De buurjongen die boodschappen doet, de quarantaine-Tinder-crush, de huisarts, de tramchauffeur of de kat die kopjes geeft: in deze rubriek bedanken lezers iemand die tijdens deze coronacrisis een belangrijke rol speelt. Vandaag bedankt Ellen Van Cauwelaert haar vriendin Isabelle, met wie ze samen in een rusthuis vrijwilligerswerk deed voor het Rode Kruis.
‘Ik werk in de culturele sector en net als vele anderen was ik ruim twee maanden technisch werkloos. Van een voltijdse job bij de Koninklijke Vlaamse Schouwburg, een extra job in het weekend bij Bozar en vrijwilligerswerk bij verschillende projecten, had ik plots niets meer om handen en zou ik voor onbepaalde tijd thuiszitten. Ik voelde paniek opkomen en schreef me meteen in als vrijwilliger via verschillende platformen, zoals Brussels helps en het Rode Kruis. Ik genoot van de eerste weken van de lockdown om uit te rusten, te lezen of te sporten.
Toch was ik blij toen ik begin april aan de slag kon als vrijwilliger. Via het Rode Kruis vond ik een woonzorgcentrum in de buurt waar ze hulp konden gebruiken. Daar leerde ik mede-vrijwilliger Isabelle kennen. Hoewel zij voltijds van thuis uit bleef werken, meldde ze zich ook aan als vrijwilliger. Ze was enorm gemotiveerd en het klikte meteen tussen ons.
Deze ervaring zou nooit hetzelfde geweest zijn zonder Isabelle
Isabelle was altijd goedgezind en haar enthousiasme werkte aanstekelijk. Ze bracht zowel het personeel als de bewoners aan het lachen. Als ik het even moeilijk kreeg, kon ik altijd bij haar terecht. Zeker in het begin, toen het nog wennen was aan het werkritme in het rusthuis, het dragen van een mondmasker en bewoners die ziek waren of overleden. Het was vaak schouderklopje vanop afstand, maar ik voelde me enorm gesteund door haar. Hoewel het personeel ontzettend dankbaar was en ons had opgenomen in de groep, was het toch vooral Isabelle die begreep hoe ik mij voelde.
Via Facebook deelden we de laatste nieuwtjes met elkaar wanneer we een andere shift werkten: wie was er moeilijk op zijn kamer te houden, wat was de menu van de dag, de laatste nieuwe roddels of de goede resultaten van de coronatest. Ondanks social distancing vond ik een nieuwe vriendin tijdens de coronacrisis en ik hoop dat we ook na deze gekke periode in contact zullen blijven. Ze woont bij mij in de buurt: we hebben afgesproken om te gaan wandelen. Zodra bezoek opnieuw is toegelaten, gaan we ook samen langs bij het woonzorgcentrum in onze buurt om dag te zeggen aan het personeel en de bewoners.
Sinds deze week ben ik opnieuw aan de slag bij de Koninklijke Vlaamse Schouwburg. Stilaan komt het normale leven weer op gang. Het was een heel fijne en interessante ervaring om met Isabelle samen te werken en het was nooit hetzelfde geweest zonder haar. Zij is een van de eersten die ik een warme knuffel wil geven zodra het weer kan. Ik bewonder haar enorm voor wat ze gedaan heeft tijdens de coronacrisis en voor wie ze is als persoon. Laten we allemaal een beetje meer zoals Isabelle worden.’
