ZO’N JURK ZEGT WIE IK BEN

Een uniek stuk, op maat gemaakt voor haar lichaam en haar stijl. Drie dames met een gedeelde passie voor couture en goede smaak leggen uit waarom ze kiezen voor mode op maat.

CAROLINE VAN THILLO (44) – INTERIEURDESIGNER

“Mijn eerste couturejurk was er een van Natan, voor het huwelijk van mijn zus. In oudroze tafta met pofmouwen en een open rug. Ik was toen veertien jaar. Ik herinner me nog goed dat we naar het atelier van Natan, dat toen nog niet lang bestond, op de Louizalaan gingen. Ik wilde de rok korter en het rugdecolleté dieper, maar mijn moeder deed telkens teken naar Edouard (Vermeulen) van niet (lacht). Dertig jaar later heb ik die jurk nog altijd. Ik kan het niet over mijn hart krijgen om ze weg te doen.”

“Intussen heb ik zes of zeven couturestukken van Natan in mijn kast hangen. Ook mijn trouwjurk heb ik bij Natan laten maken. Edouard kent me nu al zo lang. Hij weet wat ik mooi vind en ik weet wat ik van hem kan verwachten. Ik zeg hem wat ik graag zou willen en hij ontwerpt iets in die stijl. Hij zal nooit alleen maar uitvoeren wat je vraagt. Hij is een couturier en geen kleermaker. Het stuk wordt vervolgens daar, in het atelier in Brussel, gemaakt. Ook dat is in deze tijden uitzonderlijk.”

“Het leuke aan deze couturerok is dat ik hem met verschillende stukken kan combineren. Ik heb hem bijvoorbeeld al gedragen met een wit hemd, een zijden T-shirt of met een pull zoals deze. Ik laat mijn couturestukken dus wel maken voor een speciale gelegenheid, want het is geen aankoop die je zomaar doet, maar ik doe ze daarna nog vaak aan.”

“Waarom ik meer wil betalen voor couture ? Omdat je dan een uniek stuk hebt, dat op jouw lichaam gemaakt is. Er zijn niet zoveel couturiers in België, dus als ik bij Natan een stuk laat maken, zeg ik altijd voor welke gelegenheid het is. Als ze voor datzelfde feest nog een aanvraag hebben gekregen, weet je tenminste dat je niet hetzelfde zult aanhebben. Dat is me eens overkomen toen ik een jurk droeg van een groot modehuis, die trouwens niet goedkoper was dan mijn couturestukken van Natan. Gelukkig konden de dame in kwestie en ik er toen heel hard om lachen.”

KAREN WILLEMS (38) – MAMA VAN MAARTEN, JULIAN EN AVA

“Vier maanden voor ik ging trouwen, ben ik bij Anna Heylen binnengestapt voor mijn jurk. Zonder dat ik al ergens anders was gaan kijken. Ik wist dat ik een lange jurk wilde, geen wit en iets aparts. Voor de rest heb ik haar carte blanche gegeven. Ik vond het belangrijk dat mijn jurk mijn persoonlijkheid zou weergeven, dat men zou zeggen : ‘Dit is Karen.’ Omdat ik al klant was bij Anna en zij me goed kent, was zij een logische keuze. Anna is me de dag zelf ook komen aankleden. Een hele geruststelling, want het is geen evidente jurk om aan te trekken.”

“We zijn nu zes jaar later en ik ben er nog altijd heel blij mee. Het is een tijdloos stuk, terwijl een jurk van het rek toch een beperktere levensduur heeft. De kleur associeer je niet direct met een trouwjurk, maar ik vind ze prachtig. Ik heb er ook heel leuke reacties op gekregen. Anna heeft de stof gevonden in Parijs, mijn sluier is een antiek stuk. Mijn something old. De opstaande mouw tilt de jurk naar een hoger niveau, vind ik.”

“Ik ben vier of vijf keer teruggegaan om mijn jurk te passen. Eerst in baalkatoen en daarna in de echte stof. Er is in totaal honderd uur aan genaaid. Ik heb veel bewondering voor mensen die iets creëren. Het was alsof ik van dichtbij mocht aanschouwen hoe een kunstwerk tot stand komt.”

“Ik heb drie op maat gemaakte jurken in mijn kast hangen, allemaal van Anna. Zij kent mijn lichaam en mijn smaak. Ik ben bereid om dat beetje extra te betalen voor maatwerk, omdat ik weet dat ik het stuk lang zal dragen. Het zegt ook wie ik ben. Dat niemand anders hetzelfde heeft, speelt voor mij niet mee. Ik laat zo’n jurk maken omdat het een uitdrukking is van mezelf, niet om me te onderscheiden van de anderen. Mijn trouwjurk is uiteraard het pronkstuk, die heeft een ereplaats in mijn kast, de andere jurken draag ik op dagelijkse basis. Het is niet omdat het couture is dat ik ze bewaar voor een speciale gelegenheid.”

BIRGIT DE JAGER (38) – EIGENAAR VAN LABELLOV.COM, EEN WEBSHOP VOOR VINTAGEKLEDIJ EN ACCESSOIRES

“Het idee voor Labellov.com is ontstaan tijdens een diner met vriendinnen. Een van hen had een prachtige handtas bij die ze al jaren had. Toen ik de dames vroeg of ze hun dure spullen wel eens naar een tweedehandswinkel deden, was het antwoord : ‘Neen, omdat je er zo weinig voor krijgt.’ Bij Labellov mag je zelf bepalen voor welke prijs je je stuk wil verkopen.”

“Ik heb veel vintage couture in stock gehad, maar dat zijn we aan het afbouwen. De markt in België is er te klein voor. De prijs speelt mee natuurlijk, maar ook het feit dat je er online moeilijk een maat kunt opplakken ; die stukken zijn ooit op iemands lichaam gemaakt. Ik werk wel nog af en toe met verdelers in New York ; daar is vintage couture wel heel populair. Meestal gaan die mensen voor celebrity’s op zoek naar unieke stukken.”

“Ik heb hier ooit een prachtige trouwjurk gehad van Chanel, bezet met Swarovskikristallen. En een maatjurk van Vera Wang, aangeboden door een mooie Libanese vrouw die ze had gedragen op een bal in Monaco. Ze had er 12.000 euro voor betaald en wilde er nog 3900 euro voor. We hebben de jurk jammer genoeg niet verkocht gekregen.”

“Ik heb zelf geen couture meer in mijn kast hangen. Ik had een jurk die ik in Knokke had laten maken voor mijn allereerste bal en een aantal stukken van mijn mama die te klein geworden waren voor haar. Maar een tijd geleden is er ingebroken bij mij en hebben ze al mijn kleren gestolen. Van de dure couturestukken tot de T-shirts van H&M.”

“Een half jaar geleden kwam een Franse dame op leeftijd op bezoek. Haar moeder had ooit gewerkt in het coutureatelier van Dior en had ook jurken gemaakt voor haar dochter, maar omdat er geen Diorlabel in hing, waren ze 10.000 euro minder waard. Die dame vertelde me ook dat het voor de Tweede Wereldoorlog veel normaler was dat je iets op maat liet maken, bij een couturier of kleermaker. Vandaag is die behoefte er niet meer, of veel minder, omdat de prêt-à-porter er zo op vooruitgegaan is.”

DOOR ELLEN DE WOLF & FOTO’S DIEGO FRANSSENS