Als er één plaats is waar we onszelf zijn, is het in bed. Knack Weekend trekt van slaapkamer naar slaapkamer voor een eerlijk gesprek. Deze week: Eva (28) had twee jaar lang een friend with benefits.
Mijn friend with benefits gaf me alles wat ik wou. Ik behield mijn vrijheid, maar had iemand bij wie ik terechtkon als ik zin had. Voor de rest liet hij me met rust. Zalig.
Ik ben er nooit echt naar op zoek gegaan, maar kwam hem bij toeval tegen. Hij maakte meteen duidelijk wat hij wou en ik stond ervoor open. De eerste keer was wat bevreemdend. We zaten op mijn bed, pratend over onbenulligheden, terwijl de spanning te snijden was. We wisten wat komen zou.
Volgens mij heb ik toen iets in mijn hoofd uitgeschakeld, want emotioneel gezien zou ik denken: doe dat toch niet. Maar er was een klik, en het bleef klikken.
We gaven elkaar op een vluchtige manier geborgenheid en genegenheid.
Ik kwam mijn FWB nergens anders tegen dan in bed. Hij was geen vriend, maar omdat ik hem op regelmatige basis zag, voelde hij wel zeer vertrouwd. We gaven elkaar op een vluchtige manier geborgenheid en genegenheid. We gebruikten elkaar voor het bevredigen van wat we op dat moment voelden en verlangden.
Naarmate we elkaar beter leerden kennen, werd het steeds intenser. We groeiden. We wilden elkaars lichaam kennen en verkennen. Dat werkte verslavend. Ik wilde hem dichtbij houden om ervoor te zorgen dat er geen einde aan het verhaal kwam. We waren er exclusief voor elkaar en dat maakte me gelukkig. Tot ik mijn huidige lief leerde kennen en ik een einde maakte aan onze ‘relatie’.
Ik heb het altijd voor mezelf gehouden. Mijn vriendinnen zouden het niet begrijpen. Zelf stelde ik me er geen vragen bij. Het was goed zoals het was. Hij liet me niet onverschillig, op een bepaalde manier zag ik hem graag, maar meer verwachtte ik niet. Omgekeerd was dat ook zo. Hadden we op dat vlak niet op dezelfde golflengte gezeten, dan had het geen twee jaar geduurd.”
