Als er één plaats is, waar we onszelf zijn, is het in bed. Knack Weekend trekt van slaapkamer naar slaapkamer voor een eerlijk gesprek. Deze week: Marieke (20) en Rune (21). Zij studeert theaterregie in Maastricht, hij beeldhouwkunst in Antwerpen. Als ze elkaar in het weekend terugzien, staan ze erop samen te slapen.
‘Die eerste keer dat ik voor een week naar Maastricht vertrok, was ik ontroostbaar’, bekent zij. ‘We waren toen al ruim een jaar samen en sliepen zowat elke nacht samen.’
‘Ik vind affectie belangrijk,’ zegt hij, ‘en hou van de romantiek van je helemaal in iemand te verliezen. Maar dat kan soms ook tot spanningen leiden.’
Ze knikt. ‘We zijn ons nog keihard aan het ontwikkelen en als je dan constant bij elkaar bent, wordt het moeilijk om je eigen identiteit van die van de ander te scheiden. In ons nieuwe ritme lukt dat beter. Ik vind het zalig om te weten dat we elke weekendavond zullen eindigen in Runes twijfelaar. De eerste nacht daarin was de eerste keer dat ik bij een jongen bleef slapen. Ik ben op dat vlak een laatbloeier omdat ik hoge eisen had. Het verraste me hoe mooi een relatie kan zijn.’
‘Over elk van onze interesses kunnen we praten’, zegt hij. ‘Als zij een scenografieopdracht heeft, kan ik vanuit mijn beeldende invalshoek bijdragen. Omgekeerd roep ik haar talent op het vlak van literatuur in als ik gedichten heb geschreven. We zijn heel kritisch, net omdat we elkaars potentieel willen vergroten. We zijn even eerlijk als het gaat over trouw. We hebben geen open relatie, maar willen niet op voorhand andere ontdekkingen afblokken. Zeker toen Marieke naar Maastricht vertrok, wilde ik niet tussen haar en haar nieuwe wereld staan.’
‘Ik heb daar eens gekust, maar dat was met een meisje’, vertelt zij. ‘Rune weet dat het niets voor mij is om veel verder te gaan. We geven echt om elkaar en zetten dat niet zomaar op het spel.’
