Xavier Taveirne, de nieuwe consumentenman van de VRT: ‘Echte vrienden lossen elkaars problemen niet op’

Xavier Taveirne (42) werkt sinds 2002 voor de VRT. Hij presenteerde onder meer De ochtend op Radio 1, maakte voor VRT Canvas de docureeksen Voor de mannen en Eenzaam en was tot voor kort anker van het laatavondjournaal op VRT 1. Als kersvers consumentenexpert van de publieke omroep verzorgt hij op weekdagen nu het Radio2-programma WinWin.

Zelfredzaamheid

“Mijn hoogste goed in relaties met mensen is vrijheid: ruimte hebben om jezelf te zijn en je te ontwikkelen. Daar ben ik ook mee opgegroeid, want mijn ouders runden een grote brasserie op het provinciaal domein in Beernem, die haast al hun tijd opslorpte. Als kind moest ik dus al vroeg mijn plan trekken. Wilde ik een boterham, dan smeerde ik die zelf, en ook vragen zoals wat ik ging studeren en met mijn leven zou doen moest ik zelf beantwoorden. Dat klinkt niet ideaal, maar ik ben blij dat ik geen helikopter­ouders had. Zelf organiseren en plannen, fouten niet op anderen kunnen afschuiven: daar leer je veel van.”

Verbinding

“Zonder verbinding met anderen zijn we niet volledig. Toen ik op mijn achttiende in Brussel ging studeren, was dat een openbaring, want tot dan dacht ik dat ik niemand nodig had. Ik had altijd boven de zaak van mijn ouders gewoond, in een bos zonder andere kinderen in de buurt, waardoor ik veel op mezelf was. Bovendien was ik voor op mijn leeftijd, waardoor ik sowieso moeilijk aansluiting vond. Toch had ik in Brussel mijn kotgenoten en docenten in de opleiding journalistiek nodig. Ze bevestigden dat ik iemand was en dat ik iets kon, wat mijn eigenwaarde en mijn zelfvertrouwen sterkte.”

Luisterend oor

“Echte vrienden lossen elkaars problemen niet op. Daar heb ik me vroeger vaak in vergist: zat iemand ergens mee, dan zag ik het als mijn plicht om daar iets aan te doen, terwijl mensen alleen maar een luisterend oor zochten. Zelf krijg ik er ook de kriebels van wanneer vrienden met goedbedoelde adviezen aankomen, al geef ik mensen daar zelden de kans toe. Ik heb in mijn jeugd zo hard geleerd om knopen alleen te ontwarren dat ik dingen pas uitspreek wanneer ik er zelf klaar mee ben.”

Creëren

“Ik zit graag mee aan de tekentafel: ik doe niets liever dan brainstormen, wilde ideeën aftoetsen en een programma uitdenken. Zo heb ik heel graag het laatavondjournaal mee vormgegeven, een programma dat voor een stuk vanuit mijn blik op de wereld is gegroeid. Als consumentenexpert mag ik nu iets gelijkaardigs uitbouwen: er zal het radioprogramma zijn, maar daarnaast mag ik die functie ook naar VRT NWS, VRT MAX en andere kanalen vertalen. Mijn ultieme droom is iets neerzetten dat zonder mij kan bestaan, een sterk merk dat ik mettertijd kan doorgeven en geruisloos in andere handen overgaat.”

Breed publiek

“Het sleutelwoord voor mij is impact. In de brasserie van mijn ouders werkte en kwam de hele wereld, en dat heb ik meegenomen in mijn professionele leven: ik wil dingen doen waar mensen echt nood aan hebben. Bracht ik het nieuws, dan legde ik de zaken dus zo helder mogelijk uit, zodat iedereen ze kon begrijpen. Nu ga ik met evenveel enthousiasme midden in de dagelijkse zorgen van mensen staan. Hoezeer de politiek me ook boeit, wakker liggen doen mensen vooral van hun facturen en de treinvertragingen.”

Routine

“Jarenlang dezelfde job doen is niets voor mij. Daarvoor wil ik te graag verschillende dingen doen en bijleren, wat moeilijker wordt als je iets al een tijdje doet. Op een bepaald moment steekt de automatische piloot de kop op. Dan voel ik dat ik beter naar iets anders uitkijk. Mijn collega’s en het publiek verdienen beter dan iemand die er niet meer honderd procent voor gaat, en ikzelf ook.”

Cancelcultuur

“De kunst is om te blijven praten met elkaar. Daartoe lijken we steeds minder bereid in onze perfectie­maatschappij: zegt of doet iemand iets waar we het moeilijk mee hebben, dan cancelen we die meteen, zonder ruimte voor verdere discussie of een mogelijkheid voor de ander om tot nieuwe inzichten te komen. Toch hebben we allemaal weleens een tweede kans nodig, want niemand is perfect. Dat vergeten we nu vaak. Zo streng onze eisen aan anderen zijn, zo mild zijn we voor onszelf.”

Zelfontwikkeling

“Niet alles is maakbaar in het leven. Dat is ook wat me stoort aan alle boeken die ons wijsmaken dat we een betere versie van onszelf kunnen worden – alsof we eender welke eigenschap zomaar kunnen bijsturen of aanleren. Daar geloof ik niets van: elke vogel zingt zoals hij gebekt is, en je kan een vis niet in een boom doen klimmen. Toch laten we ons voortdurend aanpraten dat wat en hoe we zijn niet goed genoeg is, ook al hebben we zelf en onze omgeving nergens last van. Aanvaard gewoon dat je ergens niet goed in bent, denk ik dan. Niemand hoeft alles te kunnen.”