De buurjongen die boodschappen doet, de quarantaine-Tinder-crush, de huisarts, de tramchauffeuse of de kat die kopjes geeft: in deze rubriek bedanken lezers iemand die tijdens deze coronacrisis een welgemeende merci verdient. Vandaag bedankt Leen Devlieghere, afgevaardigd bestuurder Tele-Onthaal, alle vrijwilligers en werknemers.
‘Tele-Onthaal is mensenwerk. Zonder onze vrijwilligers en werknemers zouden we niets zijn, zij dragen onze organisatie. Daarom wil ik hen bedanken, alle vrijwilligers én werknemers: hulpverleners die de vrijwilligers ondersteunen, secretariaatsmedewerkers, collega’s die instaan voor externe communicatie en technische ondersteuning en mijn collega-leidinggevenden. Toen de quarantaine startte, voelde ik me kwetsbaar als organisatie. Wat betekent de quarantaine voor ons? Gaan de vrijwilligers hun engagement nog wel kunnen en durven opnemen? Maar het is ongelooflijk hoe ze tijdens de quarantaine de telefonische hulplijn en chat dag en nacht mee blijven vormgeven.
Onze vrijwilligers krijgen meer emotionele oproepen binnen van mensen die het zeer moeilijk hebben
In Vlaanderen hebben wij meer dan 460 vrijwilligers, die er ook in coronatijd met een ongelooflijke veerkracht en sterkte voor blijven gaan. Dankzij hen kunnen we ons engagement blijven opnemen naar de mensen in de samenleving toe die een beroep doen op ons. Het is geweldig hoe sterk een groep kan zijn, zeker in moeilijke omstandigheden als deze. Hierdoor merk je dat vrijwilligerswerk en het engagement van onze mensen een enorme kracht blijft in deze crisistijd.
Tijdens de lockdown krijgen we bij Tele-Onthaal tot 25 procent meer oproepen binnen. Veel vrijwilligers nemen dus extra shiften op. Iedereen werkt hard, vele uren lang, soms ook onmogelijke uren. De chathulp gebeurt van thuis uit, maar voor de telefonische hulp is het noodzakelijk dat onze vrijwilligers naar de dienst komen. Tijdens de eerste weken van de lockdown gingen ze dan de baan op met een verklaring op zak dat we een essentiële dienst zijn en dat ze die verplaatsing maakten in het kader van noodzakelijke hulpverlening. Voor de vrijwilligers was dat wel spannend, zeker omdat de straten toen zo leeg waren. Maar van angst is er bij hen nooit sprake geweest.
Onze vrijwilligers proberen een toevluchtsoord te zijn en het menselijk contact te bieden dat men op dat moment mist
Het zijn echter niet alleen meer oproepen, het worden ook steeds zwaardere oproepen. In het begin was er veel ongerustheid bij de mensen en kregen onze vrijwilligers veel vragen rond gezondheid of veiligheid. Maar nu zijn er veel zorgen over de impact van de crisis op vlak van relaties en mentaal welbevinden. Onze vrijwilligers krijgen meer emotionele oproepen binnen van mensen die het zeer moeilijk hebben. Vaak worden ze geconfronteerd met eenzaamheid. Het beste wat we dan kunnen doen, is een luisterend oor bieden. Mensen zoeken vaak steun, een rustpunt, en willen gehoord worden zonder oordeel. Onze vrijwilligers proberen een toevluchtsoord te zijn en het menselijk contact te bieden dat men op dat moment mist. Maar het is wel een uitdaging voor hen om die dingen nadien een plaatsje te kunnen geven. Dan horen we soms van een vrijwilliger: ‘Ik ben blij dat ik met de fiets naar huis kan, zodat ik nog even kan uitwaaien.’ Maar we doen wat we kunnen.
Het gevoel dat we voor veel mensen op dat moment het verschil kunnen maken, is een meerwaarde aan vrijwilligerswerk. Ik ben blij dat ik onze vrijwilligers en werknemers via deze weg kan bedanken, al is het werk dat ze doen natuurlijk meer dan een bedankje waard.’
Wil jij zelf collega’s, vrienden, verplegers, buren, personeel of de bakker om de hoek in de bloemetjes zetten op Weekend.be? Zet op mail wie je waarom wil bedanken naar bedankt@knack.be en wij doen de rest.
