Architectuur: wat is er over van expo 58?

Hoe spectaculair tentoonstellingen ook mogen zijn, na afloop worden ze afgebroken. Een triest lot waar ook de meeste constructies van Expo 58 niet aan konden ontsnappen. Sommige paviljoenen hadden geluk: ze werden heropgebouwd op een andere plaats en kregen een tweede leven.

1. Het Joegoslavië-paviljoen in Wevelgem

Naast het Atomium is het voormalige Joegoslavië-paviljoen een van de best bewaarde overblijfselen van Expo 58. Het 38 meter hoge ontwerp van Vjenceslav Richter rustte op 15 kruisvormige staanders en bestond uit 6 lange bogen met verschillende steunpunten op een stalen kabel. Het paviljoen werd als een van de origineelste van de expo beschouwd en trok 3 miljoen bezoekers. Van de rand van het Park van Laken verhuisde het naar Wevelgem om er vandaag een school in te huisvesten: het huidige Sint-Pauluscollege.

Tijdens de zomermaanden wordt Vjenceslav Richter gevierd met een tentoonstelling over zijn leven en werk.

The Richter Experience in samenwerking met het MSU van Zagreb kun je bezoeken van 8 juli tot 26 augustus in het Sint-Pauluscollege in Wevelgem, daarna verhuist de tentoonstelling naar New York.

Richterexpo.be

2. Het Canadees paviljoen in Genk

Ook het Canadees paviljoen leeft verder als school. Na de wereldtentoonstelling werd het naar Genk verplaatst om er het Onze-Lieve-Vrouwlyceum te worden. De oorspronkelijke torenconstructie van het paviljoen, een ontwerp van Charles Greenberg, verhuisde niet mee naar Limburg maar de spiraaltrap en de feestzaal bleven zo goed als onaangeroerd.

3. Het paviljoen van de Belgische landbouw in Ukkel

Aan de Verrewinkelstraat 97 in Ukkel kon je lange tijd feesten, films bekijken en uiteindelijk zelfs fitnessen in een pand dat deel uitmaakte van het paviljoen van de Belgische landbouwsector. In 2014 ging de P58 fitness dicht na een faillissement, maar het gebouw staat er nog steeds en wordt vandaag gebruikt door een vereniging.

4. Het paviljoen van de Stedenbouw in Kortrijk

Het vlinderdak en de voetspanten geven al meteen aan dat dit gebouw op de Kortrijkse Pottelberg uit de fifties stamt. Zestig jaar geleden toonde de Kortrijkse Kunstwerkstede De Coene er objecten, meubels en reusachtige constructies die ze produceerden. Na de heropbouw diende het paviljoen van de architecten Goffaux en Vandenberghe nog als kantoor, showroom, kantine en zelfs als school. Nu wacht het op een nieuwe bestemming.

5. De Expo-kapel in Kraainem

De oorspronkelijke kapel van de wereldtentoonstelling werd in 1959 opgekocht door de zustergemeenschap Verbum Dei. In de seventies werd het overgenomen door de Engelstalige Saint Anthony’s Parish die – wegens hun groeiend succes – de kapel lieten uitbreiden in 1995. De architect van dienst, Stefaan De Clerck, ontwierp een gespiegelde versie van de oorspronkelijke kapel van Yvan Blomme en José Vandevoorde. Het altaar, een metalen crucifix en het wandtapijt zijn authentiek.

6. Het Côte d’Or-paviljoen in Willebroek

Er waren 4 Belgische chocoladeproducenten aanwezig op Expo 58: Côte d’Or, Jacques, Meurisse en Victoria. Bij de aanleg van de A12 tussen Brussel en Antwerpen, kreeg het Côte d’Or- paviljoen een plek als wegrestaurant in Willebroek. In de jaren 80 werd het getransformeerd tot discotheek: de Carré doet wellicht een belletje rinkelen. Door alle renovaties blijft er helaas nog weinig over van het originele paviljoen. Het schuin aflopende dak is een laatste herinnering aan Expo 58.

Nog meer overlevers van Expo 58 vind je in het boek Expo Relics van Rudolph Nevi, NUR 680 – ISBN 978-1-935038-65-8.