De vezels voor synthetische stoffen, zoals polyester, nylon en acryl, komen niet van nature voor op aarde. Er zijn chemische processen nodig om de grondstof petroleum te verwerken tot textiel. Om synthetisch textiel te produceren worden polymeren – moleculen die bestaan uit lange ketens – gesynthetiseerd uit kleinere moleculen.
Naast katoen wordt zo’n zestig procent van onze kleding gemaakt van plastic of een mix van polyester en katoen/wol. Polyester is de meest geproduceerde textielsoort op aarde. Het is goedkoop om te produceren, kleurvast, kreukvast en gaat lang mee.
Synthetische stoffen worden gemaakt van olie en de ontginning en productie ervan vreten energie, water en giftige stoffen.
Kunststoffen zijn gevoelig voor warmte en kunnen krimpen of smelten bij te hoge temperaturen. Omdat ze geen water absorberen ga je er gemakkelijk in zweten.
Helaas worden deze synthetische stoffen gemaakt van olie en vreten de ontginning en productie ervan energie, water en giftige stoffen. De productie van polyester vraagt minder energie dan de productie van nylon, maar wel meer energie dan de productie van katoen.
De origine van synthetische vezels is petroleum, een niet-hernieuwbare grondstof waar we zuinig mee moeten omspringen. Het duurt zo’n tweehonderd jaar voordat polyester begint te vergaan wanneer het op een vuilnisbelt is beland.
Ook na productie blijven synthetische stoffen onze aarde vervuilen.
Ook na productie blijven synthetische stoffen onze aarde vervuilen. Bij iedere wasbeurt komen miljoenen plastic vezels vrij in het water. Via het afvalwater gaan ze via de riolering naar de oceanen. Zo worden ze onderdeel van de plastic soup, wat een bedreiging vormt voor vissen, zeevogels en zeehonden. Door het eten van vis en andere zeedieren komen die microplastics ook het menselijk lichaam binnen. Hoe slechter de kwaliteit van een kledingstuk, hoe meer deeltjes er vrijkomen.
Gerecycleerd polyester
Polyester – wanneer het niet werd vermengd met andere stoffen – kan gemakkelijk gerecycleerd worden. Maar ook plastic afval (PET-flessen, plastic dat wordt opgevist uit de zee) kan worden gerecycleerd. Het einderesultaat is sterk en gaat lang mee. Het mooie aan het recycleren van plastic is dat er geen nieuw plastic gemaakt moet worden en dat we een gesloten keten kunnen creëren. Gerecycleerd polyester zou volgens studies vijfentachtig procent minder luchtvervuiling veroorzaken dan conventioneel polyester. Het nadeel is dat ook gerecycleerd polyester microplastics verliest.
Mechanisch gerecycleerd polyester en nylon scoort beter dan chemisch gerecycleerd polyester en nylon. Kies dus liever voor mechanisch gerecycleerde kunststof.
Mechanische recyclage: Het afgedankt textiel wordt teruggebracht tot vezels in dit geval. Mechanische recycling is mogelijk voor zowel natuurlijke als kunststofvezels. Het textielafval wordt eerst in stukjes gehakt en vervolgens in een vervezelaar verder uitgerafeld tot losse vezels. Als de herwonnen vezels nog lang genoeg zijn, kunnen ze worden hergebruikt in de productie van garens. Als ze te kort uitvallen, worden ze verwerkt tot non-wovens (vliezen zoals vilt).
Chemische recyclage: Deze vorm van recyclage is enkel mogelijk bij kunststofvezels. De polymeren in de vezel worden teruggebracht tot de bouwstenen, waarvan vervolgens weer een polymeer kan worden gemaakt. Chemische recycling wordt voornamelijk toegepast voor nylon, maar kan ook gebruikt worden voor polyester.
