Interieurarchitect Rodrigo Izquierdo keerde terug naar de essentie voor zijn vakantiehuis tussen de bomen op Ibiza. ‘Iemand die spontaan indommelt op mijn terras is écht ontspannen. Dat is het mooiste compliment.’
Hartje Ibiza, ergens tussen Santa Gertrudis en San Rafael, ligt een pas gerenoveerde woning rustig te blinken onder de wiegende kruinen van het omringende bos. Vergeet het clichébeeld van het typische eilandhuis, want dat is precies wat Rodrigo Izquierdo wilde vermijden.
De interieurarchitect uit Barcelona is al bijna twintig jaar thuis in Milaan en werkte jarenlang als creative supervisor bij Patricia Urquiola voor hij in 2016 zijn eigen studio oprichtte. ‘Je zou verwachten dat een vakantiehuis op een eiland uitzicht heeft op zee. Hier word je omringd door bomen’, vertelt Rodrigo.
Zijn liefde voor Ibiza groeide met de jaren, zowel tijdens vakanties met vrienden als bij werkverblijven. Toen hij uiteindelijk samen met zijn partner besliste om te investeren in een eigen stek, zagen ze meteen de kracht van deze plek. ‘Merk je het ook? De ruimtes hier baden in een bijzonder licht.’
Sixties-Côte d’Azur
Op het eerste gezicht lijkt de renovatie bescheiden. De buitengevel en de originele binnenmuren bleven behouden, maar technisch werd alles vernieuwd: isolatie, leidingen, elektriciteit. Pas toen het interieur helemaal was gestript, voelden ze intuïtief aan wat het huis nodig had. ‘We hebben naar het huis geluisterd. Het is gebouwd in de jaren tachtig, het hoefde dus niet te beantwoorden aan het cliché van de rustieke Ibiza-finca. We wilden het project benaderen zoals de modernistische architecten uit de jaren vijftig en zestig dat deden. Met de functie als essentie.’
Omdat het huis niet aan zee ligt, vonden ze het ook niet passen om te werken met de ruwere texturen die je vaak aan de kust ziet. Hier, in het binnenland, wilden ze een ander verhaal vertellen en een sfeer oproepen die eerder doet denken aan de elegante, tijdloze stijl van de Ligurische kust of van de Côte d’Azur in de sixties. Helder, geometrisch, met een mediterraan kleurenpalet. ‘Die primaire kleuren kozen we heel bewust. Vakantie is voor ons een terugkeer naar de essentie, naar een plek waar alles evident is: een bed is gewoon een bed, een salon is een salon. Alles heeft een duidelijke functie.’
De woning ligt verscholen in een vallei en is gericht naar het noorden, de langste zijden naar het oosten en het westen. ‘Ik hecht veel belang aan daglicht. Daarom hebben we enkele ramen en openingen aangepast om daar maximaal gebruik van te maken’, legt Rodrigo uit.
‘Wat dit huis echter bijzonder maakt, is het spel van licht en schaduw dat door de bomen valt. In de tuin zie je voortdurend beweging. Ik wilde dat gevoel binnenshuis doortrekken. De ramen laten de veranderlijkheid van buiten naar binnen toe: de schaduw, de wolken, de kruinen van de bomen. Noordgericht klonk initieel als een nadeel, maar dat hebben we kunnen omzetten in een troef. De sfeer in huis tilt nu de hele woonervaring op.’
De architecturale basis was strak en streng met rechthoekige volumes en functionele ruimtes. Om warmte en ziel in de woning te blazen, koos Rodrigo voor pietra compattata, een rustiek Italiaans materiaal, als vloerbekleding. Tegen de plafonds kwamen houten balken. In de badkamers werden tegels in zachte karameltinten aangebracht, een knipoog naar de jaren vijftig en zestig.
Lees ook: Lichthuis aan zee: binnenkijken in een vakantiewoning in Knokke-Heist vol zachtheid en warmte
Toevluchtsoord
Of het een eenvoudige klus was om zijn eigen vakantiehuis te ontwerpen? ‘Integendeel,’ zegt Rodrigo, ‘maar ik ben tevreden. Ik ben erin geslaagd om budget, geweten en essentie in balans te houden, de drie ingrediënten van een geslaagde vakantie. Ik wilde me wel met mooie dingen omringen, maar ze mochten zich niet aan me opdringen. En vooral: het huis voelt aan zoals wij ons voelen. Heel wat kleuren en decoratieve elementen die hier terugkomen, hebben we ook in Milaan, we hebben ze gewoon meegebracht. Er is veel design, maar zonder pretentieus te willen zijn. Alles voelt natuurlijk.’
Een van de grootste troeven van een huis op het platteland is dat je er het hele jaar door van kunt genieten. In de koudere maanden brandt het haardvuur en worden de ruimtes gevuld met warme gesprekken met vrienden. In de zomer, wanneer het eiland in een grote feestplek verandert, wordt het een waardevol toevluchtsoord, een intieme cocon onder de bomen.
De loungehoek op het terras is ongetwijfeld een van de favoriete plekken van Rodrigo. De halvemaanvormige sofa’s lonken en verleiden je om er uren te blijven hangen, met een boek, een drankje, of gewoon met lege handen. ‘Ik heb vrienden gehad die daar om elf uur ’s ochtends al in slaap vielen, nog voor we gingen lunchen’, lacht Rodrigo. ‘Dat is toch het mooiste aan vakantie? Als iemand spontaan indommelt, zelfs zonder dat er de avond voordien een feest was, dan weet je: die persoon is écht ontspannen. En dat is het grootste compliment.’
