Als er één plaats is waar we onszelf zijn, is het in bed. Knack Weekend trekt van slaapkamer naar slaapkamer voor een eerlijk gesprek. Deze week: Bert (39), opgeleid als grafisch vormgever, en Wen (36), freelance modeontwerper. Acht jaar samen, zes jaar getrouwd.
Als ik me sterk wil voelen, draag ik de halsketting van ons huwelijk’, vertelt Bert. ‘Er hangt een lucifer aan, een symbool voor het vuur tussen ons. Dat herinnert me eraan: wat er ook op mij afkomt, thuis wacht Wen op mij.’
Ik toon mijn liefde nog altijd niet in het openbaar. Daar draait het ook niet om.
‘Ik hoopte altijd op een langere relatie,’ zegt die, ‘maar in Parijs, waar ik mode studeerde, namen veel mensen de liefde niet zo serieus. Ik was ook nogal verlegen. Maar tijdens onze eerste date, nadat we elkaar online hadden gevonden, ontdekte ik dat Bert nog verlegener was dan ik. Na het avondeten moest ik hem expliciet uitnodigen om bij mij in bed te slapen.’
‘Sindsdien groeide alles op een natuurlijke manier’, zegt Bert. ‘Al snel kwam Wen bij mij in Brugge wonen. We zitten hier bijna elke avond naast elkaar aan tafel. Dikwijls kijken we naar een film die Wen vooraf heeft uitgezocht. We delen ook de liefde voor architectuur, kunst en reizen. Deze relatie voegt zoveel kwaliteit aan mijn leven toe dat het me niet afschrikte om Wen al na vier maanden ten huwelijk te vragen. Het voelde als een warm avontuur.’
‘Ik durfde het niet aan mijn ouders te vertellen’, zegt Wen. ‘Mijn vader is enorm traditioneel en streng. Ik vreesde ook de reactie van mijn moeder, een kwetsbare vrouw. Toen ik het haar, onder impuls van mijn lieve schoonvader, aan de telefoon toch vertelde, haakte ze in. Intussen draaiden mijn ouders bij, maar ik toon mijn liefde nog altijd niet in het openbaar. Daar draait het ook niet om. Het gaat om wat dieper zit en dat is een overtuigde keuze voor elkaar.’
