In de keuken kan je met komkommer vele kanten op. De groente is fris en krokant, bevat weinig calorieën en gedraagt zich sociaal in bereidingen. Wat weten we er nog meer over?
Komkommers komen in het Himalayagebergte nog altijd in het wild voor. Het waren waarschijnlijk de Indiërs die de groente het eerst in cultuur brachten. Tegenwoordig wordt ze overal gekweekt. Veel komkommers van bij ons zijn afkomstig uit kassen. Door veredeling van de rassen en door de slingerplant naar boven te leiden, waardoor de vruchten naar beneden hangend groeien, is men erin geslaagd zo goed als rechte exemplaren te kweken. Ook de bittere smaak en de zaden zijn zo goed als volledig weggeselecteerd.
Komkommer behoort, zoals de augurk, courgette, meloen en pompoen tot de familie van de komkommerachtigen (Cucurbitaceae), die zo’n duizend soorten telt. Komkommer is een sterk remonterend ras, dat wil zeggen dat bij het jong wegplukken van vruchten telkens nieuwe vruchten tot ontwikkeling komen (bij niet plukken gebeurt dat niet). De huid kan glad, geribbeld of stekelig zijn en groen, geel of wit van kleur.
Een komkommer bestaat uit een kleine kern van geleiachtig weefsel met daarin de zaadlijsten, een dikke wand van stevig, groenachtig wit vruchtvlees en daaromheen de schil. Een eersteklas komkommer voelt stevig aan, heeft een strakke huid en is op een koele plaats tot een week houdbaar (verpakt in krimpfolie tot drie weken). Bewaart men een komkommer op een te koele plaats (bijvoorbeeld onderin de koelkast), dan bederft de groente snel.
In de keuken kan je met komkommer vele kanten op. De groente heeft een florale smaak, die zich sociaal gedraagt in bereidingen. Haar belangrijkste eigenschappen zijn dat ze fris en krokant is en dat ze weinig calorieën bevat. Meestal wordt ze rauw opgediend als onderdeel van rauwkost, zoals allerlei samengestelde salades.
De groente kan echter ook worden verwarmd, bijvoorbeeld gestoofd en gevuld met gehakt. Er zijn heel wat bekende en onverslijtbare komkommergerechten. Geavanceerde koks gebruiken de groente in bereidingen die de meest verwende lekkerbek verrassen door hun fijnheid.
