Nieuwjaarsbrief Louis De Jager: ‘Laten we in 2020 onze gestolen dromen terugnemen’

Tuin- en landschapsarchitect Louis De Jaeger riep het voorbije jaar op om onze gazons te laten verwilderen en blaadjes te laten liggen. Dit kadert allemaal in zijn plan om België te verduurzamen. Ook in 2020 timmert hij verder aan een ecologisch paradijs op aarde.

Vanwaar komt geluk, hoe ontstaat enthousiasme en wanneer komt positieve verandering? Je zou je natuurlijk kunnen afvragen of er verandering nodig is, maar aan de klaagbarometer te zien en het dagelijks nieuws is het antwoord wel duidelijk.

Of we nu geloven in een god, economische groei, de wetenschap of iets anders, een mens is en blijft een gelovig wezen, en hier is op zich niets mis mee. Er wordt ons een verhaal verteld, en wij kiezen er voor dat verhaal te geloven of niet. Deze vorm van geloof is redelijk passief: schapen die een extern idee achterna lopen terwijl ze hierover mekkeren.

Dromen zijn het zaadje, verandering is de vrucht

Een van de meest irritante verhalen die ons wordt wijsgemaakt, is dat wij zelf geen geluk meer kunnen creëren, laat staan verandering. We krijgen non-stop verhaaltjes ingelepeld via televisie, computers, smartphones, op alles straathoeken en in wc’s: doe deze betalende activiteit of koop dit product, pas daarna zal je gelukkig zijn. Door deze herhaalde boodschap worden onze echte dromen gestolen en vervangen door valse. Zo zie je jezelf plots dromen van een telefoon van duizend euro terwijl je die eigenlijk niet nodig hebt.

Veel mensen hebben diep van binnen een soort roeping of oerdroom. Dit kan gaan van een warme leerkracht te willen zijn tot de vervuiling van rivieren te stoppen tot armoede te bestrijden. Het hoeft zelfs niet noodzakelijk een onbaatzuchtige droom te zijn. Zo is er niets mis met het dromen van een andere job die je meer vervulling geeft, of die nu minder betaalt of niet. Dromen van een simpeler leven waar er meer tijd is om met geliefden, familie of vrienden door te brengen en te genieten van de kleine dingen, of dromen van een blokhut in een bos.

Waarom niet dromen van een betere wereld waar er geen onrecht is, een land waar er niemand de nacht moet doorbrengen onder een brug in de vrieskou en waar iedereen ’s avonds kan gaan slapen met een volle maag. Zijn dit de gedachten van een dromer, een idealist of van iemand wiens hart niet bedolven zit onder valse consumentendromen?

Wanneer Anne-Sophie vandaag in een doordeweekse situatie haar pure dromen uit, dan krijgt ze letterlijk een shit-storm over haar heen. Ze wordt gelijk gemaakt met de grond. ‘Zeg meiske, ge moet wel hard werken om te overleven hé’ of ‘Is dit niet een beetje naïef?’ met dan als afsluiter ‘Wij kunnen als simpele burger de wereld toch niet veranderen’. Protagoras zei ooit: de mens is de maatstaf van alles. Wel, jij bent een mens, dus ook de maatstaf.

Er is niets mis met dromen van een simpeler leven

De anti-droom-industrie heeft een leger van mensen wiens dromen zijn afgepakt en zij zorgen er verdomd goed voor dat er niemand te gelukkig, enthousiast of hoopvol rond loopt. ‘Als ik niet meer mag dromen, dan zal er niemand dromen’. We hebben natuurlijk ook een maatschappij gecreëerd waar er voor een groot deel van de mensen letterlijk geen ruimte is om te dromen, enkel te overleven, dus zo’n reacties zijn in die gevallen verstaanbaar.

België is een droomland met een van de hoogste levensstandaarden ter wereld en we hebben alle ingrediënten om hier letterlijk een paradijs op aarde van te maken. Gezond en lekker eten, een warm dak boven ons hoofd, prachtige natuur en een zee van tijd voor iedereen om werkelijk te genieten van de schoonheid rondom ons.

Laten we van 2020 het jaar maken waar we alle fake-dreams uit ons systeem wissen en volop gaan voor waar we diep van binnen in geloven: in onze eigen dromen. Dromen zijn het zaadje, verandering is de vrucht. Als onze dromen afgepakt worden is er geen verandering.