Zotte liefde

De tijd van de grote koppels, verbonden door een alles in vuur en vlam zettende liefde, is voorbij. Bogart en Bacall, Gable en Lombard, Montand en Signoret, Zelda en Scott Fitzgerald… Dat was nog eens wat anders dan de door een reclamebureau verzonnen romance tussen Claudia Schiffer en David Copperfield. Het kledingmerk Morgan maakte een tijdje affiches met daarop echte koppels : tenniskampioen Yannick Noah en zijn vriendin Heather ; David en Estelle Hallyday… Maar amoureuze allianties worden steeds fragieler, en dus kan je ze maar beter, speciaal voor de pub, zelf verzinnen. Vandaag legt Morgan Ophélie Winter voor de gelegenheid in de armen van mannelijk topmodel Cameron. We leven in een tijd van nepliefdes.

Dezelfde week dat Le Nouvel Observateur een omslagartikel publiceert over l’amour fou, pakt L’évenement du jeudi uit met een enquête die illustreert dat de Fransen in de liefde niet meer zo geïnteresseerd zijn en nog minder in de lichamelijke aspecten daarvan. Van de ondervraagden zegt 38 procent minder zin te hebben om te vrijen dan vroeger, 52 procent zegt helemaal geen probleem te zien in een langere periode van onthouding. Een Amerikaanse enquête had vorig jaar al aan het licht gebracht dat 3 procent van de Amerikanen nooit seks heeft en 30 procent zeer zelden. Volgens seksuologe Mireille Bonierbal leven in Frankrijk zo’n honderdduizend koppels in de meest volkomen kuisheid. Het zijn huwelijken of partnerrelaties die nooit geconsumeerd zijn. Tel daar nog eens alle alleenstaanden bij die geen enkele verhouding hebben, ja er zelfs nooit een gehad hebben, en je komt toch tot een indrukwekkend aantal mensen dat de vleselijke lusten nooit tenzij in eenzaamheid bevredigd heeft. Maar ook de cijfers over degenen die er om een of andere reden geen werk meer van maken, zijn opmerkelijk : 6,2 procent van de mannen en 12,4 procent van de vrouwen alle leeftijden en alle sociale categorieën door elkaar verklaarde al meer dan een jaar niet meer te hebben gevrijd. En dit cijfer ligt waarschijnlijk nog hoger want over delicate kwesties als deze vertelt men in enquêtes niet altijd de volledige waarheid.

Nog opmerkelijker is echter dat degenen die zonder gêne spreken, nadrukkelijk zeggen dat ze onder hun nieuwe kuisheid helemaal niet lijden. Sterker nog, zegt psychosocioloog Alain Giami, ?hoe rijker het seksuele leven van een individu is, hoe minder gelukkig hij of zij ermee is?. Van degenen die al meer dan een jaar zonder partner leven, zegt 42 procent ?zeer tevreden? tot ?tevreden? te zijn met zijn seksuele leven, of beter gezegd het ontbreken daarvan. Hetzelfde fenomeen constateert men in onderzoeken in de Verenigde Staten : een daling van de lust gaat met geen enkele frustratie gepaard. Het lijkt erop dat er in dit fin de siècle steeds meer mensen zijn die zelfs geen zin meer hebben om zin te hebben.

Is dat geen wonder in een tijd dat het erotisme alomaanwezig is, in de reclame, in de tijdschriften, op de televisie ? Of komt het net daardoor ? Haalt het ontbreken van taboes het vuur uit de liefde ? Jeanne Moreau in Le Nouvel Observateur : ?Een allesverterende liefde is moeilijk in een permissieve wereld, waar alles openlijk besproken wordt, in een aidstijdperk, waar men de mensen adviseert om beschermd te vrijen, of per telefoon, of terwijl je naar een pornofilm kijkt.? Kortom de poëzie is eruit gehaald, het is allemaal een beetje te hygiënisch geworden.

En dat ligt volgens psychiater Willy Pasini, voorzitter van de Internationale Federatie van Seksuologen, mee ten grondslag aan een belangwekkend maatschappelijk fenomeen : ?Het seksueel functioneren evolueert naar excessen. Met aan de ene kant verkrachting en pedofilie, en aan de andere kant le libidogramme plat, de totale afwezigheid van seksuele betrekkingen.?

Nieuw is ook dat zelfs mannen over dit laatste openlijk beginnen te spreken. Ze wijzen er weliswaar eerst graag op dat ?alles nog functioneert zoals het moet?, maar voegen er dan ongecomplexeerd aan toe dat ze ?nu even iets anders aan hun hoofd hebben dan dat gedoe?.

Iets anders, misschien is het dat wel waar men naar op zoek is. Sommigen steeds meer, zo lijkt het vinden dat in het SM-spel, met zijn theatrale rituelen en zijn blinkende en rinkelende accessoires. In het boek Françoise Maîtresse van Annick Foucault zegt de meesteres uit de titel : ?Een man tot zijn hoogtepunt laten komen zonder hem aan te raken, alleen maar door ertegen te spreken, dat is echt fantastisch.? Anderen vinden hun alternatief in het tantrisme, althans in die versie die vanuit Californië de new-agemarkt aan het veroveren is : men zette zich in yogahouding, men lere de juiste ademhalingsoefeningen en men kome klaar zonder te penetreren, ja zonder te ejaculeren. Proper, en naar het schijnt gezond.

Ook over masturbatie durft niemand meer zeggen dat het ongezond zou zijn, en 84 procent van de Franse mannen doet het dan ook met plezier, 44 procent van de vrouwen schrijft aan soloseks een therapeutische waarde toe.

En wilt u het besmettingsvrij houden, maar toch ook gezellig en sociaal, dan kan u van het mannelijk geslacht zijnde nog altijd een Jack of party organiseren, een collectief masturbatie-avondje dat in de jaren tachtig in het Amerikaanse homomilieu populair werd. Maar geen nood dames, vandaag kennen ook de Jack and Jill feestjes een groeiend succes. Gemengd, en toch lekker met jezelf bezig zijn. Het einde van dit millennium kent nog maar één amour fou : de eigenliefde.

Pol Moyaert Tekening Sandra Schrevens

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content