch.”