Zwemmen tussen de torens
Als architect Bart Lens op het dak van zijn woning zwemt, geniet hij van een spectaculaire skyline met alle kerktorens van Hasselt en omgeving.
:: De concept store van Lens ligt in de Diesterstraat 3, Hasselt.
Je kan de collectie ook via internet bekijken : www.objetbart.be.
Toen we het metalen trapje opklommen dat naar het dakterras leidt, stonden we oog in oog met een halve schoolklas die zich zwemmend amuseerde. “Sorry hoor,” verontschuldigde architect Bart Lens zich, “mijn zoon heeft wat vrienden en vriendinnen uitgenodigd.” Een bad op het dak met zicht over de hele stad is dan ook een onwaarschijnlijke attractie. Deze plek heeft bovendien iets heimelijks, want van buitenaf merk je er niets van en alle gebouwen in de omgeving zijn wat lager, wat de privacy verzekert.
Het zwembad is de kroon op het werk van jaren. Geen definitieve kroon, want Bart is op vele fronten tegelijk actief. Deze loft ligt boven de architectuurstudio LensAss, zoals het ontwerpbureau van Lens heet. Onlangs opende hij in de buurt, in de Diesterstraat, een interieurgalerie waarin enkele door zijn bureau ontworpen items worden geëxposeerd : een kaasstolp, een ligbank, een lampenkap, een toilet…
“Het verhaal van dit gebouw begon jaren geleden”, vertelt Bart. “Eerst hadden we aan de overkant van de straat een kantoortje in een huis dat veel te krap werd. We zochten uitbreiding en ons oog viel op dit toen verloederde gebouw, ooit een speelgoedzaak en later een computerwinkel. Het stond al een tijd te koop, maar zonder affiche. Eigenlijk wisten we ook niet dat het in de aanbieding was, tot de eigenaar me vroeg of ik er geen koper voor wist. Tja, daar hebben we niet lang over moeten nadenken. Ik weet nog goed dat we de aankoop op één namiddag hebben beslist, net voor we dezelfde avond naar New York reisden.”
Een impulsieve maar heel belangrijke beslissing, want dit pand gaf het ontwerpbureau een ware adrenalinestoot. Dat merk je het best aan het riante kantoor op de gelijkvloerse verdieping, dat transparant is ontworpen en voor een grote uitstraling zorgt op straat. De totale renovatie had wel aardig wat voeten in de aarde. “Het gebouw was dus een pakhuis opgetrokken in verschillende fasen. Met een industriële architectuur waarvan vele mooie elementen waren verdwenen door banale verbouwingen, zoals de metalen vensterramen aan de gevel die vervangen waren door plastic profielen. Eigenlijk beschouwden de meeste mensen dit gebouw als slooprijp. Wij dus niet, ook al omdat wij veel ruimte kunnen gebruiken.”
De oppervlakte van alle verdiepingen samen bedraagt maar liefst 1250 vierkante meter, dat is heel wat in het centrum van een stad. Bart vond het bovendien een uitdaging om het bestaande pand te renoveren en precies dat ruwe karakter te behouden : “En zelfs wat te herstellen. Zo hebben we overal weer industriële metalen ramen gebruikt, geïnspireerd op een oud voorbeeld dat we ergens in het gebouw terugvonden. Deze ramen zijn klassiek van type, maar afgewerkt volgens de modernste technieken, met sterk isolerend glas en een speciale dichting die geen tocht doorlaat.” Ook binnen werden enkele oude elementen behouden, zoals de vloeiend gepleisterde plafonds en hier en daar fragmenten van het houten roosterwerk. Dit soort afwerking zorgt ervoor dat de eenvoudige architectuur niet al te strak wordt.
Het gebouw werd in drie entiteiten verdeeld : beneden het bureau, op eenhoog een kleine flat, en daarboven de woning van Bart Lens met het dakterras. “Aanvankelijk dachten we er niet aan om daar iets mee aan te vangen,” vertelt Bart, “tot ik via een technisch laddertje op het dak moest klimmen en daar aan de grond stond genageld door het pakkende uitzicht over de hele stad. Meteen dacht ik dat we dit dak toegankelijk moesten maken via een degelijke trap en we daar een klein zwembadje dienden neer te poten. Dat bleek technisch nogal moeilijk, omdat water zo veel weegt en we de draagkracht van de betonnen constructie niet konden inschatten. Dus kozen we voor een andere, leukere oplossing. We sneden een stuk uit het dak en offerden twee kamers op voor twee baden : een voor mijn flat en een voor de onderliggende flat. Dat deel van het gebouw kreeg extra versterking en werd voorzien van alle nodige apparatuur. En op het dak installeerden we een systeem van zonne-energie. Ik vind namelijk dat als je een zwembad wil, je dat milieuvriendelijk moet aanpakken. En het werkt goed, het water van beide baden warmt gemakkelijk op.”
Het dakterras biedt ook plaats aan een grote eettafel. Deze zomer kwamen er voor het eerst nogal wat vrienden op bezoek. Het terras is via een ijzeren trap toegankelijk, net naast de eethoek situeert en verpakt in een glazen kooi. “Dat is eigenlijk een stukje buitenlucht in huis. In de winter sneeuwt het hier zelfs binnen. Spannend”, vindt Lens. De grote woonruimte geniet bijna aan alle zijden van invallend licht, behalve aan de zuidkant, waardoor het hier nooit ondraaglijk warm wordt. Vanuit de keuken heb je een prachtig zicht op de hele woonruimte waarvan de zithoek in het midden ligt, net naast een haard. Daarnaast zijn de opbergkasten een blikvanger van formaat. “We hadden juist archiefkasten van doen voor een van onze projecten. Toen groeide het idee om daar ook privé iets mee aan te vangen. Maar we konden hier natuurlijk geen grote hoge kasten zetten en vroegen aan de fabrikant Bruynzeel om ze te halveren. Wat technisch geen gemakkelijke klus was. Uiteindelijk staan ze er, archiefkasten van 90 centimeter hoog, waarin we alles opbergen, van serviesgoed tot onze bar en de administratie. Ze zijn erg handig, want je kan er ook van alles opzetten, als op een buffetkast. Zoals de glazen, schotels en flessen als we een feestje bouwen.”
Daarachter staat een meterslange tafel om aan te eten of aan te werken. Voor de rest is dit interieur vrij leeg. Het meubilair is met zorg gekozen en doorgaans fors van proporties, zoals de door het ontwerpbureau Lens ontworpen polyester lampenkappen en de eigenaardige blauwe zitjes van Io-Io, die op kleine trampolines lijken. Bart houdt van een strakke stijl maar is geen minimalist. Hier en daar zorgt een knipoog voor een ontspannend accent. Dit is een woning voor levensgenieters, met leuke zithoeken en veel om te zien. De optimistische sfeer verraadt dat er gemakkelijk vrienden over de vloer komen. n
Tekst Piet Swimberghe l Foto’s Jan Verlinde
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier