Nedda El-Asmar ontvangt oeuvreprijs op de Henry van de Velde Awards: ‘Je omringen met schoonheid draagt bij tot je geluksgevoel’
Ontwerper en edelsmid Nedda El-Asmar (56) werd op dinsdagavond bekroond met een Henry van de Velde Award voor haar hele carrière. Ze ontwierp de afgelopen dertig jaar tafelgerei en gebruiksvoorwerpen voor merken als Puiforcat, Hermès en Villeroy & Boch, naast meubelen en interieurs. Ze is sinds 2019 coördinator en docent van de afdeling Juweelontwerp en Edelsmeedkunst van PXL-MAD School of Arts in Hasselt.
Passie
‘Een masterplan heb ik nooit gehad. Na de middelbare school wilde ik iets creatiefs doen: ik wilde met mijn handen werken, en liefst met tastbare, driedimensionale objecten. Schilderkunst of grafische vormgeving waren dus uitgesloten, maar de richting Juweelontwerp en Edelsmeedkunst van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen sprak me wel aan. Verder dan ‘ik doe graag wat ik doe’ keek ik toen niet, en dat heb ik ook later zelden gedaan. Maar wat telt, is dat ik altijd een passie had, waardoor de moeilijkere momenten in de loop van mijn studie en carrière nooit onoverkomelijk waren.’
Als je nooit pech hebt, kun je ook niet je eigen veerkracht ontdekken.
Avontuur
‘Mijn ouders hebben me geïnspireerd om niet angstig in het leven te staan. Zo was het voor mijn vader – een Palestijn die in de jaren zestig in België beland was – niet zo gemakkelijk om hier aan werk te raken, en zeker niet tijdens de oliecrisis begin jaren zeventig. In plaats van bij de pakken te gaan neerzitten, kocht hij samen met mijn moeder een oude Chevrolet en trokken we met ons gezin van Aalst naar Saoedi-Arabië, waar ik tot mijn zesde woonde. Dat avontuurlijke kantje heb ik van hen overgeërfd. Toen ik mijn droomhuis aan het Sint-Jansplein in Antwerpen vond, werd de buurt me meermaals afgeraden omdat hij zogezegd gevaarlijk was, maar ik dacht: ik spring gewoon, en ik neem het leven zoals het komt.’
Veerkracht
‘Ik heb geleerd om in elke situatie het positieve te zien. Ook daar ben ik mijn ouders dankbaar voor, want vroeg of laat maakt iedereen tegenslagen mee. Zelf ben ik mijn moeder bijvoorbeeld verloren aan leukemie toen ik negentien was. Toch zijn ook de pijnlijke ervaringen in je leven ergens goed voor, denk ik. Als je nooit zware klappen krijgt of pech hebt, kun je ook niet je eigen veerkracht ontdekken en groeien als mens.’
Ik begrijp perfect dat mensen van kleur het kotsbeu zijn om altijd het etiket van migrant te dragen en onderschat te worden.
Dialoog
‘Een product creëren om het product zegt me niets. Als ik vroeger voor huizen als Hermès werkte, trad ik echt in dialoog met hun ambachtslui en was er een uitwisseling van visies. We daagden elkaar uit, waardoor we samen grenzen verlegden en ik mezelf professioneel kon ontplooien. Vandaag zijn er nog maar weinig bedrijven die zo werken. Velen ontvangen van ontwerpers nu kant-en-klare voorstellen, en uiteindelijk bepalen de kostprijs en de verkoopbaarheid welk project gerealiseerd wordt. Dan geef ik liever iets terug aan de jongere generatie via mijn docentschap en focus ik verder op de dematerialisatie van goud, een meerjarig onderzoeksproject dat me heel erg inspireert en voortstuwt.’
Verandering
‘Over racisme wil ik me niet druk maken. Als anderen onrecht aangedaan wordt, kom ik in opstand, en ik begrijp perfect dat mensen van kleur het kotsbeu zijn om altijd het etiket van migrant te dragen en onderschat te worden. Maar voor mezelf laat ik anderen liever in hun onwetendheid. Anders wordt mijn dubbele afkomst iets problematisch, terwijl ik die zelf altijd als een enorme verrijking heb beschouwd. Woorden alleen veranderen trouwens niemand. Dan kan ik beter gewoon zijn wie ik ben en doen wat ik doe, en hopen dat mensen daardoor tot andere inzichten komen.’
In een artistiek beroep kost het tijd om je eigen stem te ontwikkelen.
Zelfontplooiing
‘Als ik onze studenten iets wil meegeven, is het wel doorzettingsvermogen. Weet dat je werk niet meteen perfect zal zijn, maar dat het in een artistiek beroep tijd kost om je eigen stem te ontwikkelen. Veel jongeren worstelen daarmee en tegelijk kun je hun dat niet aanwrijven in onze prestatiemaatschappij. Maar ik vertel studenten ook dat ze het de eerste jaren wellicht minder breed zullen hebben dan vrienden die rechten studeren. Hebben ze dat er niet voor over of zijn ze niet echt gepassioneerd door het vak, dan maken ze beter een andere keuze.’
Jezelf voeden
‘Jezelf omringen met schoonheid draagt volgens mij enorm bij tot je geluksgevoel. Thee schenken uit een mooi kannetje bijvoorbeeld, of mosselen eten uit een elegante pot waar je jaren zorg voor wilt dragen: daar kan ik echt van genieten. Ik hoef zulke objecten niet eens te bezitten. Laat mijn budget niet toe om ze te kopen, dan bewonder ik ze met evenveel plezier vanaf een afstand op een beurs, tentoonstelling of vlooienmarkt. Maar ik denk wel dat het belangrijk is om nieuwsgierig te zijn en je te voeden met schoonheid. Laat je inspireren en je verveelt je geen moment.’
Lees ook: Fotograaf en filmmaker Jimmy Kets: ‘Lanterfanten is geen optie voor mij’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
