Dag 4 van het Junk-dieet: ‘Anders moet ge nog wat luider knabbelen. Straks die appel op uw muil’

Dat junk food een aanslag op onze gezondheid is, weten we al. Maar is dat dan inclusief ons mentaal welbevinden? Vijf dagen lang zoekt onze redactrice het voor u uit: ontbijt, lunch en diner zullen voortaan een hoop ongezond worden. Dat tot No Diet Day op 6 mei, waarop fast food-, no carbs- of Weight Watchers-diëten even achterwege worden gelaten.

‘Afgaande op het uiterlijk zien ze er ongelooflijk gezond uit, maar vanbinnen zijn ze een wrak.’ Het lezen van een artikel over ‘skinny fat‘-mensen tijdens een junkfood-only-dieet, is het slechtste wat je kan doen.

‘Dodelijk zelfs’

‘Ze eten nooit groenten, houden van steak en hebben niet gesport sinds het middelbaar en toch zijn ze nog steeds dun’: check, check, check en check. ‘Terwijl sommigen jaloers zijn op die slanke mensen die geen calorieën moeten tellen of twee keer moeten nadenken over een donut bij het ontbijt, zeggen dokters dat zoiets niet nodig is. Want skinny fat is real‘, schrijft Time.com. ‘Dodelijk zelfs.’

Day 4. G’MORNINNNN! Donuts x caramel macchiato for a #healthy balance and #fit start of the day. #fitgirlsdoitbetter #diet

A photo posted by Wided (@badgal.wiwi) on May 3, 2015 at 10:36pm PDT

Ik at deze vierde dieetdag drie donuts bij het ontbijt en spoelde het door met een caramel macchiato of waarschijnlijk de stroperigste optie qua rommel bij Starbucks. Mijn hart sloeg op hol en mijn handen trilden om acht uur ’s avonds nog steeds. Dat kan ook te maken hebben met het feit dat ik die sugar rush van de ochtend enkel maar heb opgebouwd. Met moeite wel. Het zweet brak me uit ook al hoefde ik slechts drie minuutjes te stappen van bushalte tot kantoor. En ik voelde me misselijk: alsof alles wat ik de afgelopen dagen naar binnen werkte, zich opgestapeld had tot aan mijn strot.

Vettig scrollen

De lunch was de ergste tot nu toe. Frieten met mayonaise, een saté, chocomousse en ice tea (voor de verandering geen cola): het was zo gek nog niet. Maar ondanks mijn reuzehonger, verhinderde al het koolzuur van alle frisdrank ter wereld geconcentreerd in mijn lichaampje dat ik nog een hap zou nemen zonder a) te stoppen met ademen of b) te spouwen.

Toen ik later die middag met mijn hand in een zak chips zat te grabbelen – een attente collega had die strategisch binnen mijn gezichtsveld gepositioneerd – wandelde een man langs mijn bureau: genietend beet hij in een krokante appel. Ik merkte hoe ik mijn vuisten onder tafel balde. “ANDERS MOET GE NOG WA LUIDER KNABBELEN HE, STRAKS DIE APPEL OP UW MUILE!” – caps lock intended want ik riep inwendig.

En ik graaide nors nog maar eens in die zak chips. Omdat mijn vettig vingertje scrollen onmogelijk maakte, vervolgens de neiging onderdrukkend die computermuis uit de stekker te rukken en tegen de grond aan te smijten. Nee meneer, ik heb geen agressieprobleem.

Day 4. Dinner. Kebab&fries&beer. Eat-eat-eat-repeat. #fitgirlsdoitbetter #healthyfood #healthylifestyle #diet

A photo posted by Wided (@badgal.wiwi) on May 4, 2015 at 10:59am PDT

’s Avonds stond ik weer rustig in de lokale pitazaak aan te schuiven.

‘Twee huizen breed en hondje op mijn foef’

Op weg naar huis, de druipende regen een weerspiegeling van mijn gemoed, zag ik het beeld voor me van een vrouw twee huizen breed in een rolstoel met een hondje rustend op haar foef. Zo voelde ik me. Alleen ontbrak me nog zo’n elektrisch aangedreven karretje à l’Américain. Wrijvend over mijn vochtige voorhoofd wist ik dat dit geen regendruppels waren, maar dat ik dus echt niet overdrijf als ik zeg dat ik vet uitzweet. ‘Je gezicht blinkt, ik had het al gemerkt’, zei een collega. Een ander was nog eerlijker: ‘Je ruikt wel wat naar junkfood.’ Ah ja, nice, merci.

‘Soms kan iemand over het gehele lichaam niet veel vet opgeslagen hebben’, las ik nog in Time. ‘Maar wat ze wel hebben is de gevaarlijke soort. Iemand kan niet zwaar zijn, maar hun organen kunnen gespekt zijn met visceraal vet.’

Nooit gedacht dat ik zou aftellen tot een dag zonder junkfood.