Bridget Jones eet de gerapste versie rechtstreeks uit het zakje en slechts weinig mensen kunnen nee zeggen tegen de gesmolten variant bij een fondue: dat kaas verslavend kan lijken hoeven we niet meer te schrijven. Maar hoe komt het dat we “oké, nog eentje dan” blokjes Gouda in onze mond blijven schuiven? Een mogelijke verklaring…
Het webmagazine Thrillist sprak met dokter Neal Barnard, oprichter en president van het Physicians Committee for Responsive Medicine, ook wel de man die kaas “de crack van de zuivelindustrie” noemt. Wie dit een nogal dramatisch koosnaampje vindt kan maar beter even blijven lezen om te ontdekken wat kaas met je lichaam doet terwijl je aan het verteren bent.
Een deel van je hersenen ontvangt een component van kaas immers als een verslavende substantie. De boosdoener is volgens Barnard caseïne, een dierlijk eiwit in melk dat enorm geconcentreerd wordt tijdens het maken van kaas en op een vreemde manier afgebroken wordt door je lichaam. Op zich is caseïne niet anders dan andere eiwitten, die bestaan uit een soort kralenketting van aminozuren. Maar, zegt dokter Barnard, wanneer je maag-darmstelsel kaas probeert af te breken brokkelt deze ketting niet volledig af. Sommige “kralen” blijven verbonden met vijf of meer. Deze kortere kettingen worden casamorfines genoemd en die triggeren dezelfde receptoren in onze hersenen als morfine (en heroïne).
Leden van de anti-zuivel beweging gebruiken deze argumenten al langer. Kaas zou in het menselijk lichaam zorgen voor bewustzijnsverlaging, vermoeidheid en depressie.
Wij weten nu in ieder geval waar de term “food coma” vandaan komt… (KS)
