Tussen ingetogen en theatraal : ontwerper-kunstenaar-juwelier Hervé van der Straeten restylede zijn Parijse flat op de eclectische manier die zijn persoonlijkheid typeert. Het resultaat past perfect in de geest van deze tijd.

Het resultaat past perfect in de geest van deze tijd.

Hervé van der Straeten woont al vijftien jaar in een voormalig meubelmakersatelier, dat sinds zijn komst verschillende metamorfoses heeft ondergaan. Na zijn opleiding aan de Ecole des Beaux-Arts in Parijs creëerde hij rond zich een stijlvol, artistiek interieur. “Het was net een jungle, met reusachtige planten en kooien met exotische vogels”, herinnert hij zich. “Er kwamen allerlei kunstenaars, fotografen en modellen op af.” In die tijd ontwierp de leerling-goudsmid, designer, en vooral dichter, ook schitterende, handgeklopte sieraden van verguld koper waarmee hij al snel bewondering oogstte bij Yves Saint Laurent, Thierry Mugler, Jean-Paul Gaultier en Christian Lacroix.

Vervolgens trok hij een tijd weg uit zijn flat om er een heel nieuw gezicht aan te geven. Hij ging wel door met het ontwerpen van intrigerende objecten, meubels, lampen, spiegels en kasten. Zijn huidige stijl is strak en sober, maar heeft ook iets theatraals en speels, vol fantasie. Hervé van der Straeten heeft altijd een zwak gehad voor het niet-alledaagse en het onconventionele maar koestert tegelijk ingetogenheid, sierlijkheid en vooral verfijning.

Zijn lange, smalle appartement telt een tiental ramen die allemaal uitkijken op de gebouwen aan de overkant. “Dankzij de ligging op het westen kan ik ’s zomers de zon aan de ene kant zien ondergaan en aan de andere kant weer zien opkomen.”

Doordat alle tussendeuren zijn weggenomen lopen de kamers in elkaar over. “Alle ruimtes zijn verschillend van vorm en grootte. Iedereen kan gaan zitten waar hij wil”, vertelt de ontwerper.

Een surrealistische toets

Als geboren levensgenieter nodigt van der Straeten graag gasten uit en staat hij vaak achter het fornuis. Een blik in de keuken zegt genoeg. Het lijkt wel een tweede woonkamer of eigenlijk meer een speciale ‘lounge’ waar je recepten voor lekker eten en drinken kunt bedenken en bereiden. Alleen al de kleuren brengen het water in de mond. Leunstoelen van Le Corbusier, bekleed met bladgroen satijn, worden geflankeerd door stalen schemerlampen uit de sixties en etherische lichtbronnen van Isamu Noguchi. In het midden staat een roestvrijstalen kookeiland.

In de theatrale slaapkamer is rood totaal dominant, zowel in de vloer als op de muren en in het meubilair.

Die kleur zie je ook terugkeren in van der Straetens creaties en in de woonkamer, een 85 vierkante meter grote ruimte waar geen middel onbenut werd gelaten om een dramatisch effect te creëren.

De meest uiteenlopende stijlen duiken naast elkaar op, maar houden elkaar mooi in evenwicht. Zo gaat het sierlijke surrealisme van twee vijfpotige stoelen en twee opvallende gipsvazen van Ramuntcho de Saint-Amand wonderlijk goed samen met het vleugje esoterie van een stilleven met een grote rode toilettafel van Xavier Veilhan, een cellokist en een aantal opgezette dierenkoppen.

Dat alles combineert mooi met de horizontale lijnen van elegante Scandinavische meubels uit de jaren 1970 en, aan de kant van de zonsopgang, een mobiel van Xavier Veilhan, die bestaat uit ijle stippen die meedansen op elk zuchtje wind.

Gedroomde operadecors

Als je dit alles ziet, denk je bijna automatisch : zou het Hervé dan niet interesseren om decors te ontwerpen voor toneelstukken, opera’s of films ? En hij beaamt meteen : “Ik heb al meegewerkt aan La Guerre de Troie in de Comédie Française en de films Roseline et les Lions van Jean-Jacques Beineix, La Femme Fardée en La vieille qui marchait dans la mer. Maar ik zou dolgraag eens alle decors van een aantal opera’s voor mijn rekening nemen.”

Tot die droom uitkomt, tekent hij in zijn schetsboeken en ontwerpt hij in zijn atelier extravagante spiegels van staal of verguld koper, sprookjesachtige kroonluchters van kristal, mysterieuze kasten met lak en perkament, en eenvoudige, barokke sieraden waarmee hij telkens opnieuw zijn bewonderaars fascineert.

Door Esther Henwood Foto’s Vincent Knapp