‘Geaardheid en genderidentiteit zijn feiten, geen trends’

Kunstenaar en ondernemer Jaouad Alloul roept op de Internationale Dag tegen Homofobie en Transfobie op om de dialoog over genderidentiteit niet in het verdomhoekje te stoppen. ‘Alleen al om genderstereotypen aan te pakken moeten we in gesprek blijven gaan over genderidentiteit.’

17 mei, IDAHOT. Stilaan traditiegetrouw de dag waarop we met de LGBTQIA+-gemeenschap wereldwijd om aandacht vragen. Het blijft zo nodig, want er zijn nog altijd mensen die ons discrimineren, haten, uitspuwen, als minderwaardig behandelen, ja ons zelfs willen vermoorden.

Nochtans is er op korte tijd in België veel veranderd: LGBTQIA+-personen mogen in het huwelijk treden en kinderen adopteren (lekker conform het dominante heteronormatieve denken), er zijn zelfs plekken met genderneutrale wc’s. Niet verwonderlijk dat je her en der hoort: ‘Waar klagen jullie eigenlijk over? LGBTQIA+-personen hebben het toch ontzettend goed.’

Geaardheid en genderidentiteit zijn feiten, geen trends

Neem nu mezelf. Als genderfluïde homoseksuele man leid ik een leven waarin ik lekker mijn ding doe: ik druk me uit zoals ik wil, ik vrij met wie ik wil en ik heb een passend antwoord klaar voor iedereen die commentaar heeft op mijn levenswijze. Maar ik zal nooit vergeten dat die vrijheid met een lijdensweg kwam. Dat geldt voor vele LGBTQIA+-personen: vooraleer ze zich vrij kunnen voelen gaan zij door een lange lijdensweg, hardnekkig in stand gehouden door anderen.

Zo postte in eigen land Dries Van-kom-nu-toch-eens-lang-uit-die-kast-hove, aka de alfaman van Schild & Vrienden, een filmpje op zijn sociale mediakanalen waarin hij transgenderisme doelbewust als een ideologie betitelt. Zijn oplossing: sporten, veel sporten om die vieze gedachten uit je hoofd te halen. Het lijkt wel op een pleidooi voor een rituele duiveluitdrijving zodat je het pad van je Schepper volgt en ver wegblijft van aardse verlokkingen die je recht naar het vagevuur of – owee – de hel leiden. Mensen die geaardheid en genderidentiteit zien als een trend, een bevlieging, een test van God, iets van deze tijd.

Er is overduidelijk een correlatie tussen mensen met de vinger wijzen en het vertonen van hypocriet gedrag

En daar bleef het de afgelopen maanden niet bij. In volle lockdown klom er niet zover hiervandaan een geile man van een regenpijp. Betrapt op een seksfeest voor homomannen en in het bezit van drugs. Vader van anti-LGBTQIA+-wetgeving. In diezelfde wereld waar wij aandacht vragen voor discriminatie en haat tegenover LGBTQIA+-personen lopen er dus mensen rond die de haat tegenover ons als LGBTQIA+-personen in wetgeving gieten en zichzelf schaamteloos ‘schuldig’ maken aan de feiten waar ze anderen voor veroordelen.

Er is overduidelijk een correlatie tussen mensen met de vinger wijzen en het vertonen van hypocriet gedrag. Het lijkt zelfs alsof de kampioenen van het vingerwijzen ook de ereplaatsen voor hypocrisie wegkapen. Een treffend voorbeeld zijn de uitspraken van Mia Doornaert, of zoals Tom Lanoye haar onlangs passend omschreef: Barones van Achterbakhoven-tot-Likmevestje.

Een half jaar geleden presteerde zij het tijdens een passage in De Afspraak om veelzeggend te spreken over ‘de LB…G…W…B-gemeenschap en de dit en dat’. Hoezeer ik me er ook bewust van ben dat humor tot het hart van een gezonde samenleving behoort, al te vaak wordt er geschermd met groteske veralgemeningen als ‘je kan met niets meer lachen’. Mia Doornaerts uitspraken in De Afspraak waren allesbehalve komisch bedoeld. Ze bevatten immers een dubbele bodem, eentje die extra zuurstof geeft aan de gedachten en uitspraken van andere non-believers. Zij die geloven dat de kous af is met een simpel onderscheid tussen man en vrouw, een piemel en een vagina die elkaar vinden en kindjes (moeten) maken.

