“Mogen jonge ouders misschien ook eens een keertje niet vechten?”

Er komt steeds meer druk te liggen op jonge ouders, vindt journaliste Fei Lauw. De regering dwingt hen steeds in een keurslijf om de perfecte relatie te onderhouden en de perfecte peuter af te leveren op school, en dat wekt bij meer en meer dertigers net het verlangen op om de boel de boel te laten. En waarom ook niet?

Heel wat peuters in instapklasjes zijn eigenlijk nog niet klaar voor school, zo belichtte het VRT-programma Pano. Minister van onderwijs Hilde Crevits (CD&V) wees met beschuldigende vinger naar de ploeterende ouders, die haar prompt van repliek dienden via opiniestukken en social media. De snelle en veeleisende maatschappij werd als grote schuldige aangehaald, maar niet alleen de maatschappij wil meer. Ook de ouders de dag van vandaag willen meer.

‘Flexibele’ jobs. Stress. De druk op de relatie. Toevlucht zoeken in joggen en yoga. Wijn. We kennen het allemaal.

‘Flexibele’ jobs. Stress. De druk op de relatie. Toevlucht zoeken in joggen en yoga. Wijn. We kennen het allemaal. Het streven naar persoonlijke vrijheid als tegengif om het hoofd niet te verliezen. Dan zit het nageslacht maar een half jaar langer dan bepaald in de pampers. Dan trekken de kids maar eens per week of per maand naar de grootouders. Deze ouders nemen tijd voor zichzelf en trachten tegelijk dat schip met twee zeilen dat hun relatie is op koers te houden.

Me-time en date-night, zijn begrippen geworden met aanzienlijk wat gewicht. Sommige koppels geven er nog een extra dimensie aan en gaan voluit voor complete vrijheid, buiten het ouderschap en de professionele verplichtingen om: open relaties, ménages à trois,…Het gebeurt niet meer enkel in de meer gedurfde filmscenario’s. Mensen die de sociale code durven te doorbreken, teneinde zichzelf – en in het verlengde daarvan soms ook elkaar – terug te vinden. Huisje, boompje,…het is al lang geen passe-partout frame meer waarin iedereen past. De grunge-generatie die opgroeide in de gouden jaren ’90 draagt hun erfenis trots, als een badge op de jas gespeld. Generatie ‘Waarom niet?’.

Deze ‘alternatieve’ ouders gaan niet enkel voor een museumbezoek of gastronomisch diner. Ze gaan uit. Hebben een legertje vaste babysitters. Zijn getatoeëerd. Pikken met regelmaat concerten en festivals mee. Durven al eens een extra pintje of geestverruimend middel te consumeren wanneer ze daar vertoeven. Ze hebben de taxidienst op speed dial en de app van Air B&B prominent op hun home screen. En nee, ze hebben niet altijd een vaste relatie.

In 2008 kende België een record aantal echtscheidingen. Niet toevallig stonden we toen op de drempel van de grote financiële crisis.

In 2008 kende België een record aantal echtscheidingen. Een onthutsende 35.366 koppels hakten dat jaar de relationele knoop door. Niet toevallig stonden we toen met beide voeten op de drempel van de grote, wereldwijde financiële crisis. Professor socioloog Dimitri Mortelmans tekent sinds de jaren tachtig een stijging op die gelijkloopt met de opkomstvan industrialisering, digitalisering en secularisering, al zijn we sinds 2008 even op adem aan het komen. In 2015 werden er volgens de statische dienst van de federale overheidsdienst economie zelfs 11.000 minder echtscheidingen opgetekend, al heeft dit waarschijnlijk ook te maken met het aantal huwelijken dat ieder jaar afneemt.

Ook hier besloot de regering ons even wat wegwijs te maken. Donderdag Date Night, een nieuwe wekelijkse hoogdag voor koppels, in het leven geroepen door minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V), is zonder twijfel een goed en gezond initiatief, zeker voor de grotere workaholics en momaholics. Voortaan op de kalender: groot onderhoud relationeel schip. Samen naar de film, eten, of simpelweg een ononderbroken conversatie voeren over een glas wijn, zonder blèrende kids erbij.

Nederlands psychologe Rosemarijn Los merkt op dat veel dertigers hun relatie te snel opgeven: ze vechten er niet meer voor.

Of dat de oplossing zal zijn, daar hebben we het raden naar. Of er überhaupt een oplossing moet zijn is de echte vraag. Nederlands psychologe Rosemarijn Los merkt op dat veel dertigers hun relatie te snel opgeven: ze vechten er niet meer voor. Maar is dit noodzakelijk zo slecht? Mogen jonge ouders misschien ook eens een keertje niet vechten? Huizen, jobs en financiële onzekerheid overschaduwen vele huishoudens. En soms…geef je dan gewoon eens op.

We bevinden ons in een tijdperk waarbij hoge eisen worden gesteld aan het opvoeden van kinderen en het onderhouden van een relatie enerzijds en ook op het vlak van werk, constante concurrentie, efficiëntie en winst anderzijds. Overgoten met instagramposts van het perfecte ontbijt met het gezin en Facebookstatussen die professioneel succes in de verf zetten, te midden van goedbedoelde blogposts, opiniestukken en beleidsmaatregelen die jonge ouders alleen maar een duwtje in de rug willen geven (met uitgestoken wijsvinger, weliswaar.)

Wat als we allemaal wat meer gingen vertrouwen op ons buikgevoel, op ons eigen schema, op wat wij denken dat juist is.

Vandaag de dag zijn we beter ingelicht dan ooit. We worden overspoeld met inzichten over hoe we onze kroost moeten opvoeden, over hoe we onze partner tevreden moeten houden en over hoe we de economie kunnen en moeten versterken. Is het onze schuld dat al deze inzichten met elkaar botsen? Wat als we allemaal wat meer gingen vertrouwen op ons buikgevoel, op ons eigen schema, op wat wij denken dat juist is. Want: waarom niet?