TENNISSPEELSTER
IK BEN BEGINNEN TENNISSEN NADAT MIJN MOEDER TERMINAAL ZIEK VERKLAARD WERD. Zij werd thuis verzorgd en ik was amper een jaar of acht. Een tennisstage was dus de geknipte manier om me op afstand te houden van dokters en verplegers.
OP MIJN NEGENDE OVERTUIGDE IK MIJN VADER OM NAAR AMERIKA TE VERHUIZEN. Ik kon gewoon niet blijven wonen in een huis dat me dagelijks herinnerde aan het verlies van mijn moeder, de confrontatie was te groot. In Florida moest ik me eerst behelpen met gebarentaal en woordenboeken, maar ik kon er aan een tennisacademie starten en toch mijn lagere school afmaken.
OP HET TENNISVELD BEN IK EEN DOORZETTER. Dat moet ook wel, want ik ben geen natuurtalent. Maar naast de baan ben ik helemaal niet zo doelgericht en gedisciplineerd, laat staan volwassen. Onder vrienden en in relaties ben ik even zot of onzeker als andere meisjes.
IK KAN NIET GOED OM MET SCHULDGEVOELENS. Je geweten dat je zegt dat er nog meer in zat, dat je meer had kunnen doen : vreselijk ! Ik wil kunnen zeggen dat ik me volledig gegeven heb.
VROEGER WAS HET VERSCHIL TUSSEN WINST EN VERLIES ENORM. Ik speelde te veel om te winnen, zonder plezier aan de wedstrijd te beleven. Zo blij ik nu ben met een overwinning, bijna zo snel kan ik me ook over tegenslagen zetten. Ik probeer de wedstrijd gewoon nuchter te evalueren. Wat stelt een tennismatch verliezen trouwens voor, in vergelijking met wat er in de wereld gebeurt ?
IK BEN AANGETROKKEN TOT STERKE KARAKTERS. In mijn familie en tennisbegeleiding heb ik nooit anders gekend. Ik heb een hekel aan mensen die zich beter voelen dan anderen.
IK BEN NIET GRAAG ALLEEN. Daarom volgt mijn vader me overal. Ik ben al genoeg op reis, en het ligt niet in mijn aard om me urenlang af te zonderen.
ALLES GEBEURT MET EEN REDEN. Hoe lang je ook op de verklaring moet wachten. Ergens heb ik die overtuiging nodig : ze helpt me om te aanvaarden dat ik familieleden verloren heb bijvoorbeeld. Maar in het leven helemaal nergens in geloven, dat lijkt me moeilijk.
ALS MENS WIL IK NOG VEEL LEREN. Tennis komt voorlopig op de eerste plaats, daarom ben ik op mijn vijftiende ook met school gestopt. Maar in mijn hoofd denk ik al wel aan cursussen die me op weg kunnen zetten na de tenniscarrière en die me op persoonlijk vlak doen groeien. Ik heb veel respect voor vriendinnen die zich twee maanden lang opsluiten in een bibliotheek om te studeren.
MIJN GEVOELENS HOUD IK VOOR MEZELF EN MIJN DIRECTE OMGEVING. Na de dood van mijn moeder had ik meer aan de levenservaring en de steun van mijn vader dan aan het advies van buitenstaanders. Dat veranderde niet : ik heb geen behoefte om verdriet met vreemde mensen te delen.
AAN KINDEREN BEGIN IK PAS NA MIJN CARRIÈRE. Niet alle speelsters kunnen nog terugkomen en niveau halen na een zwangerschap, Kim Clijsters is echt een uitzondering.
ALLE SPEELSTERS DROMEN ERVAN NUMMER 1 TE ZIJN. Maar tennis is zo onvoorspelbaar, een kwetsuur kan je maandenlang op non-actief zetten. Ik blijf dus realistisch en ga stap voor stap.
-Yanina Wickmayer (21) is geboren in Lier en woont in Monaco. De huidige nummer 25 in de WTA-ranking speelt later dit voorjaar op de eerste editie van de Brussels Open, een WTA-graveltoernooi dat plaatsvindt van 14 tot 21 mei. Info : www.yaninawickmayer.be ; www.wta-brusselsopen.com.
DOOR WIM DENOLF – FOTO WOUTER VAN VAERENBERGH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
