Inge Vlogaert, reporter voor Afrit Negen en presentatrice van Gemengde Gevoelens (TV1), houdt van orde in de wanorde en wil liefst zelf de touwtjes in handen houden.

Waar zijn je lange haren naartoe?

Bij de kapper! Ik wou eens wat anders, iets uitdagender, iets jongensachtiger. Ik ben er niet echt mee bezig. Zoals dat streepje boven mijn ogen: is dat ijdelheid? Nee, ik voel me daar gewoon goed bij.

Wat was de laatste overwinning op jezelf?

Motorrijden. Vooral de tweede keer dat ik het deed, omdat ik wist wat me te wachten stond. Maar ik heb doorgebeten en nu is het gewoon genieten! Nu is de kick er vanaf, bij wijze van spreken zou ik hem nu kunnen verkopen. Op zoek naar een andere uitdaging.

Welke afspraak is heilig ten huize Vlogaert?

Orde. Ik heb orde in mijn wanorde. Ik ben altijd met tien zaken tegelijk bezig en ik werk tegen een deadline. O wee als er dan iemand probeert mijn wanorde op te ruimen. Maar de harde afspraak over orde hier in huis is: de tafel in de living moet leeg zijn.

Een handgeschreven agenda of zo’n elektronisch wonder?

Handgeschreven. Ik hou van mooi schrijven, tekeningetjes maken, creatief bezig zijn. Ook in mijn agenda.

Welk talent heb je doorgegeven aan Merel, je dochtertje?

Koppigheid. En de liefde om te tekenen. Dat hebben wij duidelijk gemeen. Ik zat vroeger te studeren met een tekening bovenop mijn cursus. Als ik mijn ouders dan hoorde komen, moffelde ik ze snel weg. Ik werk graag met mijn handen.

Wat is goed weer voor jou?

De zon. Ik leef volgens het weer. Als het heel grijs is ’s ochtends heb ik bijna geen zin om op te staan. Als ik één straal zon zie, denk ik dat het zomer is en ga ik veel te koud gekleed naar het werk.

Wat is jouw zuurstof?

Vriendschap. Als ik dat niet moest hebben, zou ik doodgaan. Daarom is de telefoon voor mij ook zo belangrijk, hij betekent voor mij contact.

Waar vlucht je heen als je weg wil van de wereld?

Naar huis. Zeker niet naar een onbewoond eiland. Binnen de kortste keren zou ik alle vrienden opbellen om te vertellen waar dat eiland ligt.

Een poes die Lavabo heet is geen raskat?

Mijn kat is een verloren voorwerp. We gingen een lavabo kopen en we kwamen terug met een poes. Die zat een beetje eenzaam te zijn aan de deur van de winkel, en mijn dochter heeft ze prompt geadopteerd.

Wat heb je weggegooid waarvan je nu spijt hebt?

Mijn negerpopje van vroeger. Maar ik gooi niet gemakkelijk iets weg. De schoentjes van Merel heb ik bijvoorbeeld nog allemaal. Ik heb iets met schoenen: als ik ga winkelen kan ik altijd wel een paar kopen. En ik verslijt mijn schoenen nooit. Ik zweef als een elfje net iets boven de grond.

Maak jij zelf je mayonaise?

Nee. Ik koop biomayonaise. Ik probeer gezond te koken. Ik kook overigens graag.

Geven of krijgen?

Ik geef liever dan te krijgen. Hoewel, die tuinkabouter daar heb ik gekregen van een drietal dat ik ooit filmde voor een reportage in Afrit Negen. En daarom staat hij daar. Een beetje lelijk te wezen. Maar toch lief dat ik hem cadeau kreeg.

Waar ga je oudjaar vieren?

In de Sahara. Echt waar. We zijn op tocht in Libië dan en we spreken met zoveel mogelijk mensen af in een dorpje in de Sahara om er te komen feesten. Kom ook!

Vragen stellen of ze beantwoorden?

Vragen stellen, zeer zeker. Ik wil altijd de touwtjes zelf in handen houden.

Ros of hoogblond?

Venetiaans blond. Ik heb net dezelfde haarkleur als mijn zus en mijn moeder. Wij voelden ons één als er geplaagd werd. Ik heb er niet het minste complex over.

Gie Cortens / Foto’s Marleen Daniëls