Als er één plaats is, waar we onszelf zijn, is het in bed. Knack Weekend trekt van slaapkamer naar slaapkamer voor een eerlijk gesprek. Deze week: Nadia (45) en Nick (48), beeldhouwster en kunstschilder. Al 23 jaar delen ze lief en leed.
‘De eerste keer dat ik Nadia in mijn werk schilderde, was op een serie posters die ik, naar Chet Baker, Let’s get lost doopte’, vertelt Nick. ‘Het was een liefdesbrief aan haar. Ik teken haar nog altijd graag, onlangs nog in de reeks Medea, over sterke vrouwen.’
‘Ik ken zijn hoofd ook zo vanbuiten dat ik het meteen kan boetseren’, glimlacht Nadia. ‘Het is vaak een goed vertrekpunt. Soms neem ik iets weg uit de klei en denk ik: wow, dit is interessant. Daarna verlies ik vaak alle besef van tijd en blijf ik tot laat bezig in mijn atelier.’
‘Ik verwacht niet dat ze per se ’s avonds bij mij in de zetel kruipt’, zegt hij. ‘We begrijpen elkaars bevlogenheid.’
‘Als het niet té laat wordt, doen we samen graag nog een terras’, vertelt zij. ‘We leerden elkaar kennen in het nachtleven en blijven daar hongerig naar.’
‘Ook op artistiek vlak zijn we elkaars compagnon de route’, zegt hij. ‘De westerse maatschappij maakt het niet gemakkelijk om van kunst te leven, maar Nadia trok mij mee en hield me scherp.’
Ze knikt. ‘Omgekeerd is er niemand die mijn onzekerheid zo mooi kan opvangen als hij. Zeker na een grote tentoonstelling overvalt me soms drempelvrees, alsof ik weer van nul moet beginnen. Nick herbevestigt mij dan. Maar ik kan even goed mijn enthousiasme met hem delen. Dan liggen we in bed en moet ik iets kwijt over een inspirerend nieuw idee.’
‘Waarop ik uit de bibliotheek in onze slaapkamer een boek pak om het gesprek uit te diepen’, zegt hij. ‘Daarna kruipen we dicht bij elkaar. Nadia past precies in mijn armen. Vanaf dag één is er het gevoel niet zonder elkaar te kunnen en dat werd met de tijd alleen nog intenser.’
