‘Wat is er mis met je sexy te voelen? Of is dat enkel voor mensen met een pornolijf?’

‘De voorbije dagen regende het kritiek op de socials rond de nieuwe clip van Sam Smith ,I’m not here to make friends. Het leek haast een profetie, want vijanden heeft die er vast en zeker bij’, schrijft theatermaker, muzikant en auteur Jaouad Alloul, in wiens werk thema’s als gender en identiteit hot topic zijn.

Heel wat mensen waren niet te spreken over de beelden die ze zagen. Velen met een fat phobic ondertoon, maar uiteraard was ook het klassieke ‘Will someone please think of the children?’ van de partij. Het ene lichaam is het andere niet, dat wisten we al langer dan vandaag.

Dat de wereld genderfluïditeit omarmt is een illusie want zoals steeds hoort dit te passen binnen een strak kader van sixpacks, al even strakke konten en een mannelijker voorkomen. Een mooi voorbeeld is Harry Styles. Hoewel ik ten zeerste betwijfel dat die een sixpack heeft, helpt zijn white jock next door appeal wel om binnen een dominante norm aanvaardbaar te zijn als genderfluïde artiest.

Twee maten, twee gewichten

Waarom iemand die zich als man presenteert voor de norm meer op de vrouwelijke zijde van het spectrum beweegt problematischer is dan vrouwen die met hun blote kont in elke videoclip liggen te twerken, daar kan mijn verstand nog steeds niet bij. Twee maten, twee gewichten. I know. Queerness is een expressie van vrijheid. Het is een eigen keuze, een viering, een manifestatie van een innerlijk gevoel. Twerkende vrouwen daarentegen zijn ontzettend seksueel geladen en dienen vooral de man te animeren. Versta me niet verkeerd. Er zullen ongetwijfeld tal van vrouwen zijn die zich bevrijd voelen als ze twerken, maar waarom is dat wel aanvaardbaar om pakweg aan kinderen te tonen, maar gaat dat niet op voor een persoon die hun identiteit viert door voorbij de heersende genderkaders te denken?

Dat Sam Smith zich de laatste jaren beter en beter in hun vel voelt, zich openlijk uitspreekt over hun non-binair zijn en dit ook openlijk deelt met hun fans is een mooie boodschap. Eentje die jammer genoeg niet door iedereen wordt aanvaard. Kijk maar naar eigen land: toen Gustaph onlangs als Belgisch deelnemer voor het Eurovisie songfestival 2023 werd geselecteerd (voor wiens nummer ik trouwens de lyrics heb geschreven), kreeg ook hij bakken kritiek over zijn outfit en exuberant voorkomen. Wat is het toch met mensen die het ongemak binnen zichzelf geen plaats kunnen geven omdat iemand niet past binnen een kader dat zij gewoon zijn? Hoeveel zelfhaat kan je hebben om je daarover dan ook nog eens op het internet te uiten? Dat je zogezegd bezorgd bent om wat je kinderen te zien zullen krijgen is een goedkoop excuus om simpelweg een eikel te zijn.

Want daar draait het om. Stop met mij ongemakkelijk te maken. Stop met jezelf vrij te voelen, want je confronteert mij met mijn onvrij zijn. Wees flamboyant, maar niet te flamboyant, steel vooral niet de show en blijf de olijke gay spelen. Wees losbandig, maar vergeet niet dat je als persoon met een mannelijk voorkomen vooral stoer en dominant moet zijn en al helemaal niet onderdanig en gedienstig. Wees sexy, maar doe dat alleen maar als je mager bent en je lichaam strak gemodelleerd is naar een onmogelijke norm, onmenselijk dus. Want de meeste mensen hebben geen lichaam à la Michelangelo’s David of de betoverende godin Venus. De meeste mensen hebben rimpels, huidplooien, vlekjes, dingen die hen menselijk maken. 

Marketingkeuze?

Truth be told, zelf vind ik het ook jammer dat Sam Smith in hun clip voornamelijk omringd is door mensen met mooie strakke lichamen. Deze clip kon veel sterker zijn als de lijn was doorgetrokken naar lichamen van alle vormen. Kijk naar Rihanna die tijdens haar modeshows van Fenty een superdiverse groep aan modellen toont, al viel ook zij door de mand toen ze in een interview duidelijk niet wist waar ze het over had zodra ze over gender sprak en zo liet zien dat ze alleen maar een interessante markt aan wilde boren. Het zoveelste bewijs dat queer zijn in de lift zit, al geldt dat niet voor de mate waarin je sexy en vrij mag zijn als queer persoon. Dat ligt jammer genoeg nog steeds zeer gevoelig. 

Welk doel had Sam Smith voor ogen met deze clip? Was dit een marketingkeuze om een exuberant feest te tonen waar hen als ware royalty zo veel seks uitstraalt dat hen er geen vrienden mee maakt of was dit een expressie van henzelf om te tonen hoe goed hen zich voelt in hun vel en anderen motiveert om dat ook te zijn? Want wat is er mis met je sexy te voelen? Of is dat enkel voor mensen met een pornolijf? Je sexy en sensueel voelen komt van binnenuit en hangt af van hoe goed je je in je vel en over je seksualiteit voelt. Mogen mensen met andere lichaamsvormen dan de ideale catwalkmodellen zich dan niet goed voelen? Moeten die onder een steen verborgen blijven zodat anderen zich niet ongemakkelijk beginnen voelen?

Normen uitdagen

Eerlijk gezegd verbaast het me niets. Zo heeft Lizzo een tijd geleden hetzelfde mee gemaakt toen haar promo voor het Sportpaleis online ging. Dat zij een zwarte vrouw is zal zeker ook mee spelen in hoe sterk mensen hun mening willen verkondigen en zodoende kwetsend, discriminerend en haatdragend zijn. Zowel zij als Sam Smith zitten op verschillende kruispunten die de dominante witte heteronormatieve norm uitdagen. De wereld is in een rotvaart aan het veranderen en daarbij is schoonheid een begrip geworden dat niet meer in één vak te stoppen is. Seks, sexy zijn, zich sensueel voelen is voor iedereen.

Ga op onderzoek en laat mensen die zich vrij voelen met rust.