Esther Freud (62) liet zich niet tegenhouden door het mislukken van haar acteercarrière, maar smeet zich op het schrijven. Met haar debuut ‘Hideous Kinky’ (vertaald als ‘De kleur van Henna’ en verfilmd met Kate Winslet in de hoofdrol) brak ze door in 1991. Binnenkort verschijnt alweer haar tiende roman ‘My Sister and Other Lovers’. Ze is de dochter van kunstenaar Lucian Freud en achterkleindochter van Sigmund Freud.
Hippiemoeder
‘De positie van buitenstaander is interessant voor een auteur. Toen ik vier was, nam mijn hippiemoeder mijn zus Bella en mij mee naar Marokko. We zijn daar bijna twee jaar gebleven. Terug in Engeland voelde ik me bijzonder. Toen mijn haar en huid de sporen van henna verloren, begon ik te vrezen dat mensen mij te normaal zouden vinden. Als compensatie pakte ik te pas en te onpas, en aangedikt, uit met mijn avonturen. De desinteresse waarop dat stuitte, dwong mij meer in het nu te leven. Pas toen mijn debuut Hideous Kinky uit was, gebaseerd op mijn ervaringen in Marokko, kreeg ik de respons waarop ik altijd al had gehoopt.’
Rolmodellen
‘Mijn ouders waren rolmodellen. Mijn moeder weigerde het comfortabele leven van de middenklasse te leiden. Als ze in moeilijkheden zat, zocht ze haar eigen weg naar buiten. Dat stelde me gerust als het later bij mezelf al eens minder liep: er is altijd wel een uitweg te vinden. Ook mijn vader was heel inspirerend door zijn levenslust en zijn enorme werkethiek. Mijn ouders waren voorbeelden door hoe ze in het leven stonden, maar hebben me nooit enig advies gegeven. Met mijn studiekeuzes hebben ze zich bijvoorbeeld nooit bemoeid.’
Toen ik 35 werd, was ik getrouwd, had ik twee kinderen en werkte ik me te pletter. In de ogen van mijn moeder neigde dat wel héél hard naar een traditioneel leventje.
Plezier in het leven
‘”Heb je wel genoeg plezier in je leven?’ Dat was de grootste bezorgdheid van mijn moeder. Verveling was voor haar het grootste schrikbeeld. Toen ik 35 werd, was ik getrouwd, had ik al twee kinderen en werkte ik me te pletter. In de ogen van mijn moeder neigde dat wel héél hard naar een traditioneel leventje. Ze gaf me toen ijsschaatslessen cadeau; ze wist dat ik daar altijd al van had gedroomd. Eigenlijk had ik het te druk en was ik te moe voor die cursus, maar omdat ik mijn moeder niet wilde teleurstellen, ben ik toch gegaan. Stond ik daar op die ijspiste, tussen zevenjarigen. Tegen het einde van de week begonnen de ouders, die eerst langs de zijkant toekeken, ook mee te doen. En zo werd het toch nog erg leuk. Bedankt, mama!’
Moederschap
‘Als moeder moest ik over een veel flexibelere geest beschikken dan ik vooraf had ingeschat. Kinderen bleken anders te zijn dan ik had gedacht. Mijn oudste zoon wilde altijd voetballen. Helaas schopte hij soms ook tegen mensen. Hij had zoveel energie dat ik me er geen raad mee wist. Bij mijn dochter was het dan weer een schok om te zien hoe twistziek en vastberaden ze was, terwijl ik dacht een engelachtig elfje op de wereld te hebben gezet. Ik hou van het moederschap, maar makkelijk was het niet.’
Je moet dingen niet altijd zo persoonlijk nemen. Het leven is te kort voor lange tenen.
Verbeelding als cocon
‘Als mij iets pijnlijks overkomt, trek ik mezelf terug. Ik had als kind al de reflex om, wanneer ik bijvoorbeeld gepest werd, in mijn cocon te kruipen met mijn verbeelding als enige gezelschap. Nu, als auteur, is dat goud waard. Als ik schrijf, voel ik me beter. Ik ben ermee begonnen toen het slecht met me ging: ik kampte met relatieproblemen en was een gefrustreerde actrice. Ik had een duoact, een comedyshow, maar toen mijn compagnon naar het buitenland vertrok, stond ik er plots alleen voor. Ik sloot mezelf op in een kamer en begon voor het eerst heel gedisciplineerd te schrijven. Ik ontdekte dat ik de totale controle had als ik iets in mijn eentje deed. Dat gevoel was verslavend.’
Beroemde familie
‘Wat je voorouders hebben gepresteerd, moet jij niet claimen. Wij hebben nooit onze familienaam uitgespeeld. Toen mijn grootvader, een succesvol architect, de vraag kreeg om namens zijn vader Sigmund Freud een award in ontvangst te nemen, raadde mijn grootmoeder hem dat af. Hij moest enkel prijzen aannemen die hém toekwamen. Mijn vader heeft zelden over zijn beroemde familie gepraat. Hij prentte ons in een eigen leven op te bouwen, op basis van onze eigen verdiensten.’
Geen slachtoffer
‘Je beledigd voelen is een keuze. Dat veel mensen tegenwoordig geobsedeerd zijn door het recht zich gekwetst te voelen, vind ik een gevaarlijke trend. Zij gaan zich er heus niet beter door voelen. Ze misbruiken het als een wapen. Ik vind dat slachtofferschap zo vermoeiend. Het leven is te kort voor lange tenen. Mensen zien verwijten waar er geen zijn. Je moet dingen niet altijd zo persoonlijk nemen. Soms draagt een opmerking die kwetsend overkomt helemaal geen oordeel in zich, maar drukte die persoon zich ongelukkig uit omdat hij een slechte dag had. Het is een vergissing om ervan uit te gaan dat mensen hard nadenken over wat ze over je zeggen.’
Zopas kwam bij Orlando een nieuwe heruitgave van De kleur van henna (Hideous Kinky) uit. Op 3 juli verschijnt de roman My Sister and Other Lovers bij Bloomsbury Publishing.
