Slaapexpert Inge Declercq: ‘Zoeken naar een goede balans tussen werk en privé helpt ons niet verder’

Inge Declercq (55) woont in Brussel en is verbonden aan het Universitair Ziekenhuis Antwerpen. Ze deelt haar expertise met ondernemingen en organisaties via haar bedrijf SleepWell&­StressLess en publiceert volgende week haar vierde boek Breinrust, over het belang van gezond deconnecteren.

Bewijsdrang

‘De blik van anderen loslaten is bevrijdend. Als kind worstelde ik daar enorm mee, voor een stuk omdat ik de derde van vier kinderen was en ik niet meteen mijn plek vond in dat grote gezin. Therapie deed me inzien dat zoveel bezig zijn met andermans blik je in een enorme positie van onmacht plaatst. Ik heb geleerd hoe ik meer van mezelf kan houden, los van die blik. Vandaag zijn mijn gevoeligheid in sociale contacten en bewijsdrang meer een sterkte dan een zwakte. Zo is de automatische piloot niet mijn ding. Bij elke lezing ga ik op zoek naar de best mogelijke manier om mijn verhaal te vertellen.’

Verandering

‘Ik hou ervan dat ik alle wegen die ik ooit nog zal bewandelen niet ken. Toen ik elf was, verhuisden we met het gezin van Genk naar Californië voor anderhalf jaar. Dat plukte me uit de comfortzone van de lagere school en een dorpsmentaliteit. Sindsdien moet er voor mij altijd ergens een deur op een kier staan: het idee dat ik aan iets nieuws kan beginnen. Ik ben na zestien jaar uit een klassieke ziekenhuis­carrière gestapt om mijn eigen bedrijf op te starten – verandering schrikt me niet af.’

Bezorgdheid

‘Mentale gezondheid is net zo belangrijk als fysieke gezondheid. Daarom heb ik naast geneeskunde ook filosofie gestudeerd: omdat ik de mens in zijn totaliteit wil zien. Bij de scouts kreeg ik de totem ‘bekommerde libelle’, die nog steeds bij me past. Ik heb altijd graag voor anderen gezorgd en heb Breinrust mee geschreven uit bezorgdheid over de cijfers inzake mentale gezondheid en digitale overprikkeling. Ons brein stopt nooit, maar het hyper­geconnecteerd leven verstoort het evenwicht tussen de verschillende hersennetwerken.’

Bron van ongeluk

‘Onzekerheid en onbeschikbaarheid zijn inherent aan het leven. Daar lijken we steeds minder mee om te kunnen. Hebben we een vraag of een probleem, dan verwachten we dat een zoekmotor ons pasklare antwoorden en oplossingen geeft. Zo verwaarlozen we niet alleen ons eigen denkvermogen en onze creativiteit, maar willen we ook alles voortdurend weten, meten en controleren. Te veel naar zekerheid streven maakt alleen maar ongelukkig en bang.’

Ontkoppelen

‘Zoeken naar een goede balans tussen werk en privé helpt ons niet verder. De realiteit is voor de meeste mensen nu eenmaal dat grenzen vervagen: in onze geconnecteerde wereld lopen de verschillende domeinen van ons leven door elkaar. Daarnaast creëert zo’n dualistische visie onvermijdelijk oppositie en stress. Daarom pleit ik liever voor regelmatig en gezond ontkoppelen: je brein momenten van rust en leegte gunnen, zowel in je werk als thuis. Ik kom enorm tot rust door gewoon een paar minuten op de hemel te focussen, of in mijn eentje te koken en zo mijn dag te verwerken. Zulke manieren om kortstondig de knop uit te zetten kan iedereen vinden. Zolang het maar niet om een digitale pauze gaat. Als je op je gsm scrolt tijdens een pauze, op de weg naar huis of in de zetel, dan ben je niet aan het ontkoppelen.’

Relatie

‘De ander is een oneindigheid en fundamenteel onkenbaar. Dat idee van de Frans-joodse filosoof Emmanuel Levinas heb ik altijd enorm mooi en spannend gevonden. Als we mensen nooit helemaal kunnen kennen en begrijpen, blijft er immers altijd iets te ontdekken. Wellicht is dat ook een van de redenen waarom mijn partner en ik ondertussen 33 jaar samen zijn: omdat we weinig als vanzelfsprekend beschouwen en ruimte laten om elkaar te verrassen en verwonderen. Totaal voorspelbaar voor elkaar zijn, dat lijkt me doodeng.’

Plezier

‘Voor mij bestaat er niet zoiets als een guilty pleasure. ’s Ochtends stretchen en het daglicht opzoeken, voldoende bewegen, micropauzes nemen, mijn gsm op vliegtuigmodus zetten na 21 uur en problemen niet mee naar bed nemen: veel adviezen die ik anderen geef omtrent slapen en deconnecteren zitten er echt ingebakken bij mij. Maar ik ga ook weleens te laat uit en ik drink graag rode wijn. Dan wil ik mijn genot niet laten vergallen door schuldgevoelens. Als je eens dingen doet die niet erg goed voor je zijn, maar die je wel veel plezier doen beleven, geniet er dan volop van.’