Als er één plaats is, waar we onszelf zijn, is het in bed. Knack Weekend trekt van slaapkamer naar slaapkamer voor een eerlijk gesprek. Deze week: Rob (33) twijfelt al jaren of hij ooit helemaal het bed zal kunnen delen met een geliefde.
‘Is het bindingsangst of perfectionisme? Ik weet het niet’, zucht Rob. ‘Feit is dat ik nog nooit een volwaardige relatie heb gehad die langer dan zeven maanden bleef duren. Meestal maak ik het uit omdat ik vind dat het meisje bijvoorbeeld voor 80 procent aan mijn verwachtingen voldoet, terwijl ik toch op zoek wil naar minstens 10 procent meer. Rond mij zie ik voorbeelden van koppels die een goed team vormen, die gemeenschappelijke interesses hebben, maar ook samen onnozel kunnen doen. Ik geloof dus dat ik ook zo’n vrouw kan vinden, alleen ben ik haar nog niet tegengekomen.’
‘Of ik heb haar nog niet durven aan te spreken. Ik moet toegeven dat ik vaak geïntimideerd ben, zeker door mooie vrouwen. De laatste tijd heb ik wel meer zelfvertrouwen, ook omdat ik op werkvlak eindelijk mijn passie heb gevonden. Ik heb met een kameraad een bedrijfje uit de grond gestampt dat sporten aan bedrijven aanbiedt en daar haal ik ontzettend veel voldoening uit. Nu alleen die relatie nog, denk ik dan.’
‘Als ik met iemand samen ben, denk ik altijd: zie ik haar wel als de moeder van mijn kinderen? Die vraag stelde ik me recent weer, want een paar maanden geleden leerde ik een leuke vrouw kennen. Toen we onlangs op reis waren, hadden we eerst twee heel goede dagen, en daarna weer een dag waarop ik meer afstand wou.’
‘Ik ben ook niet iemand die per se elke avond samen wil slapen. Ik hou wel van het geborgen gevoel en zeker van seks, maar ik vind het even fijn om alleen in bed te liggen. Dat is weer die hang naar vrijheid, zeker? Nu goed, misschien ben ik te veeleisend en moet ik deze vrouw een kans geven. Ze is alleszins de beste die ik tot nu toe ben tegengekomen.’
