Toen Sylvia en Kristiaan de jarenzeventigbungalow van hun dromen vonden, bleek uitbreiden onmogelijk. Dus zetten ze er een spiegelpaleis bovenop.
Je kunt het geluk opzoeken, maar het kan zich soms ook aan je opdringen. Dat ontdekten Sylvia en Kristiaan tijdens de zoektocht naar hun eerste woning samen. Het koppel droomde van een modernistische laagbouw, het liefst in Schoten en met veel originele charme, zonder dat er al te veel werk aan was.
Na maanden zoeken naar een speld in een hooiberg verscheen er een zoekertje dat aan al hun wensen voldeed. Alleen kon geen van beiden aanwezig zijn bij de geplande avondbezichtigingen. ‘Onverwacht kregen we een bericht van de eigenaars dat we al overdag mochten komen kijken, als eersten’, herinnert Sylvia zich.
‘Tijdens dat bezoek vertelden ze ons dat ze meteen zouden verkopen zodra iemand de vraagprijs bood. We hebben onmiddellijk toegehapt. Achteraf hoorden we dat andere geïnteresseerden kwaad waren omdat ze hoger hadden willen bieden. We hebben dus veel geluk gehad.’
Uit het hokje breken
Omdat de bungalow uit 1970 nog in opvallend goede staat was, kon het koppel er meteen intrekken. ‘We wisten dat we het huis een beetje wilden opfrissen,’ vertelt Kristiaan, ‘maar we hebben er eerst een jaar gewoond om het beter te leren kennen. Zo ontdekten we wat we moesten aanpassen.’
Hoe dan ook wilde het koppel het karakter van het huis bewaren. Waar mogelijk lieten ze originele elementen intact, soms tot verbazing van hun omgeving. ‘Zo adviseerden mensen ons om de houten latjes tegen het plafond weg te halen, maar dat hebben we zelfs nooit overwogen.’
De opvallende bakstenen koker huist de spiraaltrap die oud en nieuw met elkaar verbindt. © Mr.Frank
Ook de verwarmde tegelvloer, alle ingebouwde kasten en de op maat gemaakte meubelen in de kinderkamers – perfect voor Sylvia’s twee kinderen uit een vorige relatie – behielden ze, maar de keuken was na meer dan vijftig jaar wel aan vernieuwing toe. ‘Ze was heel klein en zat afgezonderd in een hokje’, vertelt Kristiaan. ‘Ik weet dat het een cliché is, maar ik wilde echt een open keuken. Ik kook graag en we ontvangen regelmatig gasten. Dan vind ik het gezelliger om mee te kunnen praten terwijl ik aan het fornuis sta.’
In het midden van het huis gebeurde er dus wel wat sloopwerk. Daar maakte de oude keuken, samen met een klein bureau, plaats voor een nieuw, ruimer exemplaar uit warm eikenfineer en inox. Een ingreep die tegemoetkwam aan Kristiaans wensen en tegelijk meer daglicht toeliet in de living. Het betonnen keukeneiland weerspiegelt op een moderne manier het materiaal van de originele haard, waar het koppel dol op is, en nodigt uit om gezellig aan te schuiven. ‘Als je in het donker het lampje boven de toog aansteekt, heeft het hier wat weg van een Japanse chef’s table’, glundert hobbykok Kristiaan.
Het ontwerp komt van interieurstudio Contekst, goede vrienden van het koppel. ‘In samenwerking met architect Hansi Ombregt hebben zij de hele verbouwing verzorgd’, vertelt Sylvia. ‘Contekst ontwierp het interieur en stelde er gedetailleerde uitvoeringsplannen voor op, die vervolgens onder toezicht van Ombregt werden gerealiseerd.’
Trompe-l’oeil
De meest opvallende nieuwigheid aan de seventieswoonst zou je eigenlijk niet mogen zien, althans dat hopen Sylvia en Kristiaan. ‘We wisten vrij snel dat we wilden uitbreiden met een extra badkamer’, aldus Sylvia. Toen een uitbreiding in de breedte niet toegestaan bleek, moest het koppel een andere oplossing bedenken die toch in lijn lag met de liefde voor de bungalow. ‘We kwamen uit bij een opbouw, met spiegelpanelen’, vertelt ze. ‘Op die manier verdwijnt die bovenverdieping uit het zicht en blijft het gevoel van een laagbouw behouden.’
Wie de woning voorbijrijdt, merkt de spiksplinternieuwe uitbreiding waarschijnlijk niet eens op. Afhankelijk van waar je staat, gaat de opbouw haast volledig op in de omringende natuur. Aan de zijkant en achteraan worden de spiegelpanelen op strategische plaatsen afgewisseld door grote ramen, zodat het koppel kan uitkijken op de groene omgeving.
‘Mensen denken soms dat we door die spiegels naar buiten kunnen kijken. De postbode vroeg deze ochtend nog of we hem in de gaten houden’, lacht Kristiaan. ‘Maar achter de spiegels zitten gewoon muren, hoor.’
Die muren hebben uiteindelijk meer te verbergen dan enkel een badkamer. ‘Als we dan toch voor een extra verdieping gingen, wilden we er meteen ook een dressing en een slaapkamer bij’, aldus Sylvia.
De slaapkamer beneden werd een groot thuiskantoor. In het spiegelpaleis zit nu een privéoase voor het koppel, en die kreeg een heel andere sfeer. ‘Greige’, lacht Sylvia. ‘Omdat het beneden best donker is, met veel textuur, wilden we het boven puur en simpel houden’, licht ze toe. De slaap- en badkamer uit voornamelijk microtopping monden uit in een zandkleurige dressing, waar een glanzend gelakt opbergmeubel het daglicht vangt en de groentinten rondom lijkt te reflecteren. ‘Door het contrast tussen beide verdiepingen genieten we des te harder van de verschillende sferen’, voegt Sylvia nog toe.
Hun respectvolle renovatie slaat een brug tussen de ziel van gisteren en het comfort van vandaag, iets wat ook de vorige eigenaars – die de bungalow bouwden in 1970 – kunnen appreciëren. ‘Ze vinden het fantastisch. De hele familie is intussen al komen kijken’, lacht het koppel.