Gender is een construct dat ons ervan weerhoudt ten volle onszelf te zijn

Nochtans zijn LGBTQIA+-personen van alle tijden. Van Indië over de Oude Grieken en de Romeinen tot de native Americans en ga zo maar verder. Wij zijn er altijd al geweest. ‘Wij’, als niet hetero cisgender. Wanneer iemand zich identificeert met het geslacht waarmee die geboren is, spreken we over cisgender. Velen onder u denken zonder twijfel dat dit vanzelfsprekend is. ‘Een man is een man en een vrouw is een vrouw’. Deze enge blik werkt ook door in de manier hoe we naar mannen en vrouwen kijken: een vrouw wordt als bazig gezien wanneer zij de controle heeft. Vele mannen worden dan weer als zwak weggezet omdat zij over hun emoties durven praten. Alleen al om deze stereotypen aan te pakken moeten we in gesprek blijven gaan over genderidentiteit.

Gender is een construct dat ons ervan weerhoudt ten volle onszelf te zijn. Net als geaardheid. Iedereen kent wel de lessen op school waarbij we informatie krijgen over de biologische kant, maar het rijke spectrum van onze seksualiteit en de beleving ervan totaal uit de weg gaan. Het zou de heteronormatieve agenda, gericht op voortplanting, grondig kunnen verstoren. Tegenover het waanidee dat geaardheid en genderidentiteit een trend zijn durf ik gerust stellen dat het opdringen van heteronormativiteit gericht op voorplanting volkomen gedateerd is.

Daarom vraag ik eenieder bewust na te denken over de stap naar het ouderschap. Goed mogelijk dat je kind een andere geaardheid en genderidentiteit heeft dan jij voor ogen had. Stuur het dan niet de deur uit. Ga het niet slaan, vervloeken of proberen te overtuigen. Toon het je onvoorwaardelijke liefde. Leer van je kind te houden, want mensen die anders zijn, kunnen ons iets bijbrengen.

Aangetrokken zijn tot iemand van hetzelfde geslacht of jezelf niet identificeren met je geslacht, daar breek je geen enkele regel mee

Daar zijn we echter nog lang niet. Vorige week werd een Iraanse jongen door zijn familie onthoofd omdat hij tot de LGBTQIA+-gemeenschap behoort. Zonder twijfel zullen sommige dit toejuichen omdat deze familie Gods werk heeft verricht. Maar als God de natuur is en hij de sterren en de planeten heeft geschapen, heeft hij ook deze jongen geschapen. Het nieuws kwetste me diep en deed me beseffen dat ik in een land woon waar ik mezelf kan zijn.

En toch, enkele weken geleden werd er in Beveren een man vermoord omdat hij via de homo datingapp Grindr in de val werd gelokt. Hoezeer iedereen deze moord sterk veroordeelde, toch klinken er stemmen die er niets beter op vinden dan zich af te vragen wat die man op Grindr deed. Daar vraag ik aandacht om! Dat je haat nooit goed kan spreken! Hier past enkel een unanieme veroordeling.

Ons binair systeem werkt voor ratio, maar de mens is meer dan dat. Wij zijn emotie en daar hoort evolutie bij

Moord breekt een regel, of je nu op wetgeving vertrouwt of kracht put uit geloof. Aangetrokken zijn tot iemand van hetzelfde geslacht of jezelf niet identificeren met je geslacht, daar breek je geen enkele regel mee. Die regel is verzonnen, meer nog, ze wordt in stand gehouden. Om mensen te onderdrukken en om een systeem in stand te houden dat niemand ten goede komt. Een systeem waar rationaliteit boven emotie staat. Waar alle mystiek verdwenen is en plaats heeft gemaakt voor regels zoals haram & halal, zonde & boete doen, trend & evolutie.

Toch zie ik als roze Messias lichtpuntjes. Kijk maar naar de Duitse priesters die, in weerwil van het oerconservatieve Vaticaan, relaties tussen LGBTQIA+-gelovigen zegenen. Het gaat niet langer over mensen die de weg kwijt zijn, ziek zijn en andere afgeleiden. Geaardheid & genderidentiteit zijn feiten, geen trends. Omdat te illustreren raad ik u Piet Hoebekes boek ‘gender in de blender’ ten stelligste aan.

Ons binair systeem werkt voor ratio, maar de mens is meer dan dat. Wij zijn emotie en daar hoort evolutie bij. Want of je het nu wil of niet, deze keer gaan wij ons als LGBTQIA+-gemeenschap niet meer verstoppen. Meer nog, we zijn ons aan het organiseren. Ja, het is een agenda. Het staat zelfs bovenaan mijn persoonlijke agenda: ik blijf aandacht vragen voor ons geboorterecht.