Choreografe Mirabelle Wouters (27) pendelt tussen Australië en België. Ginds danst ze bij de ‘Stalker Theatre Company’, hier is ze een van motoren achter het dansgezelschap ‘Branch Nebula’.

Verlang je naar een vaste stek?

Dat heb ik afgeleerd. Ik kan niet thuiskomen, ik woon overal en nergens.

Ben je gehecht aan voorwerpen?

Op de schouw staan wat dingetjes en aan de muur hangt een collectie schietkraamfoto’s. Twee jaar geleden heb ik mijn spullen in kartonnen dozen gestoken. En als je zonder die dingen leeft, laat je ze los. Het is junk.

Wat mis je in het buitenland?

De mooie huizen en het culturele leven. In Australië gebeurt veel minder op het vlak van dans en theater.

Welke plek maakte indruk op je?

Een afgelegen Indonesisch eiland, als enige toerist bij een lokale stam. Op je eentje in een totaal andere cultuur, het is een beetje voyeuristisch.

Ben je trots op je lichaam?

Ik ben er blij mee, m’n benen zijn best gespierd. Het vervelendst zijn de kwetsuren.

Zou je een chirurgische ingreep overwegen?

Geen knip- en plakwerk. Ik zal veeleer m’n lichaam fit houden en oppassen met wat ik eet.

Heb je last van podiumvrees?

Elke keer, vlak voor het begin, heb ik krampen. Maar het ergst zijn audities. Die zijn minder goed voorbereid en veel persoonlijker. Allemaal mensen op een rij die je bestuderen en vragen stellen.

Welk optreden blijft je bij?

In het casino van Biarritz, op het einde van een tournee. De zaal lag vlak naast het strand. We stonden allemaal met een zonnesteek op het podium.

Heb je hobby’s?

De computer, want ik ben ook grafisch ontwerpster. Zo heb ik voor onze groep een website gemaakt.

Wat zou je aan jezelf veranderen?

Ik zou minder betweterig willen zijn.

Wat ergert je?

Betweters, arrogante mensen en kliekjes. Mensen die verzinken in hun kleine leefwereldje, sociale normen inbouwen en anderen bekritiseren omdat ze de dingen anders bekijken.

Kook je?

Ja, pasta’s en Mexicaans, guacamole en bonensaus, of gewoon patatjes met groentjes. Al betrap ik mezelf erop dat ik maar zelden kook – mijn Australische vriend is een fanaat.

Geloof je in eeuwige liefde?

Ik denk niet dat ik dat kan. Op het moment ben ik heel gelukkig, maar waar sta ik over enkele jaren?

Heb je ergens spijt van?

Mmm… nee, geen grote dingen. Ik ben gelukkig met wat ik tot dusver gedaan heb.

Welke auteurs boeien je?

Twee Amerikanen: Paul Auster, van Moon Palace, en de cowboy- en westernachtige romans van Cormac McCarthy.

Had je jeugdidolen?

Niet extreem, ik verafgoodde niemand. Madonna heb ik altijd een sterke en knappe vrouw gevonden.

Wat maakt een man mooi?

Meestal zijn persoonlijkheid. En het uiterlijk, Tja, dat ligt altijd anders. Handen zijn vaak mooi.

Hoe ziet je ideale vrije dag eruit?

Zon, mooi weer, wandelen in het park en luieren in het gras met een boekske.

Heb je een levensfilosofie?

Zo weinig mogelijk tegen m’n zin doen, al klinkt dat egoïstisch. Wat ik niet wil, is een job voor het geld.

Gebruik je cosmetica?

Alleen poeder bij optredens en een dagcrème. Meer hoeft niet, zo belangrijk is het niet.

Op 1/8 is de ‘Stalker Theatre Company’ te gast in Oostende, op 13/8 in De Haan. Op 20/8 danst Branch Nebula een gratis voorstelling in het Oude Badhuis, Stuivenbergplein in Antwerpen. Info: branchnebula@pi.be.

Wim Denolf / Foto’s Guy Kokken

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content