Wie tuk is op betonarchitectuur en dweept met het minimalisme bezoekt de tentoonstelling over Juliaan Lampens, onze meest vermaarde betonarchitect.
Wie tuk is op betonarchitectuur en dweept met het minimalisme bezoekt de tentoonstelling over Juliaan Lampens, onze meest vermaarde betonarchitect. Voor Juliaan Lampens (°1926) komen architecten uit de hele wereld naar ons land. Niet dat hij zoveel heeft gebouwd, maar enkele van zijn creaties zijn zo bekend en worden zo gewaardeerd dat ze van overal bezoekers aantrekken. Oostvlaming Lampens begon zijn carrière in de jaren ’50 en doceerde in de jaren ’80 aan het Sint-Lucasinstituut te Gent. Vooral in de jaren ’60 en ’70 ontwierp hij enkele markante betonnen gebouwen, waaronder zijn eigen woning, de alom geroemde kapel van Kerselare (1966) en de bibliotheek van Eke (1970). Juliaan Lampens houdt van beton en simpele, vereenvoudigde vormen. Simpel is zijn architectuur zeker niet, sommige constructies zijn trouwens behoorlijk virtuoos ontworpen. Lampens moet je situeren in de architectuurschool van het Brutalisme waarvan ooit Le Corbusier en Mies van der Rohe de grote vertegenwoordigers waren. Maar de creaties van Juliaan lampens zijn eigenlijk veel poëtischer. De wijze waarop hij met doorzichten en wanden speelt, herinnert ons aan de Japanse houtarchitectuur. Als Brutalist is hij dan weer verwant aan de vermaarde Brazilaanse bouwmeester, Paulo Mendes de Rocha.
Momenteel loopt er een kleine expo over zijn oeuvre en de wijze waarop zijn projecten tot stand kwamen. Naast plannen en foto’s zie je ook schetsen van Lampens. Deze expo gaat door in de Confederatie Bouw te Zwijnaarde (Tramstraat 59) en loopt tot 26 september (dagelijks van 10 tot 18u). Het is een unieke kans om het werk van Juliaan Lampens te bewonderen.
