Jasper Maekelberg: ‘Het centrum van Gent begint steeds meer op een museum te lijken’

Muzikant en sterproducer Jasper Maekelberg vindt de historische binnenstad van Gent minder interessant, zijn hart klopt des te sneller voor de volkse wijken achter de Dampoort. ‘Ik voel me ook geen Gentenaar, dat gevoel zal ik nooit kunnen associëren met om het even welke stad. Maar toen ik onlangs na een maandenlange tour terug was in Gent voelde dat wel aan als thuiskomen.’

Gentenaar Jasper Maekelberg (30) is momenteel een van de grote lievelingen van de Belgische muziekscene. Met zijn eigen band Faces on TV, waarmee hij vorig jaar het veelgelaagde album Night Funeral maakte, boekt hij succes in binnen- en buitenland. Als producer en geluidsingenieur staan de artiesten in de rij om hem te boeken. Niet verwonderlijk, want het lijkt of alles wat de jonge klanktovenaar aanraakt, verandert in goud. En dat mag je gerust letterlijk nemen. Maekelberg is immers de man die verantwoordelijk is voor de sound van Goud, het grote doorbraaknummer van Bazart en het startschot van een duizelingwekkende carrière voor die groep. Maekelberg zat als producer/mixer ook achter de draaiknoppen van nummers van o.a. Tsar B, Warhaus, Warhola, Soldier’s Hart, Mintzkov, Nordmann, Douglas Firs, Jef Neve en Gabriel Rios.

De charme van de volksbuurten

We spreken met de sterproducer af in Clouds in my Coffee in Sint-Amandsberg, de koffiebar waar hij af en toe muziek komt maken bij een kop zwarte koffie. ‘Ik vind dat wel wijs. Mij afsluiten met mijn koptelefoon en in mijn bubbel bezig zijn. In mijn studio in de kelder van mijn ouders’ huis in Gentbrugge mis ik soms het daglicht. Maar ik kan er ook wel intens van genieten om in die afgesloten omgeving te werken. Regelmatig verlies ik de tijd dan uit het oog, maar gelukkig zijn er mijn vrienden die me dan een sms sturen om even op stap te gaan.’

Clouds in my Coffee, op een boogscheut van de Dampoort, ligt in de buurt waar Maekelberg gedurende een vijftal jaar gewoond heeft. ‘De breuklijn tussen de historische binnenstad en de buitenwijken is opvallend. Ik vind de omliggende buurten veel interessanter dan de opgekuiste binnenstad. Het centrum van Gent begint steeds meer op een museum te lijken, zoals in de meeste steden in Europa, en daar hou ik minder van. Het echte leven speelt zich voor mij in de volksbuurten af.’ Ook in Praag en Boekarest, twee steden die hij de voorbije maanden tijdens zijn tour aandeed, werd hij gecharmeerd door de volksere wijken buiten het stadscentrum, de buurten waar de meeste jongeren wonen. ‘Die twee steden zijn echt zot, ik heb er veel interessante mensen ontmoet.’

Glimmend van trots met papa’s gitaar

Maekelberg beleefde zijn wonderjaren in de Voetbalstraat in Gentbrugge, de straat waar vroeger het Ottenstadion – het oude voetbalstadion van AA Gent – lag. Maar een Buffalosupporter is Jasper nooit geworden, voetbal laat hem koud. Zijn hart lag al van jongsaf aan bij de muziek. Hij leerde al snel piano spelen, op zijn twaalfde nam hij plaats achter de drums en vanaf zijn zestiende nam hij de gitaar vast. Het was zijn vader, zelf een fervente muziekfanaat en amateurmuzikant, die hem de liefde voor de muziek bijbracht. ‘Ik herinner me nog een foto van mij als kleine jongen, waar ik glimmend van trots de gitaar van mijn papa vasthield.’

Hoewel Maekelberg in Gent is geboren en opgegroeid, spreekt hij helemaal geen Gents. ‘Mijn ouders en familie komen uit West-Vlaanderen. Thuis deden mijn ouders hun best om algemeen Nederlands met ons te spreken.’ Het duurde tot zijn achttiende, toen hij aan het Conservatorium begon te studeren en het uitgaansleven ontdekte, vooraleer de wonderboy van de Vlaamse elektropop wat voeling begon te krijgen met Gent. ‘Maar ik voel me eigenlijk geen Gentenaar en ik denk niet dat ik mij ooit verbonden ga voelen met om het even welke stad.’

Terug naar Gent

Wanneer we hem ontmoeten heeft Jasper er net een intense buitenlandse tour van drie maanden opzitten. ‘Het deed deugd om terug te komen in Gent, het gaf me meteen een thuisgevoel, een gevoel dat ik wat vergeten was.’ En wat houdt dat thuisgevoel meer bepaald in? ‘Afspreken met vrienden en later op de avond het nachtleven induiken’, glimlacht hij.

De nachtraaf woont al meer dan een jaar niet meer in Gent. Vorig jaar ging hij alleen wonen in een appartement aan de Basiliek van Koekelberg in Brussel. ‘Ik had het eerlijk gezegd even gehad met Gent. Ik woonde met mijn vriendin en enkele vrienden samen in een huis in Sint-Amandsberg, maar toen de relatie met mijn vriendin op de klippen liep, moest ik weg, niet alleen uit dat huis maar ook uit de stad. Ik wou nieuwe horizonten verkennen. In Gent kwam ik elke avond dezelfde mensen tegen en dat werkt op den duur te beperkend.’ Waarom Brussel? ‘Voor de anonimiteit en de multiculturele dynamiek. Ik vond het fijn om te gaan wonen in een stad waar ik meer op mezelf kon zijn. Maar we zijn een jaar verder en ik stel vast dat ik amper tijd heb doorgebracht in dat appartement, door het drukke toerschema maar ook omdat mijn opnamestudio in het ouderlijk huis in Gentbrugge is gebleven. Ik werk ook graag ’s nachts en dan blijf ik uiteraard bij mijn ouders slapen. Nu pendel ik heen en weer tussen Brussel, Gent en Antwerpen, waar mijn huidige vriendin woont.’

Tijd kopen voor eigen werk

Het echte Gentgevoel beleeft Maekelberg vooral ’s avonds op café. ‘Dan kan ik me echt ontspannen. Vroeger ging ik heel vaak naar jazz jams kijken in de Hot Club. Tegenwoordig speelt mijn uitgaansleven zich af rond de as Keizershof-Ventura-Afsnis en de onvermijdelijke Charlatan in de late uurtjes.’ De zomer komt in zicht en dat betekent dat Jasper met zijn Faces on TV op enkele festivals zal spelen in eigen land, maar vooral in het buitenland. Daarnaast koopt hij tijd om te sleutelen aan een nieuwe plaat die hij in de loop van 2020 hoopt uit te brengen. En dat ’tijd kopen’ mag u gerust letterlijk nemen. ‘Om nieuwe muziek te maken en teksten te schrijven, laat ik veel aanbiedingen als producer liggen. Soms spelen artistieke overwegingen mee, maar ik heb nu eenmaal ook tijd nodig om mijn eigen plaat te maken.’