Wijnexpert Gianluca Di Taranto: ‘Stoppen in The Jane was niet evident, maar ik moest mezelf verder ontplooien’

Gianluca Di Taranto (33), ooit sommelier van ’t Zilte en The Jane, vandaag consultant bij Crombé Wines en wine director van Sanglier des Ardennes en La Petite Merveille, de prestigeprojecten van Wout Bru en Marc Coucke. Hij leerde de kneepjes van vader Francesco, chef en sommelier van Spiga d’Oro in Boortmeerbeek.

“Ik kan met iedereen een babbel doen, maar dat is zeker niet altijd zo geweest. Toen ik in het restaurant van mijn ouders begon te helpen, was ik een timide veertienjarige. Sommige klanten merkten die onzekerheid op en stelden extra moeilijke vragen of behandelden me ruw. Gelukkig groeide ik er sneRl in dankzij de goede begeleiding van mijn vader.

Hij is een horeca-dinosaurus, zo’n zeldzaam exemplaar dat decennia aan ervaring met vakmanschap combineert en niet terugschrikt voor de zware stiel. In Puglia, de prachtige, maar vrij arme regio waar hij opgroeide, en later in het familierestaurant Miramare in Mechelen leerde hij hard te werken zonder te klagen. En dus verwachtte hij van mij hetzelfde.

We gingen geregeld samen naar wedstrijden van Juventus kijken – we zijn grote fan – maar daarnaast was hij streng. Hij gaf zelden een compliment, dat is vandaag nog zo, maar als ik zie hoeveel hij op sociale media over mij post, weet ik dat hij trots is. In mijn jeugd was hij ook altijd correct, dus getraumatiseerd ben ik absoluut niet. Soms botsten we omdat ik liever met vrienden wilde voetballen dan bij hem op te dienen, maar vanaf mijn zestiende, toen ik met een leercontract voltijds in dienst ging, viel alles in de plooi. Ik ging gewoon uit ná mijn shiften in Spiga, ik vond daar werken leuker dan studeren en ik zag hoeveel mijn vader me kon leren.

Zijn eerste en eigenlijk belangrijkste advies was: ‘Blijf altijd glimlachen.’ Als een klant zich nors of onbeleefd gedraagt, geef dan geen bitse opmerking terug, want dan verlies je sowieso. Nee, hou je mimiek positief en bedenk een creatieve oplossing, want daarmee ontwapen je ze. In The Jane gaf niets mij zoveel voldoening als midden in een hectische shift zo’n moeilijke tafel krijgen – mensen die bijvoorbeeld een onderlinge ruzie op ons uitwerkten – maar ze supervriendelijk blijven bedienen tot ik een bedankje of zelfs compliment kreeg. Mijn sterrenbeeld is Schorpioen; ik kan héél geduldig wachten tot ik mijn kans zie.

Natuurlijk kost een glimlach op mijn gezicht toveren soms moeite, bijvoorbeeld als ik zorgen heb over mijn jonge kinderen, of tijdens de lockdowns. In 2019 was ik net als zelfstandige voor The Jane gaan werken, waar ook mijn vrouw aan de slag was, dus corona gaf ons financieel een ferme tik. We waren net aan het bouwen en op den duur wist ik niet meer hoe we alles rond moesten krijgen. Mijn vrouw zag me somberder worden, máár: in de buitenwereld bleef ik glimlachen. Met klagen trek je alleen maar meer negatieve energie aan, vind ik.

Natuurlijk zijn er mensen die mijn optimisme delen en toch pech kennen, of, zeker in de huidige crisis, op oneerlijke kosten worden gejaagd – dat besef ik. Maar voor mezelf probeer ik geluk af te dwingen. In de tweede en zwaarste lockdown besliste ik te stoppen in The Jane – allesbehalve evident, want het was een prachtig en dankbaar platform. Maar ik voelde dat ik mezelf verder moest ontplooien, zelfs al had ik nog geen concreet plan.

Is het karma, ik weet het niet, maar kort erna vroeg Crombé me om mee hun strategie uit te denken en volgden er nog kansen, onder meer bij Marc Coucke. Het betekent dat ik al twee jaar zeven op zeven werk, maar ik blijf genieten van mensen meenemen in mijn wijnverhalen en elk van hen een goed gevoel te geven. Mijn vader gaf het voorbeeld: altijd voortdoen, altijd glimlachen.”