Regisseur Vincent Rouffaer (“Congo”, “Alle Maten”) noemt zich streng voor zichzelf en voor anderen en is, sinds hij er gewerkt heeft, in de ban van Afrika.

Ben je een gedisciplineerd werker?

Absoluut. Ik begin rond 8 uur thuis te werken tot de middag. Vanaf een uur of 4 ben ik opnieuw actief. Maar als ik op voorhand geen planning heb opgeschreven, loopt het fout. Op mijn bureau ligt zo’n hoop gele briefjes met ’te doen’ op. Ik ben daar streng in.

Ben je ook streng voor anderen?

Ja. Acteurs moeten hun tekst kennen. Punt uit. Om 8 uur op de set is om 8 uur op de set. Daarvoor gelden geen excuses. Ook niet ‘in de file gestaan’.

Ben je een openbaar-vervoer-mens?

Nee. Ik gebruik nooit openbaar vervoer. Dat zal zeker iets te maken hebben met op tijd willen komen.

Krijg je de kans om te lezen wat je graag leest?

Het liefst lees ik verhalen over derdewereldlanden. En zeker over Afrika, sinds ‘Congo’ mijn grote liefde. Op elke markt die ik afschuim, koop ik nog bijna uitsluitend boeken die met Afrika te maken hebben. Als ik erin lees, kan ik de sfeer ruiken! Maar de hoofdbrok blijven de scenario’s die ik moet lezen.

Hoe houd je je lichaam gezond?

Vroeger deed ik heel veel aan sport, volleybal. Nu wandel ik. En ik loop druk over en weer tijdens de regies die ik doe.

Is het eten Ć©n gezondheid of …

… eten en genieten. Ik eet wat ik lust. Ik bezoek bijna dagelijks een Italiaans restaurantje hier in mijn straat. Omdat ik te lui ben om voor mezelf te koken en omdat dat eethuisje daar toevallig is. Was het een IndiĆ«r, dan at ik waarschijnlijk elke dag Indisch. Eigenlijk is dat mijn lievelingskeuken.

Schaken of biljarten?

De twee. Ik heb boven een snooker staan. Af en toe schaak ik nog eens op het internet. Vroeger was het een kleine passie, nu een plezante hobby.

Schrijf je met een speciale pen?

Ik schrijf met elke balpen die rondslingert. Maar dat gebeurt eigenlijk niet veel meer want ik schrijf sneller op de pc dan met een pen. Bovendien schrijf ik nog zelden een brief: via internet kan je nu chatten en mailen. Dat is veel directer.

Wat verzamel je?

Ik kan sowieso niets weggooien. Maar die kitscherige Afrikaanse beeldjes verzamel ik echt. Op zichzelf zijn ze soms afgrijselijk lelijk; als je ze samenzet, hebben ze wel wat.

Bier of wijn?

Wijn. Ik kan geen bier drinken. Als ik een pint drink, loopt die er even snel weer uit als in.

Welke pekelzonde werd een dagelijkse zonde?

Datzelfde glaasje wijn. Elke avond gaat de kurk van de fles. Rode Franse wijnen. Bordeauxs doen het perfect.

Welk ding in huis vind je nuttig en mooi?

Deze Nestor Martin, een prachtig gasfornuis.

Muziek maken of beluisteren?

De twee. Mijn oude studiepiano staat hier nog. Ik heb het meubel ten tijde van de witte periode van John Lennon ook maar wit geschilderd. Maar ik kan het niet echt meer. Je moet dat onderhouden. Ik hou van elk genre muziek. Alleen niet tijdens het werk, dan moet het stil zijn.

Ik heb een hekel aan…

… wit-zwartstellingen. Geen dogma’s of extreme standpunten. Er moeten nuances gelegd worden.

Ken je de voorselecties van je tv?

Ja hoor. Ik ben een fervent documentairekijker en tot grote ergernis van mijn vrouw een verschrikkelijke zapper. Soms blijf ik hangen, zoals gisteren bij ‘De 7 hoofdzonden’ door Jan Leyers. Ik vond wat hij doet verfrissend.

Wat vind je te duur?

Als ik iets mooi vind en ik heb het graag, dan vind ik niks te duur. Ik kan wel ongelukkig zijn als ik er zelf het geld niet voor heb.

Gie Cortens Foto’s: Lieve Blancquaert

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content