Wie zijn leven omgooit, verandert vaak ook van kledingstijl. Op 7 juli 2022 nam Typhanie Afschrift (69) voorgoed afscheid van Thierry. De fiscaal advocate onderging een gendertransitie, een ware wedergeboorte.
“Vroeger probeerde ik me te kleden zoals dat van een advocaat wordt verwacht. Ik droeg colberts en broeken, maar de stropdas had ik achterwege gelaten, wegens te mannelijk. Ik noemde mijn outfit ‘mijn mannelijke vermomming’. Ik deed er niets aan om mijn uiterlijk te vervrouwelijken, en zou ook nooit roze of rood hebben gedragen. Dat was sowieso niet mogelijk, in mijn beroep hebben mannen vestimentair weinig keuze: grijs, zwart, misschien een streepje of een ruit.
De eerste keer dat ik op straat vrouwenkleding droeg, was zes jaar geleden in Lausanne. Ik droeg een zwarte legging met een jasje, een zwarte plooirok en een witte blouse. Ik wilde niet overdrijven, het was nog maar een eerste poging. Maar ik was gelukkig, voelde me mezelf. Ik was wel bang voor de blikken die mensen me zouden toewerpen, maar het leek niemand te storen. Op een gegeven moment werd ik nagefloten door werkmannen. Dat stelde me ergens gerust, hoewel ik dat soort van intimiderend gedrag vandaag helemaal niet meer oké zou vinden.
Pakken op Vinted
Mijn transitie werd officieel afgerond op 7 juli 2022. Ik was eraan begonnen in 2015, maar pas in 2018 was ik er echt klaar voor, zowel mentaal als fysiek. Ik voelde op dat moment dat ik ook professioneel uit de kast kon komen. Een hele periode heb ik twee garderobes gehad: één als vrouw in Zwitserland – waar ik de helft van de week werk – en één als man in België. Zes maanden geleden heb ik mijn garderobe honderd procent aangepast. Ik had een baard, die moest eraf. Dat was een hele bevrijding. Mijn pakken heb ik aan mijn dochter gegeven, die ze verkoopt op Vinted.
Ik kies vandaag outfits die uitgesproken vrouwelijk zijn en die bij mijn beroep passen: ik draag een jurk of een tailleur. Er mag ook kleur in zitten: ik moet er niet aan denken mezelf te beperken tot trieste tinten. Ik hou van levendige kleuren, zoals roze, rood en oranje of anders zwart en wit. Ik pas mijn kleding aan mijn agenda aan: wanneer ik een lezing geef, wat drie à vier keer per maand gebeurt, draag ik graag een felle kleur. Dat is een van de voordelen van vrouw zijn in dit soort kringen: ik ben meestal de enige vrouwelijke spreker en in het rood heeft iedereen mij gezien.
Gelukkiger dan ooit
Mijn transitie werd beter onthaald dan ik had durven denken. Ik heb me nooit slachtoffer gevoeld van enige vorm van discriminatie. Ook mijn kinderen hebben mijn transitie geaccepteerd – ik heb de indruk dat de jeugd meer openstaat voor dit soort thema’s dan onze generatie. Mijn dochter is volwassen, ze is getrouwd en krijgt over een paar weken een baby. Ik was vooral bezorgd om mijn tweede kind, hij wordt nu vijftien. In overleg met mijn vrouw heb ik gewacht tot hij een leeftijd had bereikt waarop hij er minder last van zou hebben. Ik kan het eerlijk zeggen: ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als nu.”
