In hun haast om moderne auto’s van alle denkbare comfort en veiligheidsattributen te voorzien, hebben de constructeurs het allerbelangrijkste over het hoofd gezien : het plezier van het rijden. Nieuwe auto’s mogen veiliger zijn dan hun voorgangers en zichzelf kunnen parkeren, de mensen die ermee rijden missen het contact met de mechaniek, met de weg en met de elementen. Om die reden grepen we dankbaar de kans aan om de Zoute Grand Prix (schoon volk, prima organisatie, adembenemende automobielen) te rijden met een Wanderer W25K roadster, anno 1936, van de D’Ieteren Gallery.
Zo’n vooroorlogse tweezitter van een merk dat in Chemnitz zowel breimachines, fietsen als auto’s heeft geproduceerd, is niet alleen een streling voor het oog. Wie via de lage deurtjes achter het stuur plaatsneemt, en door de nostalgische voorruit uitkijkt op de imposante, van koelsleuven voorziene motorkap, zit ook letterlijk in een andere tijd. Een imposant dashboard met heerlijk ouderwetse wijzerplaten en een centrale toerenteller, een groot stuur en een lange pook zetten de toon. Het is fris en zonnig maar met de kraag op en een warme sjaal rijden we met een prinselijk gevoel de villawijken uit. Boeren en buitenlui wuiven enthousiast : bij zo’n ouwe krat denkt geen mens aan emissienormen en andere moderne kopzorgen.
Ons rood monster ’trekt’ ook behoorlijk en dat is geen toeval. De zes-in-lijn-motor is een ontwerp van de eerbiedwaardige Ferdinand Porsche, waaraan een compressor werd toegevoegd. Die combinatie levert behoorlijk wat trekkracht bij lage toeren maar na enkele kilometers sputtert de Duitser onrustwekkend. In Dudzele duikt de assistentie onder de motorkap, checkt bougies en ontsteking en vermoedt een wat nukkig functionerende benzinepomp.
Met een fluwelen rechtervoet en een oog op de toerenteller doseren we het gas en bereiken zonder calamiteiten de koekjesfabriek van Destrooper voor de lunch. Van de roadster zijn tussen 1936 en 1938 slechts 258 stuks geproduceerd en dat is de kenners niet ontgaan. Copiloot Thomas wordt overladen met vragen. Bollebozen kunnen ons vertellen dat de styling aan die van het prestigieuze Horch herinnert, dat vanaf 1932 samen met Audi, Wanderer en DKW het kwartet van Auto Union vormde, met de vier ringen die we tot vandaag kennen.
Achter het stuur is het werken geblazen, maar de versnellingsbak doet het uitstekend en al snel beseffen we dat we hier niet met de originele vierbak op weg zijn, maar met een vijftrapsexemplaar. De ophanging is redelijk stevig maar tijdens het sprintje op het geïmproviseerde stratenparcours in Duinbergen blijkt de Wanderer pittig uit de hoek te komen. Als we via de zeedijk het Zoute binnenrollen, wacht daar meer volk dan we ooit rond een nieuwerwets vehikel hebben zien samentroepen.
Door Pierre Darge
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
