Living wordt doing: hoe combineer je werken, koken en gasten ontvangen in één ruimte?

Ik heb onlangs mijn appartement omgedraaid. Mijn bureau staat nu waar tot voor kort de sofa en de tv stonden, en tv-kijken en lezen doe ik nu in mijn ex-kantoor. Het was een impulsieve beslissing. Ik werk vaak thuis, schrijf in mijn vrije tijd boeken, ik naai en schilder, en al die dingen doe ik aan mijn bureau. Dus leek het een goed idee om dat bureau in de grootste, fijnste kamer te zetten. Met het mooiste uitzicht, en een groot raam dat helemaal openschuift. Dus nu heb ik een grote kamer om dingen in te doen: koken, werken, gasten ontvangen, een jurk in elkaar zetten, klungelig een foto naschilderen, strijken en zelfs online danslessen volgen. En in wat vroeger mijn kantoor was, doe ik nu niets. Als je tv-kijken en lezen niet als activiteiten definieert, tenminste. Het voordeel is: hoe rommelig de keuken of woonkamer ook is, hoeveel truien er ook hangen te drogen of hoe vol mijn bureau ook ligt, ik merk er niets van in mijn ex-kantoor. Het cocongevoel van een kleine ruimte leent zich ook zeer voor winter-tv-avonden en lentezon-leessesies.

De schrijver van één boek dat ik bij de switch verhuisd heb, zou de herinrichting toejuichen. Meik Wiking schreef Hygge voor thuis en deed met zijn Happiness Research Institute in Kopenhagen de laatste jaren vooral onderzoek naar hoe ruimtes en plekken invloed hebben op ons welzijn. Er is een gapend gat tussen sociale wetenschappen en architectuur, schrijft hij, en dat is jammer, want als we het goed aanpakken, kunnen we onze huizen zo inrichten dat ze ons leven echt beter maken. Belangrijk, gezien we tot 90% van onze tijd binnen doorbrengen. Bovendien hebben we – in tegenstelling tot veel andere delen van ons leven – controle over hoe ons huis eruitziet. “We zoeken op heel veel plekken naar geluk, maar misschien doen we dat wel op de verkeerde plekken.”

Veiligheid is basisbehoefte nummer één, dus een thuis moet in de eerste plaats een basiskamp of zelfs een schuilplaats zijn. Maar het moet volgens Wiking ook de plek zijn waar je zintuigen iets vinden om van te genieten, waar je verbinding vindt met je huisgenoten en bezoekers én de plek die je ertoe aanzet om die dingen te doen waar je blij van wordt. Door je huis te vullen met dingen die je mooi vindt, die je aan fijne momenten herinneren of die jouw persoonlijkheid weerspiegelen, toont het niet alleen wie je bent, maar kan het je ook inspireren. Planten en natuurlijk licht doen bovendien je bloeddruk dalen, dus je huis houdt je ook nog eens gezond. Dat is een stevige takenlijst.

We denken nog heel conventioneel over hoe we wonen. Slaapkamers op de gelijkvloerse verdieping en de woonruimtes op zolder? Hm, raar. Een muur tussen keuken en woonkamer laten staan, tuttut, dat is niet meer van deze tijd. En ja, mijn vrienden vinden de nieuwe inrichting ietwat ongebruikelijk. Of het nog wel gezellig zou zijn op etentjes, met zo’n bureau in de kamer, vroeg iemand. En wat als er onverwacht bezoek is en mijn woon-werkkamer overhoop staat, vroeg een ander. Ik betrap mezelf er dan ook op dat ik bezoek meteen uitleg waarom ik alles verhuisd heb. Toch heb ik geen spijt, want als ik nu aan mijn bureau bezig ben, heb ik door de plek waar dat staat een genereus gevoel van luxe.

Ik heb alleen semantisch nog een probleem. Omdat tv-kamer klinkt alsof ik in een villa in ’s Gravenwezel woon in plaats van in een klein appartement in Leuven, zoek ik een nieuwe omschrijving voor mijn, tja, tv-kamer. En hoe noem je een kamer waarin je werkt én hobbyt én kookt én gasten ontvangt? Een doing in plaats van een living? Suggesties op een gele briefkaart, a.u.b.