“Toon me hoe je eet en ik zal zeggen hoe je vrijt. ” Dat is de teorie die de Italiaanse psychiater Willy Pasini ontwikkelt in zijn boek “Nourriture et Amour”.

POL MOYAERT

Meer dan vijftien jaar van ons wakend leven brengen we door al etend, en gemiddeld schuiven we in ons bestaan zo’n 100.000 keer de benen onder tafel. Wat de erotiek betreft, zegt Willy Pasini (professor psychiatrie en medische psychologie aan de universiteit van Genève), zijn de cijfers minder indrukwekkend. En hij rekent ons voor : de gemiddelde duur van een seksueel kontakt is zes minuten, de duur van een orgasme acht sekonden. Als we gedurende ons seksueel aktieve leven 4450 kontakten hebben en er is iedere keer sprake van een orgasme, dan is de opgetelde klaarkom-tijd tien uur. Toch staan zowel lust als eetlust hoog genoteerd op ons lijstje van favoriete zonden.

Dat niet alleen gulzigheid, maar ook eten zelf als een zonde wordt beschouwd en cholesterol als een Onnoemelijke Ziekte , is relatief nieuw. In sjieke Newyorkse restaurants kan je zien hoe dames niet aan het bestellen van een dessert kunnen weerstaan, maar nadat ze er één hapje van geproefd hebben, maken ze het oneetbaar door er zout op te strooien. Het illustreert goed, zegt Pasini, de schizofrenie van deze tijd waarin men van vrouwen verwacht dat ze én mager én gourmand zijn.

Toch zijn de tijden wat aan het keren. In 1993 noteerde men voor het eerst in vijftien jaar een lichte stijging (1,5 kg) van het gewicht van de gemiddelde Amerikaan. En datzelfde jaar onderzocht men welke goede voornemens mensen zich maken : stoppen met roken en vermageren blijken voor het eerst sinds lang niet meer op de eerste plaats te staan. In de sportzalen is er nu meer vraag naar massages dan naar vermoeiende en stresserende oefeningen. In de McDonald’s in de VS is dedieet-hamburger McLean vervangen door een Mega Mac van 500 gram.

Een zelfde tendens, zegt Willy Pasini in zijn bij Payot gepubliceerde studie “Nourriture et amour”, is waar te nemen in de erotiek. Koppels die dat voorheen niet deden, schaffen zich al wel eens een pornofilm aan, en de partnerruilklubs die in de jaren tachtig de deuren sloten, krijgen opnieuw hitsig volk over de vloer.

Om het verband tussen tafel en bed aan te tonen, organizeerde Pasini in december ’94 een enquête bij een representatief staal van de Franse bevolking. De eerste vraag luidde : kan je aan iemands tafelmanieren afleiden hoe hij of zij zich zal gedragen in bed ? Slechts 27 procent van de ondervraagden gelooft dat. En dat valt de professor meteen al een beetje tegen. Want uit zijn praktijk als psychiater heeft hij bijvoorbeeld geleerd dat tachtig procent van de mannen die te kampen hebben met vroegtijdige zaadlozingen, mannen zijn die snel spreken, snel stappen en… hun eten naar binnen schrokken. Aan de andere kant kan je er donder op zeggen dat iemand die heel precieus eet en zijn vlees heel zorgzaam in gelijke stukjes snijdt, dat die in de slaapkamer niet als een wilde te keer zal gaan, maar wel al zijn of haar kleren heel netjes en één voor één over een stoel zal vouwen. Het is hetzelfde type dat zo lang in de badkamer aan het werk is, dat de andere partij al lang in slaap is gevallen.

Is er een verband tussen verliefdheid en honger ? Ja, zegt een meerderheid van de ondervraagden, dan staan alle zintuigen op scherp en heb je dus ook meer zin om te eten. Toch ligt dat bij de vrouwen wat genuanceerder dan bij de mannen : één op vier kan niet meer eten als er al vlinders in de buik zitten en één op vijf begint precies heel veel te eten als het slecht gaat in de liefde. Als de mensen goed in hun vel zitten, zegt Pasini, dan vullen voeding en seksualiteit elkaar aan ; zit er iets scheef, dan komen de twee in konkurrentie.

Gourmands worden zeer aantrekkelijk gevonden zowel door mannen als vrouwen. Mannen die lekker kunnen koken, scoren goed bij de Franse vrouwen, maar de mannen kunnen moeilijk de knoop doorhakken als ze moeten kiezen tussen drie sterren in de keuken of eenzelfde kwotering in het bed. “Alle twee ! ” verzuchten ze.

Eet u soms zonder dat u er zin in hebt en vrijt u soms tegen uw goesting ? Op het eerste deel van de vraag antwoordt de helft van de ondervraagden met ja, op het tweede deel antwoordt slechts één op vijf positief. Vrouwen die eten zonder dat ze er zin in hebben, doen dat uit verveling, omdat ze gedeprimeerd zijn of onder invloed van stress. De meerderheid van de mannen die eten zonder honger doen dat “omdat het tijd is”.

Een meerderheid vrijt dus niet tegen zijn of haar zin, maar de reden waarom ze het wel doen, is bij 84 procent van de vrouwen en 74 procent van de mannen : “om de ander plezier te doen”. De frekwentie van de seksuele kontakten wil men niet graag verminderen, ook niet als dat om gezondheidsredenen zou moeten. Maar dat argument wordt wel aanvaard als het over eten gaat : bijna de helft wil het zo nodig best wat soberder doen.

Een gelijkaardig onderzoek was door professor Pasini eerder ook in Italië gedaan en daar werden de geënquêteerden ook onderverdeeld volgens gewicht. En dat gaf interessante resultaten. Zo bleek dat mensen met een licht overgewicht (5 à 7 kilo) tevredener zijn met hun seksueel leven dan mensen die met hun gewicht lichtjes onder het gemiddelde zitten. De verklaring zou zijn dat iets rondere figuren meer bon-vivants zijn en dat mensen die erg op hun gewicht letten ook hun seksualiteit wat overdreven onder kontrole houden. In de enquête kwam veel kritiek op diëten tot uiting : vrouwen vermageren er weliswaar van, maar ze worden ook prikkelbaar en het erotische genieten lijdt daar onder. En Pasini wijst op een pijnlijke paradoks : om te verleiden, moeten vrouwen mager zijn en om plezier te beleven een beetje rond.

Willy Pasini, Nourriture & Amour, uitgeverij Payot, 296 blz., 950 fr.