Europese overheden en merken moeten meer druk uitoefenen op de overheid en producenten in Bangladesh, schrijft Aruna Kashyap, advocate bij Human Rights Watch. ‘Ze moeten de leef- en werkomstandigheden van de textielarbeiders verbeteren en een eerlijk loon garanderen.’
In steden in heel Europa organiseerden consumenten en activisten deze week protestacties waarmee ze de overheid van Bangladesh oproepen tot een betere bescherming van arbeiders in de kledingindustrie. Ze vragen de overheid te luisteren naar de roep van arbeiders voor een hoger loon en een verlenging van het Bangladesh Accord on Fire and Building Safety, dat miljoenen arbeiders veiliger arbeidsomstandigheden heeft geschonken.
Europa moet eisen dat Bengaalse overheid rechten van textielarbeiders beschermt
Stakingen
Voor de tweede keer in twee jaar tijd hebben de arbeiders uit de kledingindustrie in Bangladesh in december het werk spontaan neergelegd om hun looneisen kracht bij te zetten. Daarmee hebben ze zich ook de woede van de overheid en de fabriekseigenaars op de hals gehaald. In december 2016 heeft de regering de vorige wijdverbreide arbeidersprotesten hardhandig de kop ingedrukt.
Bangladesh blijft de eisen van de arbeiders naast zich neerleggen en hardhandig optreden tegen wie het waagt te protesteren. Dat kunnen de betrokken Europese regeringen een halt toeroepen door te eisen dat de Bengalese overheid de rechten van de arbeiders beschermt.
Politiecel
Terwijl consumenten jacht maakten op koopjes, trokken de Bengalese arbeiders de straat op om hun eisen kracht bij te zetten. Veel van hen hebben het nieuwe jaar ingezet in een politiecel of in wolken traangas. Uit angst opgepakt te worden, doken veel arbeiders en vakbondsleiders onder.
Bangladesh is een van de goedkoopste productielanden ter wereld, omdat de lonen haast nergens anders lager liggen.
Als vergelding zetten de fabriekseigenaars een enkele duizenden arbeiders aan de deur. Advocaten die gespecialiseerd zijn in arbeidsrecht zullen er de komende paar maanden op toezien dat arbeiders die strafbare feiten ten laste worden gelegd juridische bijstand krijgen en dat de fabrieken die arbeiders ontslaan de wettelijke procedures respecteren.
De Garment Worker Diaries, een project dat via grondig onderzoek de arbeiderslonen bestudeert, maakte vorig jaar bekend dat de 180 Bengalese kledingarbeiders die ze gedurende een jaar hadden bevraagd gemiddeld 60 uur per week hadden gewerkt.
Ze hadden dus meer overuren gewerkt dan wettelijk is toegelaten. Enkel rond Eid, het Suikerfeest, was dat niet zo geweest. In 64 percent van de gevallen kregen de arbeiders minder dan het minimumloon uitbetaald, en in 50 percent van de gevallen vergoedden de fabrieken de overuren niet. Zo verdienden de arbeiders 28 tot 35 taka per uur (0,29 tot 0,36 euro). De meeste, maar lang niet alle arbeiders beschikten alleen over een mobiele telefoon.
Laagste lonen
Bangladesh is een van de goedkoopste productielanden ter wereld, omdat de lonen haast nergens anders lager liggen. In 2018 verhoogde de Bengalese overheid het wettelijke minimumloon voor de laagst geschoolde arbeiders van 5300 taka (55 euro) naar 8000 taka (83 euro) per maand. De hoogst geschoolde arbeiders zagen hun loon van 13.000 taka (134 euro) naar 17.510 taka (181 euro) stijgen. Als reactie op de recentste protesten heeft de Bengalese overheid een kleine stijging van het minimumloon aangekondigd.
De toestand in Bangladesh is in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de overheidsinstanties en de fabriekseigenaars. Maar ook merken kunnen een grote rol spelen in het streven naar een meer blijvende en duurzamere oplossing voor de terugkerende arbeidersprotesten en overheidsrepressie.
Merken mee verantwoordelijk
Uit een recente, wereldwijde screening van leveranciers, uitgevoerd door de Ethical Trading Initiatives en de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO), en een nieuwe index voor de industrie bleek dat de manier waarop merken zakendoen met de producenten aan de basis ligt van veel problemen.
Bangladesh blijft de eisen van de arbeiders naast zich neerleggen en hardhandig optreden tegen wie het waagt te protesteren.
Het onderzoek van de ETI en de ILO bracht aan het licht dat 52 percent van de kledingproducenten hun producten vaak onder de productieprijs verkocht. Van die producenten zegt 81 procent dat te doen om toekomstige orders te kunnen binnenhalen. De producenten wisten ook te vertellen dat 75 percent van de klanten uit verschillende sectoren – niet enkel uit de kledingindustrie – weigerde de prijzen aan te passen toen de wettelijke minimumlonen werden opgetrokken.
Uit de Better Buying Purchasing Practices Index 2018 bleek dan weer dat amper 38 percent van de leveranciers zei dat de tarieven die ze ontvangen volstaan om op de voorgeschreven manier te produceren.
Fair Wear Foundation
The Fair Wear Foundation, een internationale multistakeholderorganisatie met zetel in Nederland, die merken, arbeidsorganisaties en vakbonden samenbrengt, heeft een nieuwe tool ontwikkeld waarmee de producenten de gestegen minimumlonen kunnen meenemen in hun berekeningen. Dankzij de tool zijn die nu beter gewapend om te onderhandelen met de merken en kunnen ze erop toezien dat ze hun arbeiders de minimumlonen kunnen betalen.
Merken horen de Bengaalse overheid publiekelijk op te roepen om alle mogelijke loonaanpassingen op een transparante manier en in overleg door te voeren.
De Bengaalse overheid kan en moet een duurzamere oplossing vinden voor de terugkerende arbeidersprotesten. Merken horen de Bengaalse overheid publiekelijk op te roepen om alle mogelijke loonaanpassingen op een transparante manier en in overleg door te voeren. Hun klanten moeten ze dan weer duidelijk maken of ze tarieven betalen waarin minstens de minimumlonen zijn verrekend.
Merken die de rechten van de arbeiders respecteren, moeten erop toezien dat de prijzen die ze aan hun leveranciers betalen aangepast zijn aan de herziene minimumlonen. Merken die dat niet doen, maken deel uit van het probleem en horen niet te doen alsof dat niet zo is.
Bron: IPS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier