Kunstenaar Gideon Kiefer (54) studeerde Vrije Grafiek aan de Antwerpse Academie en werkte jarenlang als illustrator, tot hij in 2009 doorbrak met vrij beeldend werk. Zijn eerste solo-expo bij zijn nieuwe galerie Barbé, getiteld The Fragile Excavation, loopt tot 9 maart.
‘Een nonkel van mij is ooit bijna verdronken. Sindsdien leeft hij alsof er een geheim aan hem is geopenbaard, zegt hij, namelijk dat het koordje waaraan ons bestaan hangt héél rap kan knappen. Ik deel dat gevoel, want op mijn 38ste was ik er ook bijna niet meer geweest. In een week tijd ging ik plots zo achteruit dat ze me midden in de nacht met spoed moesten opereren. Er bleek een enorm abces in mijn nek te zitten dat bijna in mijn hersenen was geraakt.
Ook de revalidatie was gruwelijk. Zes maanden lang werd er iedere dag zonder verdoving een wiek van een halve meter in mijn hals gepropt. In een piëta-achtig zelfportret dat ik in die tijd maakte, kerfde ik met een stanleymes een put in een oude boekcover omdat ik daadwerkelijk een gat in mijn hals had. Met een spiegeltje kon ik er zo in kijken.
Elke dag feest
Precies omdat beelden maken toen zo persoonlijk en levensbelangrijk voelde, zag ik in dat ik eindelijk moest gaan voor mijn oude kunstenaarsdroom. Sindsdien maak ik beelden waarin vergankelijkheid en sterfelijkheid een prominente rol spelen, en dateer ik die in een eigen tijdrekening, startend bij mijn operatie.
Amper een halfjaar daarna had ik mijn werk als illustrator volledig afgebouwd. Na vijftien jaar carrière was ik eindelijk binnen geraakt bij Humo, mijn droomblad, maar zelfs daar zei ik: “Nee sorry, ik stop.” Het zweet brak me uit, hoor, ik had amper één kleine tentoonstelling, maar teruggaan naar opdrachten leek me plots zo triviaal.
Je leeft echt maar één keer. Als dat diep doordringt, maak je gewaagdere keuzes.
Toen ik kort daarna een prachtig citaat van het beroemde kunstenaarsduo Gilbert & George las, op een postkaart die bij een buurvrouw aan de muur hing, werd ik definitief bevestigd. “Life is a holiday compared to what comes next“, stond er. In mijn overtuiging volgt na de dood het eeuwige niets, maar dat is net de kracht: je mag van dit leven iets plezants en waardevols maken – een vakantie. Veel mensen lijken dat niet te beseffen. Waarom klagen en zagen ze anders zoveel? Of waarom slikken ze de sleur van opstaan-werken-thuiskomen-tv-kijken-slapen? Waarom stellen ze hun echte passies uit tot aan hun pensioen? Ik doe dat bewust niet en vind het een feest om elke dag in mijn atelier te zitten, een heilige plek, waar ik me kan verliezen in de werelden die ik creëer.
Lees ook: Actrice Dara Oguntubi: ‘Jonge mensen krijgen te vaak te horen dat ze het nú moeten doen’
Garantie op geluk
Natuurlijk kun je tegenwerpen: “Ik zit vast in een job die ik niet graag doe, maar ik moet wel geld verdienen.” Maar ik had met mijn kunst ook geen enkele garantie op succes. En hoeveel mensen gaan in België dood van de honger? Meestal spreekt de angst voor het onbekende, maar je leeft echt maar één keer. Als dat diep doordringt, maak je gewaagdere keuzes.
Valt er toch iets tegen, dan zorgt die wijsheid van Gilbert & George voor relativering. Ook als ik zelf niet happy ben – want vergis je niet, die dagen heb ik nog – denk ik niet langer: help, ik ga hieraan kapot! Nee, ik blijf rustig, want de meeste shit gaat over.
Hopelijk klinkt dat allemaal niet te belerend of pretentieus, want ik meen het: houd dat idee van die eenmalige vakantie in je achterhoofd en je kunt veel meer van het leven genieten.’
gideonkiefer.com, barbegallery.be
Lees ook: Muzikant Winok Seresia: ‘Ik was op zoek naar de juiste wind, maar soms moet je gewoon in actie schieten’
