Coming Home bij Valérie Brems

Mirror of Fashion. Met die naam startte Valérie Brems haar leven als blogster. Wat begon als een hobby naast haar leven als freelance lifestyle journaliste, groeide al gauw uit tot een volwaardige job. Toen ze samen met haar man een huis kocht en een zoontje kreeg, werd het allemaal wat omvangrijker. Een blog over mode werd er een over alles wat van ver en dichtbij rond lifestyle draait. Weekend Knack ging haar thuis opzoeken.

“Thuiskomen kan op alle mogelijke manieren, thuiskomen van een vergadering, thuiskomen van de winkel of van een lange vakantie. Het is de plek waar de mensen zijn die ik graag zie: mijn kind, mijn man en mijn hond. Het is een plek waar ik helemaal tot rust kan komen. Het is moeilijk te omschrijven – het is zoals vroeger, als ik toen ziek was, wilde ik het liefst bij oma zijn, op de zetel, in mijn eigen kleine coconnetje.”

Haar korte geluk vindt Valérie in mooie dingen, en als het even mag: met herinneringen. “‘Mooie spullen maken mij gelukkig.” Haar diepere geluk zoekt ze bij de Japanse traditie die zegt dat iedereen een ikigai heeft, een reden van bestaan. “Daar zoek ik dan eerder naar diepgaand of langetermijngeluk,” ze lacht, “geluk dat verder gaat dan ‘mooie dingen’. Daarom ook dat mijn interieur organisch groeit – het komt niet in één keer van bij de Ikea.”

KATTEBELLETJE IN DE KAST

Ook op rommelmarktjes en tweedehandswebsites komt Valérie aan haar gading als het over spullen gaat. “Heel leuk om naar dingen op zoek te gaan en er een verhaal bij te fantaseren – waar heeft die stoel gestaan, van wie was die, … Of gewoon de herinnering aan die leuke vakantie in Bretagne, een rommelmarkt in een klein dorpje, …” En soms geeft het lot het Valéries verhaal een duwtje. “Zo vond ik ooit een briefje van een vrouw aan haar man in een tweedehands kast.”

Sfeer is Valérie haar dada, en dan in het bijzonder het licht, het gebruik van licht. En dat zie je. Ten huize Brems hangen er een hele reeks mooie lusters en en abat-jours. “Allemaal vintage. En die palmboomstaanlamp is van ontwerper Hans Kögl – heb ik tien jaar geleden van mijn pa gekregen.” Het grootste compliment dat ja haar kunt geven als je bij haar op de koffie gaat? “Dat ze zeggen dat ze zich hier direct thuis voelen, dat het hier gezellig is. Niet zo van ‘amai, dat is hier graaf ingericht’.”

THUISKOMEN OP REIS

Thuiskomen op reis kan ook. “Vroeger had je alleen wat brochures. Ik ben geen grote wereldreiziger, maar vandaag kan je toch al snel aanvoelen wat je boekt. Met Instagram en andere social media heb je heel snel heel veel informatie en lees je ook wat anderen ervan vonden. Ik hou ervan om aan te komen in een hotel dat me inspireert – voor mijn eigen interieur, de kleurencombinaties, …”

Mijn interieur verandert regelmatig, ik trek ook graag dingen uit hun context.

Valérie is een verzamelaar en dat heeft zo zijn consequenties. “Alles verandert regelmatig. Soms verdwijnt een vaas twee jaar naar de zolder, en komt ze later terug op een andere plek.” De dingen uit hun context trekken. Een vintagelamp in de badkamer, een flesje 4711 in de living, … Sommige stukken gaan ‘na gebruik’ ook weer naar de kringloopwinkel of ze verkoopt ze verder. Het verhaal van het kattebelletje nog groter maken, zeg maar.

KOFFIE EN WERK

De Lungo-driezit uit de Ardenne collectie van Recor Home prijkt in haar living. “Die Lungo zie ik als een goed basisstuk. Net zoals in mijn garderobe: een broek van goede kwaliteit, een basis, waarrond je je interieur kan laten leven.” De driezit blijkt een goeie match, het hoeft niet specifiek een koffie lungo te zijn, maar toch. “Mijn dag is bepaald door mijn koffie. Met een koffie start ik mijn werkdag. Als ik vroeg moet vertrekken en ik heb geen tijd voor mijn koffie …” Haar gezicht spreekt boekdelen – bad day.

Wat de toekomst brengt voor deze fulltime blogster? “Ik ben geen grote toekomstplanner, ik neem het leven graag zoals het komt, het geluk van elke dag. Dat wil niet zeggen dat ik geen dromen heb of dat ik niet hard werk – integendeel. Misschien had ik vijf jaar geleden wel wat anders geantwoord op die vraag. Nu heb ik een kindje en dan bekijk je de dingen anders. Misschien dat ik nu even in een fase zit dat ik veel meer geniet van de kleinere dingen.”