Als er één plaats is waar we onszelf zijn, is het in bed. Knack Weekend trekt van slaapkamer naar slaapkamer voor een eerlijk gesprek. Deze week: Olivia (47), massagetherapeute, en Filip (63), designer. Dankzij hun carpe diem-filosofie springen ze moeiteloos over hun leeftijdsverschil heen.
‘We hebben dikwijls de slappe lach voor we in slaap vallen’, vertelt zij. Hij knikt. ‘Een goedlachs karakter was een van de wensen die ik in 2009, toen ik me weer klaar voelde voor een relatie, had geformuleerd.’
‘Ik ging toevallig voor hem werken,’ zegt zij, ‘en was meteen onder de indruk van die mysterieuze, warme man. Hij gaf me het gevoel dat ik hem al lang kende. Het bracht mijn hoofd zo op hol dat ik op een dag vroeg, om de spanning te breken, of ik hem mocht omhelzen. Hij zag er niets verkeerds in. Daarna duurde het nog een hele tijd voor we een stap verder gingen. We hadden vooral goede gesprekken. Ook vandaag zitten we ’s avonds vaak zo gezellig met ons tweeën te babbelen dat we gewoon vergeten om vrienden uit te nodigen.’
‘We plukken echt de dag’, vertelt hij. ‘Dan horen we dat Brian Weiss, de psychiater, een lezing geeft in New York en boeken we prompt tickets.’
‘Levensvreugde hebben is een vorm van zelfzorg’, vindt zij. ‘En dat is belangrijk, want ik wil er nog jaren voor elkaar kunnen zijn. Daarom hou ik ons ook zo gezond mogelijk.’
‘Ze leerde me wandelen en variëren qua groenten. Het enige wat ik mis zijn wat meer massages’, knipoogt hij. ‘Maar ik kan dat na mijn werkdag niet altijd opbrengen. Tenzij ik het terugkrijg’, grapt ze. ‘Filip is een goede, intuïtieve masseur.’
‘Ik had al verschillende relaties,’ besluit hij, ‘onder anderen met de moeder van mijn kinderen en later met een Indische nomade. Maar geen enkele bracht alles samen zoals deze relatie: Olivia is mijn buddy, lief én muze. Mocht ze op een dag alleen komen te staan, dan hoop ik oprecht dat ze snel iemand anders vindt. Ze verdient die liefde.’
